Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Τώρα, ὅτε πλέον εἶδον τὸν λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ σώματος ἐμέ τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀποθνήσκω σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου ποὺ μοῦ εἶπες, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνω πρὶν ἤ ἴδω τὸν Χριστόν. Καὶ μὲ ἐλευθερώνεις ἐν εἰρήνῃ καὶ χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ πλέον διὰ τὴν λύτρωσιν τοῦ Ἰσραήλ, διότι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ φέρη τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἡτοίμασας ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν, πρὸς εὐεργεσίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά καί τῶν εθνικῶν. Καὶ θὰ εἶναι οὕτω τὸ σωτήριόν σου αὐτὸ φῶς πνευματικόν, ποὺ θὰ φανερώση καὶ θὰ ἀποκαλύψη εἰς τὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καί τὴν ἀληθῆ ὁδόν σωτηρίας, ἀλλά καί δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπό τὸν Ἰσραὴλ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος ὁ Σωτὴρ καί ἀφοῦ τελικῶς καί ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολον θὰ τὸν ἐγκολπωθῆ ὡς Σωτῆρα του."
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ". Ποῖον ἦτο τὸ ρῆμα τοῦ Θεοῦ; Ἦτο ἡ ὑπόσχεσις, τὴν ὁποίαν τοῦ εἶχε δώσει, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνη, πρὶν ἤ ἴδη τὸν Χριστὸν Κυρίου, καί διὰ τὴν ὁποίαν ὡμιλήσαμεν προηγουμένως. Ἐκεῖνο ποὺ ἐδῶ ἐπιθυμοῦμεν νὰ ὑπόγραμμίσωμεν εἶναι τὸ "ἐν εἰρήνῃ τοῦ δικαίου". Φεύγω, λέγει, ὁ πρεσβύτης μὲ βαθεῖαν εἰρήνην. Διά τίποτε ἀπολύτως δὲν ἀνησυχῶ. Φεύγω μὲ ἤρεμον τὴν συνείδησιν, ὅτι θὰ εὕρω πλησίον σου ἔλεος. Φεύγω ἐν εἰρήνῃ, διότι μὲ ὅλους εἶμαι συμφιλιωμένος καὶ διαφοράν καμμίαν μὲ κανένα δὲν ἔχω. Φεύγω γεμᾶτος ἱκανοποίησιν διὰ τὴν ἀγάπην πού μοῦ ἔδειξεν ὁ Θεός. Ἀλλά φεύγω ἀκόμη καὶ γεμᾶτος εἰρήνην, διότι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόσον ταλαιπωρεῖται καὶ βασανίζεται ἀπό τὴν ἀποστασίαν του καὶ τὴν ἀπό τοῦ Θεοῦ ἀπομάκρυνσίν του δὲν θὰ βραδύνη νὰ εὕρη καὶ αὐτὸς τὴν λύτρωσίν του. Ἀφοῦ ἦλθεν ὁ Λυτρωτής, αὐτὸς θὰ τὸν λύτρωση.
Ἡ ἠρεμία τῆς συνειδήσεως ἐμπρὸς εἰς τὸν θάνατον! Πόσον πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολῆ. Νὰ ἀτενίζωμεν τὸν θάνατον καὶ ἡ συνείδησις νὰ μή μᾶς ἐλέγχη διὰ παραβάσεις τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιουργοῦν ταραχὴν καὶ ἀπομακρύνουν τὴν εἰρήνην. Νὰ εἰρηνεύωμεν μὲ τὸν ἑαυτόν μας, μὲ τὸν πλησίον μας, μὲ τὸν Θεόν. Τί σπουδαιότερον τούτου εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξη; Καὶ μὲ τί ἠμπορεῖ νὰ ἐξαγορασθῆ μία τοιαύτη πληροφορία; Μὲ τίποτε ἀπολύτως. Ἄχρηστος ὁ πλοῦτος· ἄχρηστος ἡ δόξα• ἄχρηστοι αἱ σχέσεις μὲ πρόσωπα ὑψηλὰ καὶ ἐπίσημα. Νὰ ἠμποροῦσαν νὰ ἐννοήσουν τὴν μεγάλην ἀλήθειαν ὅσοι περιφρονοῦν τὴν φωνήν της, ἐφ’ ὅσον ἔχουν καιρὸν καὶ ζητοῦν νὰ περιορίσουν τὴν εὐτυχίαν των εἰς τὴν ὕλην καὶ τὰ φθαρτὰ καὶ παροδικὰ πράγματα τῆς παρούσης ζωῆς. Ἐὰν ἡ ζωή μας περάση κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε εἰς τὸ τέλος της νὰ εἴπωμεν ἐν καθαρᾷ συνειδήσει τὴν φράσιν φεύγω ἐν εἰρήνῃ, εἶναι ἀληθῶς ζωὴ ἐπιτυχής. Κύριε, ποὺ εἶσαι τῆς ζωῆς μας ὁ ἀρχηγὸς καὶ τοῦ θανάτου ὁ κυρίαρχος, χάρισέ μας μίαν τοιαύτην ζωήν." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
