Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς• Κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις• Καὶ πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδόν εἰδέναι; Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή• οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ. Εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τὸν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν· καὶ ἀπ’ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτὸν"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Θωμᾶς Κύριε, δὲν εἰξεύρομεν ποὺ πηγαίνεις τώρα καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίσωμεν τὸν δρόμον; Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς. Ἐγώ εἶμαι ὁ μοναδικὸς δρόμος, διὰ τοῦ ὁποίου ἠμπορεῖ κανείς νὰ φθάση εἰς τὸν οὐρανόν. Διότι συγχρόνως ἐγώ εἶμαι καὶ ἡ ἀπόλυτος ἀλήθεια καὶ ἡ πραγματικὴ καὶ πηγαία ζωή. Κανεὶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔλθη πρὸς τὸν Πατέρα καὶ νὰ μετάσχη τῆς μακαρίας του ζωῆς, παρὰ μόνον δι’ ἐμοῦ, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς διδασκαλίας μου σᾶς γνωρίζω τὸν Πατέρα μου καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ καὶ διὰ τῆς θυσίας μου ὡς αἰώνιος Ἀρχιερεὺς σᾶς συμφιλιώνω μὲ αὐτόν. Ἐὰν μὲ εἴχατε γνωρίσει καλά, θὰ ἐγνωρίζατε καὶ τὸν Πατέρα μου. Καὶ ἀπὸ τώρα ὁπότε θὰ δοξασθῶ καὶ θὰ σᾶς στείλω τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, αὐτὸ θὰ σᾶς φωτίση καὶ θὰ τὸν γνωρίσετε… Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸ θὰ γίνη ἀσφαλῶς εὐθὺς μετὰ τὸ πάθημά μου καὶ τὴν ἐπί τοῦ σταυροῦ θυσίαν μου, δι’ αὐτὸ ἠμπορῶ ἀπὸ τώρα νὰ εἰπῶ, ὅτι ἐγνωρίσατε καὶ ἔχετε ἴδει τὸν Πατέρα.¨
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Πολλοὶ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἠθέλησαν νὰ παρουσιασθοῦν ὡς ὁδηγοὶ καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς ἄλλους εἰς τὴν ἐπιτυχημένην, καθὼς εἶπαν, ζωήν. Καὶ τοὺς ἔδωκαν ὁδηγίας καὶ τοὺς ἐχάραξαν κατευθύνσεις καὶ πορείαν διὰ νὰ ἀκολουθήσουν. Ἡ γραμμὴ ὅμως τῆς πορείας των, διότι ἦτο ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστόν, ἦτο ὄχι ἁπλῶς ἐσφαλμένη, ἀλλά ὡδήγησεν ἐκείνους ποὺ τὴν ἠκολούθησαν εἰς τὴν ἀποτυχίαν καὶ τὸν ὄλεθρον. Πόσοι τοιοῦτοι αὐτοχειροτόνητοι ὁδηγοὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἀποτρέψουν ἀνθρώπους πιστοὺς καὶ ἀφωσιωμένους εἰς τὸν Θεόν ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ὑπακοῆς εἰς τὸ πανάγιον τοῦ Κυρίου θέλημα καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ τὴν ἀπομάκρυνσιν ἀπὸ Αὐτὸν μὲ τὴν δικαιολογίαν, ὅτι αὐτὰ ποὺ ζητεῖ ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνεφάρμοστα καὶ μόνον ὀλίγοι ἠμποροῦν νὰ τὰ πραγματοποιήσουν εἰς τὴν ζωὴν των! Καὶ ὅμως, ἐνῷ ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀσφαλὴς καὶ δοκιμασμένη, ἡ μακρὰν ἀπὸ Ἐκεῖνον ὁδός εἶναι ἐπισφαλὴς καὶ ἐπικίνδυνος. Ἂς ἀποτρέπουν λοιπὸν οἱ πιστοὶ τὰς ἀκοάς των ἀπὸ τοιούτου εἴδους διδασκαλίας καὶ ἂς ἀκολουθοῦν τὰς τρίβους τοῦ Κυρίου τὰς εὐθείας, ἐνθυμούμενοι πάντοτε τὴν θείαν του διαβεβαίωσιν "Ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδός".
