Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος• Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, οὐ δύνασαι μοιὶ νῦν ἀκολουθῆσαι, ὕστερον δὲ ἀκολουθήσεις μοι. Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος• Κύριε, διατὶ οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; Τὴν ψυχήν μου ὑπέρ σοῦ θήσω. Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• τὴν ψυχὴν σὸν ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις! ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσει ἕως οὐ ἀπαρνήσει με τρὶς"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Σίμων Πέτρος Κύριε, ποῦ πηγαίνεις; Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς. Ὅπου πηγαίνω ἐγώ, δὲν δύνασαι τώρα νὰ μὲ ἀκολουθήσης, ὕστερον ὅμως, ἀφοῦ πληρώσης τὴν ἐπὶ γῆς ἀποστολήν σου, θὰ μὲ ἀκολουθήσης. Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος Κύριε, διατὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ σὲ ἀκολουθήσω τώρα; Ὁ,τιδήποτε καὶ ἂν χρειασθῆ νὰ ὑποστῶ, θὰ σὲ ἀκολουθήσω. Καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν μου ἀκόμη θὰ διαθέσω πρὸς χάριν σου. Ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τὴν ζωήν σου θὰ δώσης δι’ ἐμέ; Σὲ διαβεβαιῶ, ὅτι προτοῦ λαλήση ἀπόψε ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀρνηθῆς τρεῖς φοράς.
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Ἀλλ’ ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου δὲν ἱκανοποιεῖ τὸν Πέτρον. Φλογερὸς μαθητὴς ἐκεῖνος βεβαιώνει τὸν Διδάσκαλον: "Τὴν ψυχήν μου ὑπέρ σοῦ θήσω". Εἶμαι ἕτοιμος καὶ τὴν ζωήν μου ἀκόμη νὰ θυσιάσω διὰ σέ. Καὶ μοῦ λέγεις, ὅτι δὲν ἠμπορῶ νὰ σὲ ἀκολουθήσω, ὁπουδήποτε καὶ ἂν πρόκηται νὰ ὑπάγης, ἔστω καὶ ἂν ὁ δρόμος σου θὰ εἶναι πρὸς τοὺς ἀγριωτέρους ἀνθρώπους, ἡ ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων ζωή σου θὰ εἶναι λίαν ἐπισφαλής; Εἰς ἄλλους κόσμους ζῆ ὁ Πέτρος, εἰς ἄλλους ὁ Ἰησοῦς. Ὁ Ἰησοῦς προλέγει πάθος, καὶ ὁ Πέτρος ἔχει τὴν ἴδεαν, ὅτι ὁ Διδάσκαλος θὰ συνεχίση τὰς ἱεραποστολικάς του περιοδείας. Δὲν εἶναι εὔκολον νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὸν νοῦν τοῦ Ἰησοῦ. Διά νὰ ἐννοήσωμεν τὸν Κύριον χρειάζεται ταπείνωσις βαθεῖα καὶ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ πάσης αὐτοπεποιθήσεως. Καὶ κάποιαν τοιαύτην αὐτοπεποίθησιν παρουσιάζουν τὰ λόγια του Πέτρου. Δι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος τοῦ προλέγει τὴν πτῶσιν, ἡ ὁποία τὸν περιμένει.
"Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσει, ἕως οὐ ἀπαρνήσῃ μὲ τρίς". Πρόρρησις λυπηρά, θὰ μὲ ἀρνηθῆς τρεῖς φοράς. Τὸ γνωρίζω καὶ σοῦ τὸ προλέγω. Γνωρίζω καὶ τὴν ἀκριβῆ ὥραν ποὺ θὰ συμβῆ αὐτό. Λοιπόν, πρόσεξε. Μὴ ἔχης πεποίθησιν εἰς τὸν ἑαυτόν σου, ἀλλά μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης προσπάθει νὰ μένης ἡνωμένος μὲ ἐμέ. Θὰ σὲ ἀφήσω ἀβοήθητον νὰ πέσης, διὰ νὰ γνωρίσης ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα πόσον ὀλέθριον πρᾶγμα εἶναι ἡ αὐτοπεποίθησις. Ἐπειδὴ ἐπέμενεν ὁ Πέτρος, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἰς τὴν σφοδράν ὁμολογίαν, ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιασθῆ χάριν τοῦ Χριστοῦ, ὁ μὲν Ἰησοῦς καθόλου δὲν τὸν ἐνέβαλεν, οὔτε τὸν ἔσπρωξεν εἰς τὴν ἄρνησιν, τὸν ἄφηκεν ὅμως ἔρημον καὶ ἀβοήθητον, διὰ νὰ μάθη ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα πόσον εἶναι ἀδύνατος. Καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ τὸν ἐδίδαξε τὴν μεγάλην δύναμιν τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀλλά καὶ τὴν ἀσθένειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία, ἐὰν δὲν βοηθῆται ἀπὸ τὴν Χάριν, αὐτὴ καθ’ ἑαυτήν εἶναι τίποτε".
Δὲν ὑπῆρχε καμμία ἀμφιβολία ὅτι, ὅταν ὁ Πέτρος διετύπωνεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τὴν ἀπόφασιν ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιάση χάριν αὐτοῦ καὶ τὴν ζωὴν του ἀκόμη, τοῦτο ἀνταπεκρίνετο πλήρως πρὸς τὴν ἐσωτερικήν του διάθεσιν. Δὲν ὑπελόγισεν ὅμως καὶ τὰς δυνάμεις του. Καὶ δι’ αὐτὸ ἐκαυχήθη διὰ τὴν διάθεσίν του αὐτήν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐφαντάσθη, ὅτι θὰ ἠμποροῦσε μόνος του νὰ μείνη πιστὸς εἰς τὸν Σωτῆρα. Καὶ δι’ αὐτὸ ἔπεσε. Καὶ ἡ πτῶσις του ἦτο τόσον ἰσχυρά. Πόσον πρέπει νὰ προσέξωμεν μήπως καὶ εἰς τὴν ἰδικήν μας καρδίαν ἀναπτυχθῆ κάποια αὐτοπεποίθησις. Ἡ πτῶσις μας τότε θὰ εἶναι βεβαία. Δι’ αὐτὸ μόνιμον σύνθημά μας πρέπει νὰ εἶναι τὸ τοῦ θείου Παύλου "μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλά φοβοῦ" (Ρωμ. ια΄ 20). Θερμὴ δὲ καὶ καθημερινή μας προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριον νὰ μὴ ἐπιτρέψη ποτὲ ἡ ἀγαθότης του νὰ στηριχθῶμεν εἰς τὰς δυνάμεις μας καὶ πέσωμεν…" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
