Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Τώρα, ὅτε πλέον εἶδον τὸν λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ σώματος ἐμέ τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀποθνήσκω σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου ποὺ μοῦ εἶπες, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνω πρὶν ἤ ἴδω τὸν Χριστόν. Καὶ μὲ ἐλευθερώνεις ἐν εἰρήνῃ καὶ χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ πλέον διὰ τὴν λύτρωσιν τοῦ Ἰσραήλ, διότι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ φέρη τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἡτοίμασας ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν, πρὸς εὐεργεσίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά καί τῶν εθνικῶν. Καὶ θὰ εἶναι οὕτω τὸ σωτήριόν σου αὐτὸ φῶς πνευματικόν, ποὺ θὰ φανερώση καὶ θὰ ἀποκαλύψη εἰς τὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καί τὴν ἀληθῆ ὁδόν σωτηρίας, ἀλλά καί δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπό τὸν Ἰσραὴλ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος ὁ Σωτὴρ καί ἀφοῦ τελικῶς καί ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολον θὰ τὸν ἐγκολπωθῆ ὡς Σωτῆρα του."
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ". Πῶς θὰ εἶναι δόξα διὰ τὸν Ἰσραὴλ ἡ σωτηρία, τῆς ὁποίας θὰ ἀπολαύσουν οἱ ἄνθρωποι; Θὰ εἶναι πρῶτον δόξα, διότι ὁ Μεσσίας προέρχεται ἐκ τῶν Ἰουδαίων. Αὐτοί εἶχον τὴν ἐξαιρετικὴν τιμὴν νὰ ἔχουν τάς ἐπαγγελίας. Εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς Πατριάρχας καὶ βασιλεῖς ὑπεσχέθη ὁ Θεός, ὅτι θὰ στείλη Σωτῆρα. Ἐκ τῶν θυγατέρων τῶν Ἰουδαίων ἦτο ἡ Παρθένος, ποὺ ἐχρημάτισε μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ. Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁμιλῶν πρὸς τὴν Σαμαρείτιδα, τὴν ἐβεβαίωνεν, ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν (Ἰω. δ’ 22). Ἀκόμη ὅμως θὰ εἶναι δόξα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἡ σωτηρία ἡ διὰ Χριστοῦ, διότι πρῶτοι ποὺ τὸν ἐπίστευσαν καί ἀπετέλεσαν τὴν πνευματικήν του βασιλείαν ἦσαν οἱ Ἰουδαῖοι. Εἰς αὐτοὺς ἀνήκουν οἱ μαθηταί καί Ἀπόστολοί του, οἱ ὁποῖοι ἀπ’ ἀρχῆς τὸν ἠκολούθησαν καὶ ἀνέλαβον τὴν εἰς τὸν κόσμον διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου του. Ἐξ ἐκείνων ἀπετελέσθη ἡ πρώτη ἐν Ἱεροσολύμοις Ἐκκλησία. Καί πολλοὶ ἀπό αὐτοὺς θὰ ὁδηγηθοῦν πάλιν εἰς τὴν πίστιν κατὰ τὴν ρητὴν βεβαίωσιν τοῦ θείου Παύλου εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολήν του (κεφ. ια’ 26, 30 – 32). Ἰδοὺ ἀλήθειαι μεγάλαι ποὺ διεκήρυξεν ὁ θεοφώτιοτος πρεσβύτης Συμεών, κρατῶν εἰς τάς ἀγκάλας του τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἄς εἶναι εὐλογημένον τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν μᾶς ἔκαμεν ἁπλῶς μετόχους τῶν ἀληθειῶν αὐτῶν, ἀλλά ἔθεσεν εἰς τὴν διάθεσίν μας ὅλα τὰ μέσα, προκειμένου νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν σωτηρίαν, ἡ ὁποία εἶναι ὁ κυριώτερος σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, καί τὴν ὁποίαν νὰ εὐχηθῶμεν εἰς ἀλλήλους ὅλοι νὰ ἐπιτύχωμεν." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
