Κυριακή 13 Μαρτἰου 2011
Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Μὴν ἀπορρίπτεις τὴν ἐν Χριστῷ ὑπακοή, διότι ὁ καρπὸς της εἶναι βέβαιος καὶ ἀσφαλής (δ)
"Πὲς στὴν ψυχή σου, ἄνθρωπε• Ὡς πότε θὰ εἶσαι, ψυχή μου, καταλυπημένη, καὶ ὡς ποιὸ σημεῖο θὰ μὲ συνταράζεις; Στήριξε τὶς ἐλπίδες σου στὸν Κύριο καὶ θὰ τινάξεις μακριά τους διεστραμμένους λογισμούς. Διότι, ἂν δὲ σκεφτόσουν τὰ γήινα, δὲ θὰ ἔμπλεκες σὲ τέτοια δίχτυα. Ἀλλά νὰ ξέρεις αὐτό• ὅτι δηλαδὴ κάθε ἄνθρωπος, εἴτε εἶναι σὲ ψηλὴ θέση, ἀσκώντας ἐξουσία, εἴτε εἶναι σὲ ταπεινὴ θέση, ἂν ζήσει ὡς ἄνθρωπος σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δὲν ἀπορρίπτεται. Ἂν ὅμως κανεὶς θαυμάζει τὰ πρόσκαιρα καὶ ἐπιδιώκει νὰ δοκιμάσει τὴν ἀπόλαυση ποὺ προέρχεται ἀπ’ αὐτά, αὐτὸς στερεῖ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν παρηγοριὰ τῶν δικαίων.
Ἂν λοιπὸν ἀγωνίζεσαι νὰ ἀπολαύσεις ἐκείνη τὴ χαρά, μὴν προσφέρεις πέρασμα στοὺς διεστραμμένους λογισμούς, ποὺ προξενοῦν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό• διότι εἶναι ἀψευδής ὁ Κύριος ποὺ εἶπε• Ἐκεῖνος ποὺ βρῆκε τὴ ζωή του, θὰ τὴν χάσει• ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἔχασε τὴ ζωή του γιὰ μένα, αὐτὸς θὰ τὴν βρεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἀπόστολος λέει• Ἔχετε πεθάνει καὶ ἡ ζωὴ σας εἶναι κρυμμένη μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Ὅταν φανερωθεῖ ὁ Χριστὸς ποὺ εἶναι ἡ ζωή σας, τότε θὰ φανερωθεῖτε καὶ σεῖς μαζί Του δοξασμένοι.
Γιατί λοιπὸν θαυμάζεις μακαρίζοντας τὰ πρόσκαιρα, ποὺ ἔρχονται καὶ φεύγουν σὰν τὸ ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ; Τί θὰ ὠφελήσει μάλιστα ἡ μεγαλοπρεπὴς ταφὴ καὶ ὁ ἀσβεστωμένος τάφος καὶ οἱ μάταιοι ἔπαινοι τὸν ἄνθρωπο πού ἔζησε μέσα στὴν ἀσέβεια, ὅταν ὁ ἴδιος δὲ θὰ βρεῖ ἀνάπαυση;
Τί ὠφελεῖ, αὐτὸν ποὺ εἶναι κατάκοιτος σὲ δωμάτια μὲ χρυσὲς ὀροφές, ἡ στιλπνότητα ποὺ ὑπάρχει στὰ τείχη καὶ τὴν ὀροφή, ὅταν ὁ ἴδιος βασανίζεται ἀπὸ τὰ πάθη του, ἡ ὅταν ἕνα φίδι τὸν δαγκώνει μέσα καὶ κατατρώγει τὸ σῶμα του; Διότι τί θὰ ὠφελήσει τὴν ψυχή, πού χωρίσθηκε ἀπὸ τὸ σῶμα, ἡ φροντίδα τῶν περισσοτέρων γιὰ τὸ σῶμα, ἂν ὁ ἔπαινος δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν μεγάλη ἐκκλησία; Μὴ λοιπὸν θαυμάζεις τὰ πρόσκαιρα, ποὺ λειώνουν σὰν τὸ κερί. Ἀλλά ἐκεῖνοι, λέει, συντρώγουν μὲ πλουσίους. Ὅμως ἐσὺ συνομιλεῖς μὲ τὸν Παμβασιλέα Θεὸ διὰ μέσου τῆς προσευχῆς, τρώγοντας τὸ σῶμα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ του καὶ πίνοντας τὸ αἷμα του. Νὰ εὐφραίνεσαι καὶ νὰ νιώθεις ἀγαλλίαση, διότι σὲ ἔκανε ἄξιο νὰ γίνεις ναός του.
Μὴ λοιπὸν ἀδιαφορεῖς, βλέποντας τὸν ἑαυτό σου σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ νὰ εἶναι σὲ ἀνυποληψία, ἤ σὲ ἀρρώστια, ἤ σὲ βαθιὰ γηρατειὰ καὶ φτώχεια• διότι αὐτὸς ποὺ τρέφει τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ δὲ θὰ σὲ ἐγκαταλείψει, χωρὶς νὰ δείξει τὴν πρόνοιά του." (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
