Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Τώρα, ὅτε πλέον εἶδον τὸν λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ σώματος ἐμέ τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀποθνήσκω σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου ποὺ μοῦ εἶπες, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνω πρὶν ἤ ἴδω τὸν Χριστόν. Καὶ μὲ ἐλευθερώνεις ἐν εἰρήνῃ καὶ χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ πλέον διὰ τὴν λύτρωσιν τοῦ Ἰσραήλ, διότι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ φέρη τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἡτοίμασας ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν, πρὸς εὐεργεσίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά καί τῶν εθνικῶν. Καὶ θὰ εἶναι οὕτω τὸ σωτήριόν σου αὐτὸ φῶς πνευματικόν, ποὺ θὰ φανερώση καὶ θὰ ἀποκαλύψη εἰς τὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καί τὴν ἀληθῆ ὁδόν σωτηρίας, ἀλλά καί δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπό τὸν Ἰσραὴλ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος ὁ Σωτὴρ καί ἀφοῦ τελικῶς καί ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολον θὰ τὸν ἐγκολπωθῆ ὡς Σωτῆρα του."
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἀλλά καὶ ἄλλο σπουδαῖον δίδαγμα κρύπτεται εἰς τὸν λόγον τοῦ πρεσβύτου. Ἐγώ, Κύριε, λέγει, εἶμαι δοῦλος σου. Καὶ σὺ εἶσαι ὁ δεσπότης καὶ κυρίαρχός μου. Ὁ δοῦλος ἰδικὸν του θέλημα δὲν ἔχει. Τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του εἶναι καὶ ἰδικὸν του θέλημα. Θὰ ἐργάζεται συνεχῶς, ἀδιακόπως, ὅσον ὁ κύριός του θέλει. Τότε μόνον θὰ ἀπολυθῆ, ὅταν ὁ κύριός του τὸν ἀπολύση καὶ τὸν ἐλευθερώση. Πόσοι ἄνθρωποι ἐπείγονται νὰ φύγουν ἀπό τὴν παροῦσαν ζωήν! Τὴν εὑρίσκουν κουραστικήν, ἄχαριν, χωρὶς τέρψεις καὶ ἱκανοποιήσεις. Εἴτε διότι ἐδοκίμασαν λύπην καὶ πικρίαν καὶ ἀπογοήτευσιν ἀπό μίαν οἱανδήποτε ἀποτυχίαν των, εἴτε διότι πρόσωπον ἀγαπητόν τους τοὺς ἥρπασεν ὁ θάνατος καὶ εὑρίσκουν τὴν ζωὴν των κενὴν περιεχομένου, εἴτε δι’ ἄλλον λόγον ἐπιθυμοῦν νὰ συντομευθῆ ἡ ζωὴ των καὶ νὰ ἐπισφραγισθῆ μὲ τὸν θάνατον. Ἀλλά οἱ τοιοῦτοι λησμονοῦν, ὅτι σπουδαῖος εἶναι τῆς παρούσης ζωῆς ὁ σκοπός, καὶ μόνον ὅταν πληρωθῆ ὁ σκοπός, μόνον ὅταν ἡ ἀποστολὴ της τελειώση, μόνον ὅταν ἡ ἑτοιμασία διὰ τὴν αἰωνιότητα γίνη κατὰ τὸ δυνατὸν πλήρης, τότε ὁ Θεὸς θὰ ὁδηγήση εἰς τὴν ἀπόλυσιν καὶ τὴν ἀπελευθέρωσιν ἀπό τὰ δεσμά της. Ἀντὶ λοιπὸν αἱ εὐαίσθητοι ψυχαὶ νὰ ἀνυπομονοῦν διὰ τὴν ἀπόλυσιν καὶ νὰ ζητοῦν τὴν ἔξοδον, καλύτερον νὰ καλλιεργοῦνται περισσότερον νὰ προάγωνται εἰς τὴν κατὰ πνεῦμα ζωὴν νὰ ἐφαρμόζουν τὸ "ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι" (Ἀποκ. κβ’ 11) καὶ νὰ ἀφήνουν εἰς τὸν Θεόν, ποὺ γνωρίζει καὶ ἐκτιμᾶ καλύτερον ἀπό ὅλους μας τὸ συμφέρον ἑκάστου, τὸν χρόνον τῆς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἀπολύσεως. Τότε καὶ μόνον τότε θὰ εὑρίσκωνται ἐν ἀσφαλείᾳ." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
