Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ εὔλογησεν αὐτοὺς Συμεὼν, καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ• ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Συμεὼν καὶ εἶπεν εἰς τὴν Μαρίαν, τὴν μητέρα του• Ἰδού, αὐτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνη αἰτία πτώσεως καί ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ. Θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ δεικνύη εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ σωτήριον θέλημά του, ἀλλά τὸ ὁποῖον θὰ ἀντιλέγεται ἀπό τούς ἀπιστοῦντας καί ἐνῶ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ πιστεύουν καί θὰ σώζωνται, οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωϊσταί θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρί-νωνται. Λόγω δὲ τῆς ἀντιλογίας αὐτῆς καὶ σοῦ, τῆς μητρὸς αὐτοῦ, τὴν καρδίαν θὰ διαπεράση μεγάλη καὶ ὀδυνηρὰ μάχαιρα θλίψεως καὶ ὀδύνης, ὅταν θὰ τὸν ἴδης νὰ σταυρώνεται. Καὶ ἔτσι ἡ πτῶσις καί ἡ ἀνάστασις πολλῶν, καθὼς καὶ ἡ ἀντιλογία γύρω ἀπό τὸ θαῦμα αὐτό, θὰ γίνωνται, διὰ νὰ ξεσκεπασθοῦν πολλῶν καρδιῶν οἱ διαλογισμοὶ καὶ αἱ διαθέσεις, ποὺ ἔμεναν ἕως τώρα ἀπόκρυφοι, μὲ τὴν ἀπόρριψιν ἤ ἀποδοχὴν τοῦ Μεσσίου θὰ φανερωθοῦν."
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ἀλλ’ ἰδού, ὅτι τὴν εὐλογίαν τὴν συνδυάζει μὲ προφητείαν καὶ πρόρρησιν, τὴν ὁποίαν ἀπευθύνει ἰδιαιτέρως πρὸς τὴν Μαριάμ. "Καὶ εἶπε πρὸς Μαριάμ, τὴν μητέρα τοῦ παιδίου", σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Διατὶ ὅμως ἰδιαιτέρως πρὸς τὴν μητέρα ἀπευθύνεται ὁ πρεσβύτης καὶ ὄχι καί πρὸς τὸν Ἰωσήφ; Δὲν εἶναι ἀπίθανον, ὅτι ὁ Ἰωσὴφ δὲν θὰ ἐπέζη διὰ νὰ δοκιμάση τὸν πόνον, τὸν ὁποῖον θὰ ἐδοκίμαζεν ἡ μητρικὴ καρδία λόγω τοῦ πάθους τοῦ υἱοῦ της. Ἴσως ὅμως, διότι αἱ μητρικοὶ καρδίαι ὡς πλέον εὐαίσθητοι εἰς τὸν πόνον, εὐκολώτερον ἐξ αὐτοῦ τραυματίζονται καὶ ἔχουν ἀνάγκην μεγαλυτέρας ἐνισχύσεως καὶ παρηγορίας. Δὲν ὑπάρχει δὲ ἀμφιβολία, ὅτι ἡ πρόρρησις τοῦ Συμεὼν πολὺ θὰ προητοίμασε τὴν καρδίαν τῆς Παρθένου εἰς τὸ νὰ δεχθῆ μὲ ὑπομονὴν τὴν ρομφαίαν, ἡ ὁποία τὴν ἐπερίμενε.
"Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ". Ἐνταῦθα παρίσταται ὁ Κύριος ὡς λίθος, λίθος μέγας καὶ ἀκρογωνιαῖος, προωρισμένος ἀπό τὸν Πατέρα νὰ ἀποτελέση τὸν θεμέλιον, ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον θὰ οἰκοδομηθῆ ἡ Ἐκκλησία Του. "Λίθον προσκόμματος" τὸν εἶχεν ὀνομάσει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη (Ἡσ.η’ 14). Δηλαδὴ λίθον, ποὺ θὰ εἶναι μὲν θεμέλιος δι’ ὅσους θὰ θελήσουν νὰ οἰκοδομηθοῦν ἐπ’ αὐτοῦ "λίθοι ζῶντες", θὰ προσκόπτουν ὅμως ἐπάνω του καὶ θὰ πέφτουν καὶ θὰ συντρίβωνται ὅσοι θὰ θελήσουν νὰ τὸν ἀρνηθοῦν. Ἀλλὰ καὶ πέτραν πτώματος. Δηλαδὴ πέτραν, εἰς τὴν ὁποίαν προσκρούουν καὶ πίπτουν ὅσοι θὰ ἀντιταχθοῦν εἰς Αὐτόν." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
