Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ’ ὑμῶν εἰμι. Ζητήσετέ με, καί καθὼς εἶπον τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι ὅπου ὑπάγω ἐγώ, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν, καὶ ὑμῖν λέγω ἄρτι"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Παιδάκια μου, ἀκόμη ὀλίγον χρόνον θὰ εἶμαι μαζί σας μὲ τὴν ὁρατήν σάρκα ὡς ἄνθρωπος ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοιός σας. Καὶ ὅπως εἶπα εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι ἐκεῖ ποὺ πηγαίνω ἐγώ, δηλαδὴ εἰς τοὺς οὐρανούς, σεῖς δὲν ἠμπορεῖτε νὰ ἔλθετε, τὸ ἴδιον λέγω τώρα καὶ εἰς σᾶς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐτελειώσατε ἀκόμη τὴν ἀποστολήν σας καὶ δὲν πρόκειται ἀμέσως τώρα νὰ ἀποθάνετε, ὥστε νὰ συναντηθῶμεν ἀμέσως τώρα εἰς τοὺς οὐρανούς.
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Καθὼς εἶπον τοῖς Ἰουδαίοις,… καὶ ὑμῖν λέγω ἄρτι". Πότε προεῖπεν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι συντόμως θὰ ἀναχωρήση ἐκ τῆς ζωῆς αὐτῆς; Τὸ προεῖπε κατὰ τὴν ὡραίαν ὁμιλίαν, τὴν ὁποίαν ἔκαμε πρὸς τοὺς συγκεντρωμένους Ἰουδαίους κατὰ τὴν μεγάλην ἑορτήν τῆς Σκηνοπηγίας. Δύναται νὰ τὴν εὕρη ὁ ἀναγνώστης εἰς τὸ Ἰωάν. ζ΄ 16-24. Κατὰ τὴν συζήτησιν, ποὺ ἠκολούθησε τὴν ὁμιλίαν, ὁ Κύριος τούς εἶπεν αὐτολεξεὶ σχεδὸν τὰ ὅσα τώρα λέγει εἰς τοὺς μαθητάς (ζ’ 33-34 καὶ η΄ 21). Προεῖπεν εἰς τοὺς Ἰουδαίους τὴν ἔξοδὸν του ἐκ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ ὅτι, ἐφ’ ὅσον τώρα τὸν ἀπώθουν ὡς Σωτῆρα, Ἐκεῖνος θὰ τοὺς ἐγκαταλείψη, καὶ ὅταν εἰς τὰς δυσκόλους ὥρας τῆς ἐθνικῆς των περιπετείας καὶ καταστροφῆς θὰ τὸν ζητήσουν, δὲν θὰ τὸν εὕρουν. Διότι ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοι ὁριστικῶς τὸν ἐγκαταλείπουν, θὰ τοὺς ἐγκαταλείψη καὶ Ἐκεῖνος. Ὑπὸ ἐντελῶς ὅμως διαφορετικὴν ἔννοιαν προλέγει τὸν ἀποχωρισμόν του ἀπό τούς μαθητάς. Εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἡ πρόρρησις ἔχει σκοπὸν νὰ τοὺς προετοιμάση, ὥστε νὰ μὴ τοὺς ἔλθη τὸ πρᾶγμα ἐξαφνικόν καὶ ταραχθοῦν ὑπερβαλλόντως. Τί θὰ ὠφελοῦσε, ἐὰν ἀπέκρυπτεν ἀπό τούς μαθητάς τὴν πραγματικότητα; Δὲν θὰ ἐλυποῦντο βέβαια τώρα. Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ ὀλίγον, ἐνῷ ἡ θλῖψις των θὰ ἦτο μεγάλη καὶ ὀδυνηρά, δὲν θὰ εἶχον ὅμως καὶ τὸν Διδάσκαλον ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν διὰ νὰ τοὺς παρηγορήση καὶ τοὺς ἐνθαρρύνη. Καὶ δι’ αὐτὸ ὁ πόνος των θὰ ἦτο μεγάλος καὶ ἡ θλῖψις των δυσπαραμύθητος. Θὰ λυπηθοῦν βεβαίως καὶ τώρα ποὺ τοὺς τὸ ἀνακοινώνει καὶ τοὺς τὸ προαναγγέλλει. Ἡ πεποίθησίς των ὅμως, ὅτι καὶ αὐτὸ ὑπάρχει μέσα εἰς τὸ θεῖον σχέδιον, τοὺς δίδει θάρρος καὶ τοὺς βεβαιώνει, ὅτι ἔτσι, ὅπως ὁ Σωτὴρ τὰ προεῖπε, πρέπει νὰ ἐξελιχθοῦν τὰ πράγματα.
Πόσον θὰ βοηθῆ ὅλους μας ἡ πεποίθησις αὐτή! Ὅταν ἐνθυμούμεθα, ὅτι μέσα εἰς τὸ θεῖον σχέδιον ὑπάρχουν καὶ αἱ θλίψεις καὶ αἱ δοκιμασίαι καὶ ὅτι τὰς ἐπιτρέπει ὁ Θεός διὰ τὸν καταρτισμόν μας, πόσην δύναμιν παίρνομεν! Καὶ ὅταν ἔχωμεν βεβαιότητα, ὅτι αὐταί δὲν ἔρχονται χωρὶς ὁ Κύριος νὰ τὰς γνωρίζη, ἀλλά ἐπιτρέπονται, διότι μέγιστα συμφέροντα πνευματικὰ ἐξυπηρετοῦνται μέσῳ αὐτῶν, πόσον παρηγορούμεθα καὶ εἰρηνεύομεν! Ἀλλά καὶ ποίαν δύναμιν παίρνομεν διὰ νὰ νικήσωμεν εἰς τὸν πνευματικόν μας ἀγῶνα!" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
