Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὅτε οὖν ἐξῆλθε, λέγει ὁ Ἰησοῦς· νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ. εἰ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ, καὶ ὁ Θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν ἑαυτῷ, καὶ εὐθὺς δοξάσει αὐτόν."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ὅταν λοιπόν ἐξῆλθεν ἀπό τήν αἴθουσαν τοῦ δείπνου ὁ Ἰούδας, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τώρα ποιύ πηγαίνει ὁ Ἰούδας νά μέ παραδώσῃ καί πού ἀρχίζει τό πάθημά μου, ἐδοξάσθη ὀ υἱός τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ σαταυρικοῦ του θανάτου, ἀφοῦ δι’ αὐτοῦ καταργεῖ τήν ἀμαρτίαν καί τόν θάνατον. Καί ὁ Θεός ἐδοξάσθη μέ ὅλον ἐν γένει τόν βίον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, μάλιστα δέ μέ τήν μέχρι σταυρικοῦ θανάτου ὑπακοήν του. Ἐάν δέ ὁ Θεός ἐδοξάσθη διά τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί ὀ Θεός θά δοξάσῃ αὐτόν, οὐχί δι’ ἀγγέλου ἤ ἄλλης δυνάμεως, ἀλλά κατ’ εὐθεῖαν διά τοῦ ἑαυτοῦ του, διότι θά ἀναστήσῃ μέ τήν δύναμίν του τήν ἀνθρωπίνην φύσιν του καί θά ὑψώσῃ αὐτήν ἐνδόξως εἰς τόν οὐρανόν. Ἡ ἀνάστασις δέ καί ἠ ἔνδοξος ἀνάληψις, μέ τήν ὀποίαν θά δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, θά ἐπακολουθήσουν ἐντός ὀλίγου" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (δ)
"Ἀδελφέ μου, ἀσφαλῶς ποθεῖς καὶ σὺ δόξαν καὶ τιμήν. Ὁ Θεός ἐνέβαλεν εἰς τὴν καρδίαν ὅλων μας ἀνεξαιρέτως τὸν πόθον αὐτόν. Δὲν εἶναι, λοιπὸν αὐτὸς ἐφάμαρτος καὶ ἄξιος περιφρονήσεως πόθος. Διά τὴν δόξαν εἴμεθα πλασμένοι. Καὶ δοξασμένοι καὶ τρισένδοξοι θὰ εἴμεθα εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἀλλά ὅπως κοντὰ εἰς τὸ νόμισμα τὸ γνήσιον καὶ ἀληθινὸν ὑπάρχει καὶ τὸ μὴ γνήσιον, ἔτσι καὶ ἐδῶ. Πλάι εἰς τὴν ἀληθινὴν αὐτὴν δόξαν ὑπάρχει καὶ ἡ ψευδὴς καὶ ματαία. Εἶναι ἡ δόξα, τὴν ὁποίαν πολλοὶ θηρεύουν ἀπὸ τὸν κόσμον. Ἀπὸ τὰς πραγματικάς ἡ φαινομενικάς ἐπιτυχίας των. Ἀπὸ τὰ τάλαντα καὶ τὰς δεξιότητάς των. Ἀπὸ τὴν ἐκτίμησιν τὴν ἀληθινὴν ἤ φανταστικήν, τὴν ὁποίαν ἀπολαμβάνουν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ εἶναι ψευδὴς δόξα. Δι’ αὐτὴν βεβαιώνει τὸ Πνεῦμα, ὅτι "πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε" (Α΄Πέτρ. α΄24). Ὑπάρχει περισσότερον πρόσκαιρον πρᾶγμα ἀπὸ τὸ ἄνθος; Σήμερον ὁλοδρόσερον σὲ ἑλκύει μὲ τὴν εὐωδίαν του καὶ τὸν ὡραῖον χρωματισμόν του, καὶ αὔριον μαραμμένον καὶ ἄχρηστον τὸ βλέπεις νὰ ποδοπατῆται εἰς τὸν δρόμον. Τὸ ἴδιον εἶναι καὶ ἡ δόξα αὐτὴ τοῦ κόσμου. Παρέρχεται, σβήνει, περνᾶ χωρὶς νὰ προσφέρη καμμίαν οὐσιαστικὴν ὠφέλειαν εἰς τὸν ἄνθρωπον. Πόσα ἡ καθημερινὴ πεῖρα καὶ ἡ ἱστορία ἔχει νὰ μᾶς εἰπῆ ἐπ’ αὐτοῦ!
Καὶ ἡ ἀληθὴς δόξα; Ἀπὸ ποῦ πηγάζει; Ποῦ εὑρίσκεται; Εὑρίσκεται ἐν τῇ ὑπακοῇ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εὑρίσκεται εἰς τὴν νέκρωσιν τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν καλλιέργειαν τῆς νέας ζωῆς, τὴν ὁποίαν μᾶς μετέδωκεν ὁ Κύριος διὰ τῆς σταυρικῆς του θυσίας. Εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τοῦ καθήκοντος, ὁσονδήποτε καὶ ἂν εἶναι αὐτὸ βαρὺ καὶ ἂν φαίνεται καταθλιπτικόν. Εὑρίσκεται εἰς τὴν νέκρωσιν τοῦ ἰδικοῦ μας θελήματος καὶ τὴν ταύτισιν αὐτοῦ πρὸς τοῦ Θεοῦ τὸ πανάγιον θέλημα. Εὑρίσκεται εἰς τὴν καθημερινὴν προσπάθειαν νὰ ἐξαφανίζωμεν τὸν ἑαυτόν μας καὶ νὰ ἐργαζώμεθα διὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Ἰδοὺ τὸ μυστικόν της ἀληθινῆς, τῆς πραγματικῆς δόξης. Ὁποία εὐτυχία διὰ τὸν ἄνθρωπον νὰ τὴν ἐπιδιώξη καὶ νὰ τὴν ἀποκτήση ! Αὐτὸς "τὴν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ" (Λουκ. ι΄ 42)." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
