Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Στό ρητό· πρόσεχε στόν ἑαυτό σου, Κεφάλαια δώδεκα
Κεφάλαιο ἕκτο(α)
«Ἄκου, ἀγαπητέ• τά δυσκολογιάτρευτα πάθη δέν ξεριζώνονται, παρά μόνο μέ καυστικά καί στυπτικά φάρμακα. Καί σύ λοιπόν, ἀγαπητέ, μήν ὀργίζεσαι ἀκούοντας τά λόγια τῆς ἀλήθειας ἄν ὅμως ἀγανακτεῖς μ’ αὐτόν πού σου προσφέρει τή γιατρειά, ἀποκαλύπτεσαι ὅτι δέ θέλεις νά γιατρευθεῖς, οὔτε θέλεις νά γλυτώσεις ἀπό τό πάθος, ἀλλά προτιμᾶς ἀκόμη νά βρίσκεσαι μέσα στήν ἀκαθαρσία. Διότι ἄν κρύψουμε τήν ἀλήθεια καί σέ ὁδηγήσουμε μέ τίς συμβουλές μας στήν ἡδονή, δέ θά διαφέρουμε καθόλου ἀπό τούς ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι ἐξαπατοῦσαν τό λαό λέγοντας στόν καθένα αὐτό πού τοῦ ἄρεσε. Οἱ Προφῆτες τοῦ Θεοῦ ὅμως, κηρύσσοντας τήν ἀλήθεια, γίνονταν μισητοί καί φονεύονταν. Καί δέν τά λέω αὐτά, διότι θεωρῶ τόν ἑαυτό μου ἴσο μέ προφήτη, γιατί ἐγώ εἶμαι ὅπως ἕνα σκυλί, πού ἀκολουθεῖ τά πρόβατα τοῦ Κυρίου του, καί πού ὅταν δεῖ τό λύκο νά ἔρχεται, δέν ἡσυχάζει, ἀλλά εὐθύς σηκώνεται καί ὁρμᾶ ἐπάνω του καί οἱ βοσκοί μόλις ἀκούσουν τό σκυλί νά γαυγίζει, σηκώνονται καί διώχνουν τόν χαλαστή καί σώζουν τά πρόβατα.
Γιατί λοιπόν ἀμελοῦμε, ἀγαπητοί, γιά τή σωτηρία μας; Γιατί συμμορφωνόμαστε μέ τίς ἐπιθυμίες τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, καί ἀπό τή μία στολίζουμε τόν ἐξωτερικό ἄνθρωπο μέ τό μοναχικό σχῆμα, ἀπό τήν ἄλλη καταστρέφουμε τόν ἐσωτερικό ἄνθρωπο μέ τίς πράξεις μας; Ἄς μή γίνουμε σκληροί καί ἀμετανόητοι, ὅπως ὁ Φαραώ, γιά νά μήν περιληφθοῦμε στή μερίδα του, οὔτε σκληροτράχηλοι, ὅπως κάποιοι ἀπό τους Ἰσραηλῖτες, γιά νά μή στερηθοῦμε τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ἄς μισήσουμε τή συμπεριφορά τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, διότι δέν εἶναι χωρίς κίνδυνο ἡ πορεία τους, ὅπως εἶναι γραμμένο• ὅτι δηλαδή εἶναι ἔθνος πού ἔχει χάσει τά λογικά του καί δέν ὑπάρχει σ’ αὐτούς γνώση. Γι’ αὐτό καί ὁ Προφήτης ἔλεγε• Κύριε Παντοκράτορα, δέν παρακάθισα ἐγώ στίς ἀσεβεῖς συγκεντρώσεις αὐτῶν πού διασκέδαζαν, ἀλλά εἶχα σεβασμό σ’ ἐσένα καί φοβόμουν τήν τιμωρία σου• καθόμουν ὁλομόναχος, διότι ἡ ψυχή μου γέμισε ἀπό πίκρα. Ἄκου πώς θρηνεῖ ὁ Προφήτης τή γενεά μας καί σέ ἄλλο μέρος τῆς Γραφῆς, λέγοντας• Ἀλίμονο, διότι χάθηκε ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος ἀπό τή γῆ, καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους δέν ὑπάρχει αὐτός πού ἐργάζεται τήν ἀρετή. Ὅλοι εἶναι ὑπεύθυνοι γιά αἱματηρά ἐγκλήματα• ὁ καθένας καταπιέζει τόν πλησίον του μέ σκληρότητα• ἔχουν τά χέρια τους πρόθυμα γιά τό κακό.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
