Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἐντολήν καινὴν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς, ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Σᾶς δίδω νέαν ἐντολήν νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Καὶ νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἐγώ σᾶς ἠγάπησα, δηλαδὴ μὲ ἀγάπην πλήρη καὶ τελείαν. Ἔτσι θὰ μάθη ὁ κόσμος ὅλος, ὅτι εἶσθε ἰδικοί μου μαθηταί. Μόνον τότε, ὅταν ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας."
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἀλλά καὶ ἀπὸ ἀπόψεως ἐκτάσεως ἦτο νέα ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Ὁ νόμος διέτασσε: "Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου". Καὶ "ὄφθαλμόν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος" (Λευιτ. ιθ΄ 18, κδ΄ 20). Ὁ Κύριος ὅμως τὴν ἀγάπην τὴν θέλει διαφορετικήν. Καὶ ζητεῖ ἀπό τους ὀπαδούς του "μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ" καὶ "ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην" καὶ "ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ’ αὐτοῦ δύο" (Ματθ. ε΄ 39, 40, 41).
Ἔπειτα τὴν ἀγάπην ὁ Κύριος δὲν τὴν περιορίζει μόνον εἰς τοὺς φίλους καὶ τοὺς ὁμοεθνεῖς καὶ τοὺς εὐεργέτας, ἀλλά πρὸς ὅλους καὶ πρὸς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἐχθρούς. "Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν" (Λουκ. στ΄ 35), ἐνομοθέτησεν ὁ οὐράνιος Νομοθέτης. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος "διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας" (Πράξ. ι΄ 38), δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ μὴ ζητήση ἀπό τούς μαθητάς του νὰ ἀγαπήσουν ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἐκείνους ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι θὰ τοὺς ἐδίωκον καὶ θὰ τοὺς ἐβασάνιζαν. Καὶ ἀπ’ αὐτῆς λοιπὸν τῆς ἀπόψεως εἶναι "καινὴ" ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης.
"Ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους". Ἔχει ἰδιαιτέραν, ὅλως διόλου ξεχωριστὴν σημασίαν τὸ "ἀλλήλους" ποὺ τονίζει ἐνταῦθα ὁ Κύριος. Καὶ ἀναφέρεται εἰς τὴν ἐπικοινωνίαν καὶ τὴν ἐγκαρδιότητα, τὴν ὁποίαν ἀναπτύσσουν μεταξὺ των οἱ πιστοί. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη, ἡ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου, δημιουργεῖ δεσμοὺς ἄρρηκτους μεταξὺ τῶν πραγματικῶν Χριστιανῶν. Παρουσιάζουν τότε ἐκεῖνοι τοιαύτην φιλαδελφίαν καὶ ἀλληλοκατανόησιν, τὴν ὁποίαν δὲν ἠμπορεῖ οὔτε νὰ ἐξηγήση, οὔτε νὰ ἀντιγράψη ὁ κόσμος.
Ὑπέροχον τοιοῦτον παράδειγμα θαυμαστῆς ἀγάπης μᾶς παρουσιάζουν αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Βεβαιώνει ἐκεῖ ὁ θεόπνευστος συγγραφεὺς των, ὅτι "τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία" (Πράξ. δ΄ 32). Ἐνῷ δηλαδὴ οἱ πρῶτοι αὐτοὶ Χριστιανοὶ ἦσαν ὁλόκληροι χιλιάδες, ἀπὸ διάφορα δὲ μέρη κατήγοντο καὶ διαφορετικάς συνήθειας εἶχον, ἐν τούτοις συνεδέοντο μὲ τοιούτους δεσμοὺς ἀγάπης, ὥστε νὰ ἔχουν τοὺς ἰδίους πόθους, τὰ αὐτὰ φρονήματα καὶ τὰ αὐτὰ συναισθήματα. Ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ κατώρθωσαν, διότι ἀνεπτύχθη εἰς τὰς καρδίας ὅλων ἡ ὑπέροχος αὐτὴ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ἐδῶ ὁμιλεῖ ὁ Κύριος." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
