Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ εὔλογησεν αὐτοὺς Συμεὼν, καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ• ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Συμεὼν καὶ εἶπεν εἰς τὴν Μαρίαν, τὴν μητέρα του• Ἰδού, αὐτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνη αἰτία πτώσεως καί ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ. Θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ δεικνύη εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ σωτήριον θέλημά του, ἀλλά τὸ ὁποῖον θὰ ἀντιλέγεται ἀπό τούς ἀπιστοῦντας καί ἐνῶ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ πιστεύουν καί θὰ σώζωνται, οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωϊσταί θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρί-νωνται. Λόγω δὲ τῆς ἀντιλογίας αὐτῆς καὶ σοῦ, τῆς μητρὸς αὐτοῦ, τὴν καρδίαν θὰ διαπεράση μεγάλη καὶ ὀδυνηρὰ μάχαιρα θλίψεως καὶ ὀδύνης, ὅταν θὰ τὸν ἴδης νὰ σταυρώνεται. Καὶ ἔτσι ἡ πτῶσις καί ἡ ἀνάστασις πολλῶν, καθὼς καὶ ἡ ἀντιλογία γύρω ἀπό τὸ θαῦμα αὐτό, θὰ γίνωνται, διὰ νὰ ξεσκεπασθοῦν πολλῶν καρδιῶν οἱ διαλογισμοὶ καὶ αἱ διαθέσεις, ποὺ ἔμεναν ἕως τώρα ἀπόκρυφοι, μὲ τὴν ἀπόρριψιν ἤ ἀποδοχὴν τοῦ Μεσσίου θὰ φανερωθοῦν."
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Βεβαίως ὁ Θεὸς θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν. Νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν Υἱόν Του ὡς Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καὶ πρὸς ὅλους φέρει περιστάσεις νὰ τὸν γνωρίσουν νὰ τὸν ἀκολουθήσουν νὰ τὸν ἐγκολπωθοῦν. Ὅμως παρεμβαίνει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ κατὰ τινα τρόπον περιορίζει τοῦ Θεοῦ τὴν ἀγαθήν διάθεσιν πρὸς σωτηρίαν ὅλων. Ποῖος ὅμως πταίει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος, ὁ μικρὸς καὶ πτωχὸς ἄνθρωπος ὑψώνη τὸ ἀνάστημά του καὶ ζητῆ νὰ ματαιώση μὲ τὴν κακίαν του τὸ δι’ αὐτὸν σωτήριον ἔργον τοῦ Θεοῦ; Ἄς μὴ ἐπιτρέψη διὰ κανένα μας ὁ Θεὸς νὰ συμβῆ κάτι τέτοιο. Ἡ ζημία θὰ εἶναι ἀνυπολόγιστος.
"Καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον". Ἄς ἐπιμείνωμεν εἰς τάς δυὸ αὐτάς λέξεις. Ὁ Χριστός, προφητεύει ὁ Συμεών, θὰ εἶναι πρῶτον σημεῖον, δεύτερον ἀντιλεγόμενον σημεῖον. Σημεῖον λοιπὸν πρῶτον ὁ Χριστός. Καὶ μήπως δὲν εἶναι; Ἕνα συνεχές, ἀδιάκοπον θαῦμα δὲν εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ; Θαῦμα δὲν εἶναι ἡ Γέννησίς του; Θαῦμα δὲν εἶναι ἡ ζωή του; Ἡ διδασκαλία του; Ὁ σταυρικός του θάνατος; Ἡ τριήμερος Ἀνάστασίς του; Ἡ εἰς οὐρανοὺς ἔνδοξος Ἀνάληψίς του; Ἡ βασιλεία του, δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία του; Ὅλα δὲν εἶναι θαῦμα; Ὤ! Ἄς μὴ τὸ συνηθίσωμεν τὸ θαῦμα. Ἐπειδὴ ζῶμεν διαρκῶς μέσα εἰς τήν ἀτμόσφαιραν τοῦ θαύματος, ἄς μὴ ἐπιτρέψωμεν εἰς τὸν ἑαυτόν μας νὰ ξεθωριάση τὸ θαῦμα εἰς τὴν ψυχήν μας. Θαῦμα λοιπὸν ἡ ὅλη θεανδρικὴ προσωπικότης τοῦ Κυρίου καὶ τὸ τριπλοῦν του ἀξίωμα." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
