Λουκᾶ β΄34-35

Σάββατο   26  Φεβρουαρίου 2011

ΚΕΙΜΕΝΟ

"Καὶ εὔλογησεν αὐτοὺς Συμεὼν, καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ• ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί"

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

"Εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Συμεὼν καὶ εἶπεν εἰς τὴν Μαρίαν, τὴν μητέρα του• Ἰδού, αὐτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνη αἰτία πτώσεως καί ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ. Θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ δεικνύη εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ σωτήριον θέλημά του, ἀλλά τὸ ὁποῖον θὰ ἀντιλέγεται ἀπό τούς ἀπιστοῦντας καί ἐνῶ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ πιστεύουν καί θὰ σώζωνται, οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωϊσταί θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρί-νωνται. Λόγω δὲ τῆς ἀντιλογίας αὐτῆς καὶ σοῦ, τῆς μητρὸς αὐτοῦ, τὴν καρδίαν θὰ διαπεράση μεγάλη καὶ ὀδυνηρὰ μάχαιρα θλίψεως καὶ ὀδύνης, ὅταν θὰ τὸν ἴδης νὰ σταυρώνεται. Καὶ ἔτσι ἡ πτῶσις καί ἡ ἀνάστασις πολλῶν, καθὼς καὶ ἡ ἀντιλογία γύρω ἀπό τὸ θαῦμα αὐτό, θὰ γίνωνται, διὰ νὰ ξεσκεπασθοῦν πολλῶν καρδιῶν οἱ διαλογισμοὶ καὶ αἱ διαθέσεις, ποὺ ἔμεναν ἕως τώρα ἀπόκρυφοι, μὲ τὴν ἀπόρριψιν ἤ ἀποδοχὴν τοῦ Μεσσίου θὰ φανερωθοῦν."

ΣΧΟΛΙΟ (δ)

      "Ἀλλ’ ἐνῶ τοῦ θαύματος τὸ γνώρισμα εἶναι νὰ λάμπη, νὰ φωτίζη καὶ νὰ γίνεται παραδεκτὸν ἀπό ὅλους, ἀφοῦ πρόκειται περὶ ὑπερφυσικοῦ φαινομένου, ἐπί τοῦ προκειμένου, λέγει ὁ Συμεών, θὰ συμβῆ τοῦτο: Τὸ σημεῖον αὐτό, τὸ θαῦμα αὐτό, θὰ εἶναι ἀντιλεγόμενον. Δηλαδή, ἄλλοι θὰ τὸ παραδεχθοῦν τὸ θαῦμα, καὶ ἄλλοι θὰ τὸ ἀμφισβητήσουν καὶ θὰ τὸ ἀπορρίψουν. Μάχη ὁλόκληρη γύρω ἀπό τὸ πρόσωπόν του καὶ τὰ θαύματά του. Σάλον δημιουργεῖ ἡ ἐμφάνισίς του καὶ τὰ θαύματά του. Ἄλλοι βλέποντες τὰ θαυμαστὰ του ἔργα βεβαιώνουν, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖ. Ἄλλοι, δὲν ἠμποροῦν μὲν νὰ ἀρνηθοῦν τὰ θαύματά του, τὰ ἀποδίδουν ὅμως εἰς τὴν συνεργίαν τοῦ Σατανᾶ. "Ἐν τῷ Βεελζεβούλ", λέγουν, "ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια" (Ματθ. θ’ 34). Ὅποιος μελετᾶ ἰδιαιτέρως τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰωάννου, μάλιστα δὲ τὰ θαύματα τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου (κεφ. ε’), τῆς ἰάσεως τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ (κεφ. θ’) καὶ τὸ θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ τετραημέρου νεκροῦ, τοῦ Λαζάρου (κεφ. ια’), βλέπει τάς ἀντιδράσεις τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ πλήθους καὶ χωρὶς δυσκολίαν διαπιστώνει τὴν πραγματοποίησιν τοῦ λόγου τοῦ Συμεών, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι σημεῖον ἀντιλεγόμενον." (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)