Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Τώρα, ὅτε πλέον εἶδον τὸν λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ σώματος ἐμέ τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀποθνήσκω σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου ποὺ μοῦ εἶπες, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνω πρὶν ἤ ἴδω τὸν Χριστόν. Καὶ μὲ ἐλευθερώνεις ἐν εἰρήνῃ καὶ χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ πλέον διὰ τὴν λύτρωσιν τοῦ Ἰσραήλ, διότι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ φέρη τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἡτοίμασας ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν, πρὸς εὐεργεσίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά καί τῶν εθνικῶν. Καὶ θὰ εἶναι οὕτω τὸ σωτήριόν σου αὐτὸ φῶς πνευματικόν, ποὺ θὰ φανερώση καὶ θὰ ἀποκαλύψη εἰς τὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καί τὴν ἀληθῆ ὁδόν σωτηρίας, ἀλλά καί δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπό τὸν Ἰσραὴλ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος ὁ Σωτὴρ καί ἀφοῦ τελικῶς καί ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολον θὰ τὸν ἐγκολπωθῆ ὡς Σωτῆρα του."
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ὅ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ". Πόσον μεγάλη καὶ φωτεινὴ ἀλήθεια κρύπτεται εἰς τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ προφήτου! Ἡ σωτηρία ποὺ ἔφερεν ὁ Χριστὸς δὲν θὰ δοθῆ μόνον εἰς τοὺς Ἰουδαίους· οὔτε θὰ περιορισθῆ εἰς τὸν περιωρισμένον Ἰουδαϊκὸν χῶρον μόνον, ἀλλά θὰ ἐπεκταθῆ εἰς ὅλους τούς λαούς. Θὰ προέλθη μὲν ἐκ τῶν Ἰουδαίων, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ὁ περιούσιος λαός, θὰ περιλάβη ὅμως ὅλους τούς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς εἰδωλολάτρας δηλαδή, ἐφ’ ὅσον αὐτοί θὰ τὸν πιστεύσουν ὡς Θεὸν καὶ θὰ τὸν δεχθοῦν ὡς Σωτῆρα των. Αὐτὴν τὴν παραγγελίαν ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς μαθητάς του, ὅταν τοὺς ἀπέστελλεν ἐπί τὸ κήρυγμα. Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη (Ματθ. κη’ 19), τοὺς εἶπε. Καὶ κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐνδόξου εἰς οὐρανοὺς ἀναλήψεώς του τοὺς προσέθεσεν: "Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθὲ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τὴ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς (Πράξ. α’ 8). Βεβαίως τὸ κήρυγμα καὶ ἡ πρόσκλησις εἰς μετάνοιαν καὶ σωτηρίαν θὰ ἤρχιζεν ἀπό τούς Ἰουδαίους, ἀπό τὰ Ἱεροσόλυμα. Θὰ ἐπεξετείνετο ὅμως ἐν συνεχείᾳ ἔξω τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ θὰ ἐκαλοῦντο καὶ οἱ λαοὶ οἱ εἰδωλολατρικοὶ νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἱστορία τῆς διαδόσεως τῆς ἀληθείας εἶναι τόσον συγκινητική. Οἱ Ἀπόστολοι, εὐαγγελισθέντες πρῶτον τοὺς συμπατριώτας των Ἰουδαίους, ξεχύνονται ἐν συνεχεὶᾳ εἰς τὰ ἔθνη καὶ κάμνουν τὸν Χριστιανισμὸν θρησκείαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά παγκόσμιον. Στρατολογεῖ ὁ Θεὸς τὸν διώκτην Σαῦλον τοῦ ἀναθέτει τὴν διακονίαν τοῦ κηρύγματος εἰς τὰ ἔθνη• ὀργώνει ἐκεῖνος κυριολεκτικῶς ἀνατολὴν καὶ δύσιν, καὶ δὲν βραδύνει νὰ εἰσαγάγη τὸν Χριστιανισμὸν καὶ εἰς αὐτὸ ἀκόμη τὸ παλάτι τοῦ Καίσαρος εἰς τὴν Ρώμην καὶ νὰ γράφη πρὸς τοὺς ἀγαπητούς του Φιλιττπησίους· "Ἀσπάζονται ὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι, μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας (δ’ 22). Δωρεὰ τοῦ Θεοῦ αὐτὴ μεγίστη. Διότι τί θὰ μᾶς ὠφελοῦσε, ἐάν ἤρχετο ὁ Χριστός, ἀλλά τὴν σωτηρίαν τὴν περιώριζε μόνον μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων; Δὲν θὰ ἦτο τοῦτο ἀφορμὴ μεγαλυτέρας ἀκόμη λύπης διὰ τοὺς μὴ Ἰουδαίους, ἀφοῦ θὰ ἐγνώριζον, ὅτι ὑπάρχει σωτηρία, ἀλλά δὲν εἶναι αὐτοὶ ἄξιοι νὰ τὴν δεχθοῦν; Μεταξὺ αὐτῶν εἴμεθα καὶ ἡμεῖς. Νὰ τὸν δοξάζωμεν, λοιπόν, καὶ νὰ τὸν εὐχαριστῶμεν, διότι καὶ εἰς ὑμᾶς ἀπεκάλυψε τὴν ἀλήθειάν του καὶ μᾶς ἐκάλεσεν εἰς τὴν σωτηρίαν." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
