Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ὧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ αὐτόν• καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἤ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἦτο εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ὠνομάζετο Συμεών. Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦτο δίκαιος, φυλάττων τάς ἐντολάς τοῦ Νόμου καὶ εὐλαβής, φοβούμενος τὸν Θεόν. Αὐτὸς εἶχε φωτισθῆ ἀπό τὴν ἀνάγνωσιν τῶν προφητικῶν βιβλίων καὶ μὲ πόθον ζωηρὸν ἐπερίμενε νὰ ἔλθη εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν παρηγορὶα ἀπό τὰ κακὰ καὶ τάς θλίψεις, ποὺ ὑπέφεραν ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας. Καὶ πνεῦμα προφητικὸν ἅγιον ἦτο ἐπάνω του. Καὶ εἶχεν ἀποκαλυφθῆ εἰς αὐτὸν ἀπό τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅτι δὲν θὰ ἀπέθνησκε, προτοῦ νὰ ἴδη ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔχρισε βασιλέα καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου."
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ποῖαι ὅμως ἦσαν αἱ ἱδιαιτέρως ἀρεσταί εἰς τὸν Θεὸν ἀρεταί τοῦ Συμεών, ἕνεκα τῶν ὁποίων τόσων μεγάλων ἀγαθῶν ἠξιώθη; Ἦτο, λέγει, ἄνθρωπος δίκαιος καὶ εὐλαβής. Καὶ τὸ μὲν δίκαιος ἀναφέρεται εἰς τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχομεν ἀπέναντι τῶν συνανθρώπων μας• τὸ δὲ εὐλαβὴς εἰς τὰ καθήκοντά μας ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦτο πολὺ προσεκτικός, ὥστε ποτὲ καὶ εἰς καμμίαν περίπτωσιν νὰ μὴ βλάψη καὶ ἀδικήση τὸν πλησίον του. Πιστὸς τηρητὴς τῶν διατάξεων τοῦ Νόμου, ἐν φόβῳ Θεοῦ ἐφέρετο ἀπέναντι ὅλων, ἀποφεύγων πᾶν ὅ,τι θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ ζημιώση κανένα καὶ προτιμῶν μᾶλλον νὰ ἀδικῆται, παρὰ νὰ ἀδικῆ. Διότι καμμία δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι τὸν ἄνθρωπον ποὺ πρόγραμμά του ἔχει νὰ μὴ ἀδικήση ποτέ, θὰ εὑρεθοῦν ἄνθρωποι νὰ τὸν ἀδικήσουν. Ἀλλ’ ἦτο ἀκόμη καὶ εὐλαβής. Καὶ κάτω ἀπό τὴν λέξιν κρύπτεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ μεγίστη προσοχή, τὴν ὁποίαν ἐδείκνυεν, ἵνα μὴ ποτὲ συλληφθῆ εἰς τὰ δίκτυα τῆς ἁμαρτίας καί λυπήση τὸν Θεόν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ βαθυτάτη του συναίσθησις, ὅταν ἐπλησίαζεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ προσευχηθῆ καὶ ζητήση τὴν βοήθειαν καί τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὤ! Μὲ πόσην, ἀλήθεια, ὁ εὐλογημένος αὐτὸς ἄνθρωπος, ταπείνωσιν θὰ συμπεριεφέρετο εἰς τάς ἱεράς ἀκολουθίας καὶ τάς ἑορτάς τοῦ Ἰσραήλ! Καὶ πόσον βαθέως θὰ ἠσθάνετο τὸ νόημα τῶν ἱερῶν ψαλμῶν καὶ ἀναγνωσμάτων, ἀλλά καὶ τῶν προσφερομένων θυσιῶν. Τί εὐλογία τοῦ Θεοῦ νὰ πληθυνθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ποὺ πρὸς μὲν τοὺς ἀνθρώπους θὰ εἶναι δίκαιοι, πρὸς δὲ τὸν Θεὸν εὐλαβεῖς! Πόσον θὰ ἀλλάξη τότε ἡ μορφὴ τοῦ κόσμου. Ἄς προσπαθήσουν τουλάχιστον ὅσοι ἔλαβον γνῶσιν τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ παρουσιάζονται ἄνθρωποι θρησκευτικοὶ νὰ ἔχουν μὲν τὴν εὐλάβειαν ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχουν ὅμως καὶ τὴν ἀρετήν τῆς δικαιοσύνης. Διότι, ὅταν αὐτὴ ἀπουσιάζη, τότε ἡ εὐλάβεια ἀσφαλῶς εἰς τίποτε δὲν θὰ ὠφελήση. Προσέχομεν ἆραγε ὅσον πρέπει τὴν μεγάλην αὐτὴν ἀλήθειαν οἱ σύγχρονοι πιστοί;" (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
