Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν• καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τούς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καί αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Κατὰ παρακίνησιν καί ἔμπνευσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦλθεν ὁ Συμεὼν εἰς τὸ Ἱερόν. Καί ὅταν οἱ γονεῖς εἰσήγαγον εἰς τὸ Ἱερὸν τὸ παιδίον, διὰ νὰ κάμουν δι’ αὐτὸ ἐκεῖνο ποὺ σύμφωνα μὲ τάς διατάξεις τοῦ νόμου ἦτο συνηθισμένον νὰ γίνεται εἰς τὰ πρωτότοκα, τότε καί αὐτός, ὁ Συμεών, ἐδέχθη τὸ παιδίον εἰς τάς ἀγκαλάς του καὶ ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε."
ΣΧΟΛΙΟ
"Ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ". Ὤ! Μὲ πόσον τρέμοντα χέρια ἔσκυψεν ὁ πρεσβύτης καὶ ἔλαβε τὸ παιδίον εἰς τάς γεροντικάς χεῖρας του. Δὲν τὸ ἔλαβεν ἁπλῶς ἀπό τὴν μητρικὴν ἀγκάλην καὶ τὸ ἐκράτησεν εἰς τάς ἰδικάς του τρεμούσας χεῖρας. Ἀλλά τὸ ἐνηγκαλίσθη, τὸ ἔφερε πολὺ πλησίον εἰς τὴν καρδίαν του• ἔδειξεν, ὅτι κατέχεται ἀπό συγκίνησιν βαθυτάτην ἐξεδήλωσε μίαν ἀφοσίωσιν μοναδικήν. Ἔδειξε μὲ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐβάστασεν εἰς τάς ἀγκάλας του, ὅτι αἰσθάνεται ἄρρητον ἱκανοποίησιν καὶ οὐράνιαν ἀγαλλίασιν. Καὶ πῶς νὰ μὴ ἠσθάνετο; Ἀφοῦ ἔχει τὴν πληροφορίαν, ὅτι τὸ βρέφος ἐκεῖνο εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός; Ὅτι Αὐτὸ τὸ νήπιον εἶναι ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων; Ὅτι εἶναι ὁ Λυτρωτής, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἀπέστειλε διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων; Εὐτυχισμένος πράγματι ὁ Συμεών. Ἀλλ’ ἆραγε εἶναι ὀλιγώτερον εὐτυχισμένοι ὅσοι τὸν δέχονται εἰς τὴν καρδίαν των; Ὤ! Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερα εὐτυχία καὶ μακαριότης ἀπό αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἐπιφυλάσσει ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀξιώνεται νὰ κοινωνήση τὸν Θεόν του· νὰ μετάσχη τῆς οὐρανίας τραπέζης• νὰ δεχθῆ ἔνοικον εἰς τὴν ψυχὴν του τὸν Κύριον, ποὺ ἐβεβαίωσεν "ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ (Ἰω. στ’ 56).
Κάθε φοράν πού κοινωνοῦμεν, νά αἰσθανώμεθα τήν αὐτήν χαράν καί συγκίνησιν, τήν ὀποίαν καί ὁ Συμεών, ὅταν ἐδέχθη εἰς τάς ἀγκάλας του τό τεσσαρακονθήμερον βρέφος Ἰησοῦν. Τότε ὕμνοι καί εὐλογίαι καί καί δοξολογίαι καί εὐχαριστίαι θερμαί, ὁλόψυχοι θά ἐξέχωνται ἐκ τῆς καρδίας, ὅπως καί ἀπό τό στόμα τοῦ Συμαών. Τότε χαρά ἀνέκφραστος καί ἀγαλλίασις ἀπερίγραπτος. Τότε, ἐνῶ ἡ καρδία θά ἀπολαμβάνη τήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ της, ὁ νοῦς θά στρέφεται εἰς τόν οὐρανόν καί θά ἀναλογίζεται τό δεῖπνον τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀλλ’εἶναι τώρα καιρός νά ἴδωμεν τούς λόγους πού ἐβγῆκαν ἀπό τό στόμα τοῦ Συμεών, καθώς μᾶς τούς περιέσωσεν ἰ Εὐαγγελιστής". (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
