Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἤ δυὸ νεοσσοὺς περιστερῶν"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ὅταν, σύμφωνα μὲ τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως συνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι διὰ τὸν καθαρισμὸν των, ἀνέβασαν αὐτὸν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διά νὰ τὸν παρουσιάσουν καὶ τὸν ἀφιερώσουν εἰς τὸν Κύριον. Ἡ παρουσίασις δὲ καὶ ἀφιέρωσις αὐτὴ ἐγίνετο σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει γραφῆ εἰς τὸν νόμον τοῦ Κυρίου, ὅτι κάθε ἀρσενικὸν ποὺ διά πρώτην φοράν ἀνοίγει τὴν μήτραν τῆς μητέρας του καὶ γεννᾶται, δηλαδὴ κάθε πρωτότοκον καὶ πρωτογενὲς θὰ κληθῆ καὶ θὰ θεωρηθῆ ὡς ἀφιερωμένον εἰς τὸν Κύριον. Ἀνέβησαν ἀκόμη εἰς τὸν Ναὸν καὶ διά νὰ προσφέρουν θυσίαν διὰ τὸν καθαρισμὸν των ἕνα ζεῦγος τρυγόνια ἤ δυὸ μικρὰ περιστέρια, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ὁρισθῆ εἰς τὸν νόμον τοῦ Κυρίου διὰ τοὺς πτωχούς, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὰ μέσα νὰ προσφέρουν θυσίαν ὁλόκληρον ἀρνίον."
ΣΧΟΛΙΟ (α)
Συμφώνως πρὸς τὴν διήγησιν τρεῖς ἦσαν οἱ σκοποὶ τῆς ἀνόδου εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ πρῶτος: ὁ καθαρισμὸς τόσον τοῦ παιδίου, ὅσον καὶ τῆς Παναγίας μητρός του καὶ τοῦ Ἰωσήφ. Ὁ δεύτερος: ἡ ἀφιέρωσις τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὸν Κύριον κατὰ τάς διατάξεις τοῦ νόμου. Ὁ τρίτος: ἡ προσφορὰ τῆς καθιερωμένης θυσίας.
Ὁ καθαρισμός. Σαφῶς διέτασσεν ὁ Νόμος, ὅτι τεσσαράκοντα ἡμέρας μετὰ τὴν γέννησιν ἄρρενος τέκνου καὶ ὀγδοήκοντα ἡμέρας ἐάν τὸ τέκνον ἦτο θῆλυ, ἔπρεπε οἱ γονεῖς νὰ ὑποβληθοῦν μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ των εἰς τάς διατυπώσεις τοῦ καθαρισμοῦ. Καὶ ὁ μὲν νόμος λεπτομερῶς καθώριζε τὰ τῶν τελετῶν τοῦ καθαρισμοῦ• οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, πιστοὶ τοῦ Νόμου τηρηταί, μετὰ πολλῆς ἀκριβείας συνεμορφοῦντο πρὸς τὰ ὁριζόμενα. Ἀλλ’ ἐδῶ, εἰς τὴν περίπτωσιν δηλαδὴ τῆς Παρθένου, κανεὶς ἀπολύτως λόγος καθαρισμοῦ δὲν ὑπῆρχε. Διότι ἡ μὲν Παρθένος ἦτο ἄχραντος καὶ ἀμόλυντος, κατὰ τρόπον ὑπερφυσικὸν συλλαβοῦσα καὶ γεννήσασα τὸν Ἄχρονον Θεὸν ὁ δὲ Ἰωσὴφ δὲν ἦτο παρὰ ὁ ὑπό τοῦ Θεοῦ ὁρισθείς προστάτης τῆς Παρθένου• τὸ δὲ πανάγιον βρέφος ἦτο πάσης ἐπέκεινα καθαρότητος, ἡ πηγὴ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ πανάμωμος τοῦ Θεοῦ Υἱός. Καὶ ὅμως, μολονότι ὅλα αὐτὰ ἦσαν τόσον φανερά, ἐν τούτοις δὲν παραλείπουν τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ τὴν συμμόρφωσιν καὶ πρὸς αὐτὴν τοῦ Νόμου τὴν διάταξιν. Διατί; Διότι, καθὼς ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες, ἔπρεπε νὰ πειθαρχήσουν εἰς τὸν Νόμον, διὰ νὰ μὴ παρουσιασθοῦν, ὅτι παραβαίνουν τὸν νόμον. Ἔπρεπε νὰ ὑποβληθοῦν εἰς τὸν καθαρισμὸν καὶ νὰ πληρώσουν καὶ τὴν διάταξιν αὐτὴν τοῦ Νόμου, ὅπως καὶ κατὰ τὴν περιτομήν, ἵνα ἀποτελοῦν παράδειγμα δι’ ὅλους μας τελείας συμμορφώσεως πρὸς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου καμμίαν διάταξιν δὲν ἔχομεν δικαίωμα νὰ ἀμελῶμεν καὶ νὰ περιφρονῶμεν. Ὑπεβλήθη ἡ ἁγία οἰκογένεια εἰς τὴν διατύπωσιν τοῦ καθαρισμοῦ, διὰ νὰ μᾶς διδάσκη πόσον πρέπει νὰ προσέχωμεν μὲν καὶ ἡμεῖς νὰ μένωμεν μακρὰν ἀπό κάθε ἀκαθαρσίαν, ἀλλά καὶ νὰ καθαριζώμεθα, ὁσάκις ἡ ἁμαρτία μᾶς μολύνη, χρησιμοποιοῦντες τὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἀγάπη του ἔθεσεν εἰς τὴν διάθεσίν μας. Ὤ! Πόσον θαυμαστά, ἀλήθεια, εἶναι τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου! Καὶ πόσον πρέπει ὄχι μόνον νὰ μᾶς συγκινοῦν, ἀλλά καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τὸ νὰ γινώμεθα ἄμωμοι ἐνώπιόν του, τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι (Ἰακ. α’ 4). (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
