Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος• Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, οὐ δύνασαι μοιὶ νῦν ἀκολουθῆσαι, ὕστερον δὲ ἀκολουθήσεις μοι. Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος• Κύριε, διατὶ οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; Τὴν ψυχήν μου ὑπέρ σοῦ θήσω. Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• τὴν ψυχὴν σὸν ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις! ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσει ἕως οὐ ἀπαρνήσει με τρὶς"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Σίμων Πέτρος Κύριε, ποῦ πηγαίνεις; Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς. Ὅπου πηγαίνω ἐγώ, δὲν δύνασαι τώρα νὰ μὲ ἀκολουθήσης, ὕστερον ὅμως, ἀφοῦ πληρώσης τὴν ἐπὶ γῆς ἀποστολήν σου, θὰ μὲ ἀκολουθήσης. Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος Κύριε, διατὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ σὲ ἀκολουθήσω τώρα; Ὁ,τιδήποτε καὶ ἂν χρειασθῆ νὰ ὑποστῶ, θὰ σὲ ἀκολουθήσω. Καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν μου ἀκόμη θὰ διαθέσω πρὸς χάριν σου. Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τὴν ζωήν σου θὰ δώσης δι’ ἐμέ; Σὲ διαβεβαιῶ, ὅτι προτοῦ λαλήση ἀπόψε ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀρνηθῆς τρεῖς φοράς.
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Τὸν Κύριον ὁμιλοῦντα διακόπτει μία ἐρώτησις τοῦ φλογεροῦ μαθητοῦ Πέτρου. Δὲν σταματᾶ ἐκεῖνος εἰς τὰ ὑψηλὰ νοήματα τῆς διδασκαλίας τοῦ Σωτῆρος περὶ τῆς "καινῆς ἐντολῆς". Ὁ νοῦς του περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν προηγούμενον λόγον του, ὅτι συντόμως πρόκειται νὰ ἀποχωρισθῆ ὁ Διδάσκαλος ἀπό τούς μαθητάς καὶ νὰ ὑπάγη εἰς τόπον ὅπου οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸ παρὸν δὲν θὰ ἠμπορέσουν νὰ τὸν ἀκολουθήσουν. Αὐτὸς ὁ λόγος κατέλαβεν ὁλόκληρον τὴν διάνοιαν τοῦ μαθητοῦ. Ὁ ἀποχωρισμὸς ἀπὸ τὸν πολυφίλητον Διδάσκαλον τοῦ στοιχίζει πολύ. Θέλει λοιπὸν νὰ διερευνήση τὸν λόγον. Θέλει νὰ εἰπῆ σαφέστερα ὁ Διδάσκαλος ποῦ πηγαίνει, καὶ διατὶ οἱ μαθηταὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν ἀκολουθήσουν. Ἀλλ’ ἂς ἀκούσωμεν τὴν ἐρώτησιν τοῦ μαθητοῦ καὶ τοῦ Κυρίου τὴν ἀπάντησιν.
"Λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος• Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, οὐ δύνασαι μοιὶ νῦν ἀκολουθῆσαι, ὕστερον δὲ ἀκολουθήσεις μοι. Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος• Κύριε, διατὶ οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; Τὴν ψυχήν μου ὑπέρ σοῦ θήσω. Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• τὴν ψυχὴν σὸν ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις! ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσει ἕως οὐ ἀπαρνήσει με τρὶς" (στίχ. 36-38).
Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Σίμων Πέτρος Κύριε, ποῦ πηγαίνεις; Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς. Ὅπου πηγαίνω ἐγώ, δὲν δύνασαι τώρα νὰ μὲ ἀκολουθήσης, ὕστερον ὅμως, ἀφοῦ πληρώσης τὴν ἐπὶ γῆς ἀποστολήν σου, θὰ μὲ ἀκολουθήσης. Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος Κύριε, διατὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ σὲ ἀκολουθήσω τώρα; Ὁ,τιδήποτε καὶ ἂν χρειασθῆ νὰ ὑποστῶ, θὰ σὲ ἀκολουθήσω. Καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν μου ἀκόμη θὰ διαθέσω πρὸς χάριν σου. Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τὴν ζωήν σου θὰ δώσης δι’ ἐμέ; Σὲ διαβεβαιῶ, ὅτι προτοῦ λαλήση ἀπόψε ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀρνηθῆς τρεῖς φοράς.
