Σάββατο 22 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Οἱ δέ εἶπον αὐτῷ ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας• οὕτω γάρ γέγραπται διά τοῦ προφήτου• καί σύ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοίς ἡγεμόσιν Ἰούδα• ἐκ σοῦ γάρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τόν λαόν μου τόν Ἰσραήλ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Αὐτοί τοῦ εἶπαν· Ὁ Χριστός γεννᾶται εἰς τήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, διότι ἔτσι ἔχει γραφῆ ἀπό τόν Θεόν διά μέσου τοῦ Προφήτου• Καί σύ Βηθλεέμ, πού περιλαμβάνεσαι εἰς τήν χώραν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, μολονότι φαίνεσαι χωρίον μικρόν, δέν εἶσαι ὅμως καθόλου ἀσήμαντος ἀπό τάς πρωτευούσας πού ἡγεμονεύουν εἰς τήν χώραν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Καί δέν εἶσαι ἡ πλέον μικρά, διότι ἀπό σέ θά βγῆ ἄρχων, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνη τόν λαόν μου τόν Ἰσραήλ»
ΣΧΟΛΙΟ
«Δέν δυσκολεύονται οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς νά κατονομάσουν τήν πόλιν, ὅπου, κατά τά προφητικά κείμενα, πού εἶχαν εἰς τάς χεῖρας των, θά ἐγεννᾶτο ὁ Χριστός. Σαφῶς οἱ Προφῆται εἶχαν προφητεύσει τόν τόπον, ὅπου ὁ Μεσσίας θά γεννηθῆ. Καί παραθέτει ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής μαρτυρίαν τοῦ ἐκ τῶν μικρῶν λεγομένων προφητῶν Μιχαίου, ὁ ὁποῖος βεβαιώνει, ὅτι ἡ Βηθλεέμ θά εἶναι ἡ πατρίς, ἐκ τῆς ὁποίας θά προέλθη, θά βλαστήση ὁ Χριστός. Γῆν Ἰούδα τήν ὀνομάζει τήν ὀνομαστήν πόλιν. Διότι ἀνῆκεν εἰς τήν τόσον σπουδαῖον ρόλον διαδραματίσασαν εἰς τήν Ἱστορίαν τοῦ Ἰσραήλ φυλήν τοῦ Ἰούδα. Δέν ἦτο βεβαίως ἡ Βηθλεέμ ἀπό τάς μεγάλας πόλεις, εἰς τάς ὁποίας ἦσαν ἐγκατεστημέναι αἱ ἡγεμονίαι τῶν φυλῶν καί αἱ ὁποῖαι εἶχον τουλάχιστον χιλίας ψυχάς ἑκάστη. Ἦτο μικρά «κώμη», ὅπως τήν ὀνομάζουν οἱ Φαρισαῖοι εἰς μεταξύ των διάλογον ἐξ ἀφορμῆς ὑψηλῶν διδασκαλιῶν τοῦ Θεανθρώπου καί σοβαρωτάτης ἐντυπώσεως πού ἐδημιούργουν αὗται παρά τῷ λαῷ (Ἰω. ζ’ 42). Καί ὅμως ἀπό αὐτήν τήν μικράν κώμην ἐγεννήθη ὁ Χριστός. «Ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τόν λαόν μου τόν Ἰσραήλ». Εἶναι πολύ ἀκριβής ὁ Προφήτης, ὅταν χρησιμοποιῆ τήν λέξιν «ἐξελεύσεται». Θά προέλθη, θά βλαστήση ἀπό τήν Βηθλεέμ. Δέν θά παραμείνη μονίμως ἐκεῖ, καθιστῶν αὐτήν πατρίδα του μόνιμον. Ἀλλά θά φύγη γρήγορα ἀπό αὐτήν, διά νά ἀναδειχθῆ ἄρχων καί ὁδηγός καί ἡγούμενος ὁλοκλήρου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καί ἀνεδείχθη πράγματι τοιοῦτος. Διότι ὁλόκληρον τόν Ἰσραήλ τόν ἐκάλεσεν εἰς σωτηρίαν. Πολλοί ὅμως δέν ἤκουσαν τήν φωνήν του. Ἀλλά ἠπίστησαν καί δέν ἠθέλησαν νά τόν ἀναγνωρίσουν Θεόν καί Σωτῆρα των, καί δι’ αὐτό εὗρον τύχην σκληράν καί ὡδηγήθησαν εἰς τήν καταστροφήν. Ἐάν ὅμως ἐκεῖνοι ἠπίστησαν, ἄς μή τούς κατηγορῶμεν διότι εἶναι δυνατόν τό ἴδιον νά συμβῆ καί μέ ἡμᾶς, ἐάν δέν προσέξωμεν. Ποιμήν μας εἶναι. Καί πρόβατα τῆς ποίμνης του εἴμεθα. Νά ἀκούωμεν τήν φωνήν του νά τόν ἀκολουθῶμεν πιστῶς• νά ὑποτασσώμεθα εἰς τάς ὁδηγίας καί ἐντολάς του. Καί τότε εἰς νομάς χλοεράς θά μᾶς ὁδηγῆ καί εἰς τρίβους σωτηρίας θά κατευθύνη τά διαβήματά μας…
Καί ταῦτα μέν ὁσον ἀφορα τήν ἀπάντησιν τῶν ἀρχιερέων. Ὅ δέ "Ἡρῴδης ἔπειτα ἀπό τήν ἀπάντησιν τῶν τί κάμνει;»
