Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ὧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ αὐτόν• καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἤ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἦτο εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ὠνομάζετο Συμεών. Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦτο δίκαιος, φυλάττων τάς ἐντολάς τοῦ Νόμου καὶ εὐλαβής, φοβούμενος τὸν Θεόν. Αὐτὸς εἶχε φωτισθῆ ἀπό τὴν ἀνάγνωσιν τῶν προφητικῶν βιβλίων καὶ μὲ πόθον ζωηρὸν ἐπερίμενε νὰ ἔλθη εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν παρηγορὶα ἀπό τὰ κακὰ καὶ τάς θλίψεις, ποὺ ὑπέφεραν ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας. Καὶ πνεῦμα προφητικὸν ἅγιον ἦτο ἐπάνω του. Καὶ εἶχεν ἀποκαλυφθῆ εἰς αὐτὸν ἀπό τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅτι δὲν θὰ ἀπέθνησκε, προτοῦ νὰ ἴδη ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔχρισε βασιλέα καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου."
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Ἀλλ’ ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος ἄνθρωπος προσέφερε καὶ μίαν ἐκτάκτως σπουδαίαν ὑπηρεσίαν εἰς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Προικισμένος μὲ πνεῦμα προφητικὸν προεφήτευε πράγματα μέλλοντα καὶ ἄγνωστα εἰς τοὺς λοιπούς. Φωτιζόμενος ἀπό τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, προέλεγε μεγάλας ἀληθείας, αἱ ὁποῖαι ἐστήριζον καὶ παρηγόρουν τὸν λαόν. Ἦτο ἄνθρωπος προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι γνωστὸν πόσον τὰ δυσάρεστα ἐθνικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα κατὰ καιροὺς ἐπέτρεπεν ὁ Θεὸς νὰ εὑρίσκουν τὸν Ἰσραήλ, πόλεμοι καταστρεπτικοί, δουλεῖαι μακροχρόνιοι, δηώσεις τῆς χώρας των ἀπό σκληροὺς ἐχθρούς, πεῖνα καὶ ποικίλη ταλαιπωρία, ἔκαμπτον τὸ ἠθικὸν τοῦ λαοῦ καὶ τὸν ἔρριπτον εἰς βα-ρυθυμίαν καὶ ἀπόγνωσιν. Καὶ εἰς τὴν περίοδον τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Λυτρωτοῦ σκλάβοι ὑπό τούς Ρωμαίους δὲν ἦσαν; Καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος μὲ τὴν ὀνομασίαν "ἡγεμῶν" δὲν εὑρίσκετο εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα; Καὶ κεφαλικὸν φόρον δὲν ἐπλήρωναν εἰς τὴν Ρώμην οἱ Ἰουδαῖοι; Ἀλλὰ εἰς τὴν κατάστασιν ἐκείνην ὁ δίκαιος καὶ γεμᾶτος ἀγάπην Συμεών, φωτιζόμενος ἀπό τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, μετέδιδεν εἰς τὸν λαὸν εἰς ἁπλᾶς, ἀλλά γεμάτας ἀπό πίστιν συνομιλίας καὶ συζητήσεις τὴν παράκλησιν, τὴν παρηγορίαν, τὴν ἐνίσχυσιν. Μὴ χάνετε τὸ θάρρος σας, θὰ ἔλεγεν εἰς τὸν λαόν. Ἔχετε πίστιν Θεοῦ. Ἐμπιστευθῆτε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὸν Θεόν. Δὲν θὰ μᾶς ἀφήση. Εἶναι πατέρας στοργικός. Θὰ μᾶς βοηθήση. Θὰ μᾶς στείλη σωτηρίαν. Μᾶς ἀγαπᾶ. Δὲν διαβάζομεν εἰς τάς προφητείας τάς ὑποσχέσεις του; Ἠμπορεῖ αὐταί του αἱ ὑποσχέσεις νὰ μὴ ἐκπληρωθοῦν; Ὄχι, λοιπόν, μὴ ἀφήνετε τὸν ἑαυτόν σας νὰ περιπίπτη εἰς ἀθυμίαν, εἰς μελαγχολίαν καὶ ἀπογοήτευσιν. Εἶναι πιστὸς ὁ Θεός. Καὶ τὰ λόγια τοῦ ὁσίου γέροντος, λόγια σεμνά, λόγια πειστικά, ἐνίσχυαν τὸν λαόν, τὸν παρηγοροῦσαν, τὸν ἐστήριζαν. Ὤ! Θεέ μου! Τί προσφέρουν ἄνθρωποι πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι εἰς Σέ! Πόσον βοηθοῦν τοὺς καταπτοημένους, τοὺς ἀδυνάτους, τοὺς ὀλιγοψύχους! Ἔτσι ἕνας ἄνθρωπος προβεβηκώς τὴν ἡλικίαν, μὲ τίμιον καὶ ἅγιον γῆρας γίνεται στήριγμα καὶ βακτηρία καὶ παράδειγμα καὶ ὁδηγὸς πολλῶν. Πολλά, πάρα πολλὰ ἠμπορεῖ νὰ προσφέρη τὸ τίμιον γῆρας, ὅταν ἀπό τὸ Πνεῦμα διαπνέεται καὶ εἰς τὸν Θεὸν εἶναι ἀφιερωμένον. Τέτοιο γῆρας ἄς χαρίζη ὁ Θεὸς εἰς ὅσους κρίνει, ὅτι πρέπει νὰ φθάσουν εἰς αὐτό. Καὶ μὲ τὸ παράδειγμά των καὶ τὰ μεστὰ ἀπό σοφίαν καὶ πεῖραν λόγιά των νὰ καθοδηγοῦν τοὺς νεωτέρους εἰς τὴν ὁδόν τοῦ καθήκοντος, εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
