Λουκᾶ β΄15-18

Τρίτη 11 Ἰανουαρίου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ

««Καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθον ἀπ’ αὐτῶν  εἰς τὸν οὐρανόν οἱ ἄγγελοι, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ποιμένες εἶπον πρὸς ἀλλήλους• διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεὲμ καὶ ἴδωμεν τὸ ρῆμα τοῦτο τὸ γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν. Καὶ ἦλθον σπεύσαντες, καὶ ἀνεῦρον τὴν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ, ἰδόντες δὲ διεγνώρισαν περὶ τοῦ ρήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδιοῦ τούτου• καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν περὶ τῶν λαληθέντων ὑπό τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς»

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

 «Ὅταν οἱ ἄγγελοι ἔφυγον ἀπό αὐτοὺς καὶ ἐπῆγαν εἰς τὸν οὐρανόν, τότε οἱ ἄνθρωποι, δηλαδὴ οἱ ποιμένες, εἶπον μεταξύ τους• Ἄς περάσωμεν λοιπὸν διὰ μέσου τῆς πεδιάδος μέχρι τῆς Βηθλεὲμ καὶ ἂς ἴδωμεν αὐτό, πού μας εἶπεν ὁ ἄγγελος, ὅτι ἔγινε καὶ τὸ ὁποῖον μᾶς ἐγνωοτοποίησεν ὁ Κύριος. Καὶ ἦλθαν γρήγορα, καὶ κατώρθωσαν νὰ εὕρουν καὶ τὴν Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος τοποθετημένον εἰς τὴν φάτνην, περὶ τῆς ὁποίας τοὺς εἶχεν ὁμιλήσει ὁ ἄγγελος. Ὅταν δὲ εἶδαν αὐτά, ποὺ ἐσυμφωνοῦσαν μὲ ὅσα πρὸ ὀλίγου εἶχαν ἀκούσει, ἐγνωστοποίησαν λεπτομερῶς καὶ τὰ ὅσα τοὺς εἶχαν λεχθῆ ἀπό τὸν ἄγγελον περὶ τοῦ παιδίου τούτου. Καὶ ὅλοι ὅσοι ἤκουσαν, ἐθαύμασαν δι’ ὅσα ἐλέχθησαν εἰς αὐτοὺς ἀπό τούς ποιμένας.»

ΣΧΟΛΙΟ (δ)

     «Καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν περὶ τῶν λαληθέντων ὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς». Ἐθαύμασαν. Κατελήφθησαν ἀπό ἔκπληξιν. Διότι «ὁ Μεσσίας ἐγεννήθη καὶ ἀνεκλίθη ἐν τῇ φάτνῃ καὶ οὐχί ἐν ἀνακτόρῳ καὶ ἄγγελοι ἐκόμισαν τὸ μήνυμα τῆς γεννήσεως, εἰς ἁπλοῦς δὲ ποιμένας καὶ οὐχὶ εἰς πρεσβυτέρους καὶ ἀρχιερεῖς».
     Ἐθαύμασαν, ἀλλά καὶ τίποτε περισσότερον δὲν ἔκαμαν. Περιωρίσθησαν μόνον εἰς τὸν θαυμασμόν. Δὲν εἶπαν νὰ πᾶμε καὶ ἡμεῖς νὰ τὸν ἴδωμεν νὰ τὸν προσκυνήσωμεν νὰ τοῦ προσφέρωμεν ὅ,τι ἠμποροῦμεν. Ἔμειναν οἱ ἴδιοι μὲ τὸν θαυμασμὸν των, χωρὶς εἰς τίποτε νὰ τοὺς ὠφελήση ἡ μεγάλη εἴδησις• εἶναι δυνατὸν νὰ θαυμάζωμεν τὸ μεγαλεῖον τῆς πίστεώς μας• τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας τὴν λαμπρότητα• τῆς λατρείας μας τὸ ὕψος. Ἐάν δὲν προχωρήσωμεν πέραν τοῦ θαυμασμοῦ• ἐάν δὲν ἀποφασίσωμεν νὰ κάμωμεν τὸν Κύριον ἰδικὸν του ἕκαστος Σωτῆρα, τί μᾶς ὠφέλησεν ὁ θαυμασμός; Ἀπολύτως τίποτε. Θὰ μείνωμεν οἱ ἴδιοι, χωρὶς κανὲν θετικὸν κέρδος. Ὄχι λοιπὸν μόνον θαυμασμός, ἀλλά ἐκζήτησις τῆς σωτηρίας· ἀπόφασις διορθώσεως• μετοχὴ εἰς τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας, πού μᾶς προσέφερεν ὁ Χριστός. Αὐτὸ θὰ μᾶς ὁδηγήση εἰς τὴν ἀσφάλειαν. Μόνον αὐτό.