Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Στό ρητό· πρόσεχε στόν ἑαυτό σου, Κεφάλαια δώδεκα
Κεφάλαιο ἔνατο (ε)
«Λίγο προζύμι ζυμώνει ὅλο τό ζυμάρι, ἀλλά ἐσύ νά προφυλάγεις ἀπό παντοῦ τόν ἑαυτό σου στό φόβο τοῦ Κυρίου. Ἄκου, ἀγαπητέ, αὐτά πού λέω• στήν κοσμική ζωή ὁ γλυκόλογος θεωρεῖται ὅτι εἶναι μεγάλος ἄνθρωπος, στή μοναχική ὅμως ζωή αὐτός πού ἀγαπᾶ τήν ἡσυχία εἶναι μεγάλος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐπίσης, στήν κοσμική ζωή, αὐτός πού ἀγαπᾶ τόν καλλωπισμό τοῦ σώματός του καί ἀλλάζει κάθε τόσο ἐνδύματα, ἀποκτᾶ ἀνθρώπινη δόξα• σ’ αὐτήν ὅμως τήν ὑπόσχεση, ἐκεῖνος πού καταφρονεῖ αὐτά καί δίνει προσοχή μόνο σ’ ἐκεῖνα πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά τίς ἀνάγκες τοῦ σώματος, ἐξασφαλίζει γιά τόν ἑαυτό του δόξα στούς οὐρανούς• σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο πού λέει• Ἄν ἔχουμε τροφές καί ἐνδύματα, ἄς ἀρκεσθοῦμε σ’ αὐτά. Ἀκόμη, στήν κοσμική ζωή, αὐτός πού καυχιέται γιά τή δύναμη τοῦ σώματός του καί γιά τόν πλοῦτο του, θεωρεῖται ὅτι εἶναι μεγάλος ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους• στή μοναχική ὅμως ζωή, αὐτός πού ἀγαπᾶ ἀληθινά τήν ταπείνωση, δοξάζεται ἀπό τόν Κύριο• ὅπως εἶναι γραμμένο• Ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς, αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός, γιά νά ντροπιάσει τούς σοφούς• καί ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ ἀνίσχυρους, αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός, γιά νά ντροπιάσει τούς ἰσχυρούς• καί ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ ἄσημους καί περιφρονημένους, αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός, καί αὐτούς πού δέν τούς λογαριάζει κανείς, γιά νά καταργήσει αὐτούς πού νομίζουν πώς εἶναι κάτι• ὥστε νά μήν καυχηθεῖ κανείς ἄνθρωπος μπροστά στόν Θεό.
Ἄς ἀγαπήσουμε λοιπόν αὐτά πού εἶναι ἀρεστά στόν Κύριο, ὡς δοῦλοι χρήσιμοι καί εὐγνώμονες• κι ἄν ἀκόμη ὑποστοῦμε τίς ἐπιθέσεις τῶν κακούργων, κι ἄν ἀκόμη κυριευθοῦμε ἀπό βαρβάρους καί μᾶς πουλήσουν ὡς δούλους, ἄς μήν ἀπελπισθοῦμε γιά τή σωτηρία μας• διότι εἶναι γραμμένο· Στή θλίψη μου ἐπικαλέσθηκα τόν Κύριο καί ἄκουσε τήν προσευχή μου καί μέ ἀνακούφισε, καί αὐτό ἄς τό κάνουμε φέρνοντας στό νοῦ μας ὅτι καί οἱ Προφῆτες ὁδηγήθηκαν στήν αἰχμαλωσία καί ὑπέφεραν δουλεῖες καί ταλαιπωρίες σέ ξένη χώρα, ὅμως ἡ σκέψη τους ποτέ δέν αἰχμαλωτίσθηκε καί δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό. Διότι, τό νά πουληθεῖ ἤ νά μήν πουληθεῖ ὁ ἐξωτερικός μας ἄνθρωπος, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς• ὅμως τό νά ἀποκτήσει ὁ ἐσωτερικός μας ἄνθρωπος ἤ νά μήν ἀποκτήσει τήν ἀσέβεια, ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς. Γι’ αὐτό οἱ Ἅγιοι ἔλεγξαν τούς ἄρχοντες καί περιφρόνησαν τίς ἀπειλές τοῦ θανάτου, ἐπειδή ζητοῦσαν νά ἀποκτήσουν τήν ἀρετή. Λοιπόν καί ἐμεῖς, ἀγαπητοί, πού εἴμαστε παιδιά τῶν Προφητῶν καί βαδίζουμε στά ἴχνη τους, ἄς ἀποκτήσουμε τήν τέλεια πίστη τους• διότι εἶναι γραμμένο· Αὐτῶν ἐξετάζοντας τό τέλος τῆς ζωῆς τους, νά μιμεῖσθε τήν πίστη τους, γιά νά μποῦμε μαζί μ’ αὐτούς στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὅπου μέσα στή λαμπρότητα τῶν Ἁγίων δέν ὑπάρχει ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