"Κύριε, ποῦ ὑπάγεις;". Ζητεῖ ὁ Πέτρος νὰ εἰσδύση εἰς πράγματα, τὰ ὁποῖα ἔκρινεν ὁ Διδάσκαλος, ὅτι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ ἀποκαλύψη εἰς τοὺς μαθητάς. Κάτι περισσότερον ἐνῷ ὁ Διδάσκαλος ἀνοίγει ἐνώπιον τῶν μαθητῶν διδασκαλίαν τὴν ὁποίαν ἔπρεπε νὰ προσέξουν οἱ μαθηταί καὶ νὰ ἐμβαθύνουν εἰς αὐτήν, ἀφοῦ τόσον τοὺς ἀφωροῦσε καί τόσον θὰ τοὺς ἐβοήθει εἰς τὴν ζωὴν των, καὶ ἐπάνω εἰς τὰ νοήματά της ἦτο φυσικὸν νὰ διατυπώσουν ἀπορίας καὶ νὰ ζητήσουν ἐξηγήσεις, ὁ Πέτρος ζητεῖ ἀλλοῦ νὰ στραφῆ ἡ συζήτησις καὶ ἀπάντησιν εἰς τὸ ἰδικόν του ἐρώτημα νὰ δώση ὁ Κύριος.
Πόσας φοράς παθαίνομεν καὶ ἡμεῖς κάτι παρόμοιον. Ἀφίνομεν νὰ ἐξαντλῆται τὸ ἐνδιαφέρον μας εἰς πράγματα, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος ἔκρινεν, ὅτι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ μᾶς ἀποκαλύψη. Καὶ παραμελοῦμεν καθήκοντα καὶ συγκεκριμένας ἐντολάς, τὰς ὁποίας Ἐκεῖνος μᾶς ἔδωκε καὶ ἡ τήρησις τῶν ὁποίων ἔχει ἀμεσωτάτην σχέσιν μὲ τὴν πνευματικὴν ζωὴν καὶ τὴν σωτηρίαν μας. Ζητοῦμεν νὰ ἐμβαθύνωμεν εἰς τὰς μυστηριώδεις ἀληθείας περὶ πραγμάτων ἀποκεκρυμμένων ἀφ’ ἡμῶν. Ἀλλὰ τί ζητεῖς, ἄνθρωπε; Ζητεῖς νὰ ἐξερευνήσης τὰ ἀνεξερεύνητα; Ζητεῖς νὰ εἰσδύσης εἰς πράγματα, τὰ ὁποῖα ὡς ἐκ τῆς φύσεώς σου δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἀντιληφθῆς; Δὲν ματαιοπονεῖς ἁπλῶς. Δεικνύεις ἀκόμη μὲ τὸν τρόπον αὐτόν, ὅτι δὲν ἱκανοποιεῖσαι ἀπὸ ὅσα σοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεός. Καὶ ὅμως Ἐκεῖνος ἐν τῇ ἀπείρῳ τοῦ ἀγάπη πᾶν ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητον διὰ τὴν ψυχικήν μας σωτηρίαν δὲν μᾶς τὸ ἀφῆκε κεκρυμμένον. Μᾶς τὸ ἀπεκάλυψε. Μᾶς ἀπεκάλυψε τὴν φύσιν τῆς Βασιλείας τοῦ" τὰ προσόντα μὲ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ εἶναι προικισμένοι δσοὶ θέλουν νὰ ἀποτελοῦν πολίτας τῆς Βασιλείας ἐκείνης. Μᾶς ἀπεκάλυψεν ἀκόμη τὴν ὁδόν, τὴν ὁποίαν ὀφείλομεν νὰ ἀκολουθήσωμεν, ἐὰν θέλωμεν νὰ εἴμεθα γνήσια παιδιά του καὶ κληρονόμοι του. Ὁλόκληρος ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι μία τοιαύτη ἀποκάλυψις τῶν ἀληθειῶν, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἀπαραίτητοι διὰ τὴν σωτηρίαν μας. Εἰς αὐτάς λοιπὸν τὰς ἀληθείας ἂς ἀρκούμεθα καὶ ἂς μὴ ζητῶμεν νὰ ἐξερευνήσωμεν τὰ ἀνεξερεύνητα. Εἴμεθα πεπερασμένοι καὶ ὁ Θεός εἶναι ἄπειρος. Κατ’ ἀνάγκην λοιπὸν πεπερασμένη θὰ εἶναι καὶ ἡ γνῶσις μας. Μὴ ζητοῦμεν νὰ μάθωμεν "ἃ ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τὴ ἰδίᾳ ἐξουσία" (Πράξ. α΄ 7), ἀλλά ἂς ἀγωνιζώμεθα νὰ ἐφαρμόζωμεν συγκεκριμένας ἐντολάς του καὶ νὰ προαγώμεθα πνευματικῶς, ὁπότε θὰ ἔλθη καιρός, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ μᾶς ἀποκαλύψη καὶ θὰ μᾶς φανερώση πολλὰ ἀπὸ τὰ σήμερον "κεκρυμμένα"."(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
