Λουκᾶ β΄13-14

Κυριακή 2 Ἰανουαρίου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ

«Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεόν καί λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

 «Ἔξαφνα συνενώθη μέ τόν ἄγγελον πλῆθος στρατοῦ ἀγγέλων ἐξ οὐρανοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐδοξολόγουν τόν Θεόν καί ἔλεγον· Δόξα ἄς εἶναι εἰς τόν Θεόν  εἰς τά ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ ἀπό τούς ἐκεῖ κατοικοῦντας ἀγγέλους· καί εἰς τήν γῆν πού εἶναι ταραγμένη ἀπό τήν ἁμαρτίαν καί ἀπό τά βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύσῃ ἡ θεία εἰρήνη· διότι ὁ Θεός ἐξεδήλωσε τώρα λαμπρῶς τήν εὔνοιαν καί εὐαρέσκειάν του εἰς τούς ἀνθρώπους διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ του»

ΣΧΟΛΙΟ (β)

     «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Ἡ ἐνανθρώπησις, ἡ Γέννησις τοῦ Κυρίου, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, φανερώνει τὴν ἄπειρον δόξαν τοῦ Θεοῦ. Πῶς; Διότι πρῶτον ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος ἐφανέρωσεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ἀληθῶς. Ποῖον ἦτο τὸ ἔργον τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς; Νὰ φανερώση, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καί νὰ προσφέρη τὴν σωτηρίαν. Καί μήπως δὲν ἔγινεν; «Ἐγώ σε ἔδοξασα ἐπί της γῆς», ἔλεγεν εἰς τὸν ἐπουράνιον Πατέρα του κατὰ τὴν μεγάλην ἀρχιερατικήν του προσευχήν. Καὶ προσέθετε «ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις». Τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖον μόνοι ἐξ ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς οἱ Ἰουδαῖοι ἐγνώριζον, τόσον ὅμως ἀτελῶς καὶ ἐκεῖνοι, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι τὸ ἠγνόουν. Τὸ ἠγνόουν, παρὰ τὴν μόρφωσιν καὶ τὴν ὑψηλήν φιλοσοφίαν, τὴν ὁποίαν πολλοὶ ἀπό αὐτοὺς ἐκαλλιέργουν. Καὶ ὄχι ἁπλῶς τὸν ἠγνόουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἀλλά καὶ ἐλάτρευον «τὴν κτίσιν, παρὰ τὸν κτίσαντα». Θεοποιοῦντες ἀνθρώπους καὶ πράγματα καὶ λατρεύοντες εἰς τὸ πρόσωπον ὡρισμένων θεοτήτων τὰ πλέον μισητὰ καὶ ἀποτρόπαια ἐγκλήματα καὶ πάθη τὴν μέθην, τὴν ἀσωτίαν καὶ αἰσχρότητα, τὴν ἁρπαγήν, τὸν δόλον. Ἀλλ’ ὁ Λόγος σαρκωθείς ὄχι μόνον ἔδειξεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἀποστήσας τοιουτοτρόπως αὐτοὺς ἀπό τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων, ἀλλά καὶ ἔδιδαξεν αὐτοὺς ποὶα εἶναι ἡ πλέον εὐάρεστος εἰς αὐτὸν λατρεία. «Πνεῦμα ὁ Θεός, εἶπε, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω. δ’ 24). Δὲν εἶναι, λοιπόν, ἀπό τῆς πλευρᾶς αὐτῆς δόξα εἰς τὸν Ὕψιστον Θεὸν ἡ γέννησις τοῦ Κυρίου;»