"Καὶ ἡ ἀλήθεια". Δὲν εἶναι μόνον "ἡ ὁδός" ὁ Κύριος. Εἶναι καὶ "ἡ ἀλήθεια". Ἡ μοναδικὴ καὶ αἰωνία ἀλήθεια. Εἰς Ἐκεῖνον δὲν εὑρίσκονται μόνον ἀλήθειαι ἤ τμήματα ἤ στοιχεῖα ἀληθείας, ἀλλά ἡ ἀλήθεια ὁλόκληρος καὶ τελεία. Μακρὰν καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστὸν δὲν ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια. Ὑπάρχουν ἴσως ἀλήθειαι, ὄχι ὅμως ἡ ἀλήθεια, ἡ πλήρης καὶ τελεία ἀλήθεια.
Πῶς ὅμως ὁ Κύριος εἶναι ἡ Ἀλήθεια; Ἡ διδασκαλία του ἐν πρώτοις εἶναι ἡ μόνη πλήρης καὶ τελεία ἀποκάλυψις τῆς ἀληθείας. Τίποτε τὸ ἀνθρώπινον, τὸ πεπερασμένον δὲν ἔχει ἡ διδασκαλία του. Ὁσοιδήποτε αἰῶνες καὶ ἂν παρέλθουν, ἡ διδασκαλία του θὰ εἶναι πάντοτε νέα, διότι εἶναι ἀλήθεια. Καὶ ἡ ἀλήθεια ποτὲ δὲν παλαιώνεται. Τίποτε εἰς αὐτὴν δὲν θὰ προστεθῆ. Καὶ τίποτε δὲν θὰ ἀφαιρεθῆ. "Ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἕν ἤ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπό τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται" (Ματθ. ε΄ 18). "Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι" (Ματθ. κδ΄ 35). Ὀλαι αἱ ἀνθρώπιναι σοφίαι εἶναι ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καὶ ὁσονδήποτε σοφὰ καὶ ἂν φαίνωνται, εἶναι πρόσκαιρα καὶ παροδικά. Σοφῶν νομοθεσίαι παρῆλθον, καὶ ἀποφθέγματα μεγάλων ἐλησμονήθησαν, διότι ἦσαν λόγια ἀνθρώπων. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ἀκριβῶς διότι εἶναι λόγος ἀληθείας. Διότι εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια.
Ἀλλά δὲν εἶναι μόνον ὁ λόγος του ἡ Ἀλήθεια. Εἶναι ὁ ἴδιος ἡ Ἀλήθεια. Διότι δὲ ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἡ αἰωνία καὶ ἀναλλοίωτος Ἀλήθεια, δι’ αὐτὸ ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν, ζοῦν μέσα εἰς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας καὶ ὁδηγοῦνται εἰς τὴν πραγματικὴν ἀλήθειαν. Καὶ ἐνῷ μακρὰν ἀπὸ Ἐκεῖνον βασιλεύουν οἱ "πλανῶντες καὶ πλανώμενοι" (Β΄ Τιμόθ. γ΄ 13), κοντὰ του ἀπολαμβάνουν τῆς ἀληθείας τοὺς καρποὺς ὅσοι ἐκτιμοῦν τὴν ἀλήθειαν καὶ θέλουν νὰ ζήσουν εἰς τὸ φῶς της.
Ποίαν ἀντίθεσιν παρουσιάζει ἡ ἀλήθεια πρὸς τὸ ψεῦδος! "Λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ" (Ἐφεσ. δ΄ 25), συνιστᾶ ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος εἰς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἐφέσου. Καὶ θὰ λαλῆτε τὴν ἀλήθειαν, ὅταν ἀποβάλετε καὶ ρίψετε μακρὰν τὸ ψεῦδος. Διότι, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἀπ’ ἐναντίας τὸ ψεῦδος προέρχεται ἀπὸ τὸν διάβολον. Δι’ αὐτὸ καὶ τὸν ὠνόμασεν ὁ Κύριος ψεύστην καὶ πατέρα τοῦ ψεύδους (Ἰωάν. η΄ 44). Καὶ ὅποιος ἑπομένως τὸ ψεῦδος λαλεῖ, ἀπὸ ἐκεῖνον λαλεῖ καὶ ἐμπνέεται, καὶ ἁμαρτίαν διαπράττει σοβαράν. Διότι τὸ ψεῦδος, οἱονδήποτε καὶ ἐὰν εἶναι τὸ περιεχόμενόν του καὶ πρὸς ὁποιονδήποτε καὶ ἂν ἀναφέρεται, εἶναι προσβολὴ κατὰ τοῦ Θεοῦ τῆς ἀληθείας, κατὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἕνα ἀπὸ τὰ ὀνόματά τουῦ εἶναι "Ἀλήθεια". Λοιπὸν τὴν ἀλήθειαν καὶ μόνον τὴν ἀλήθειαν πρέπει νὰ λαλοῦμεν, καὶ ἡ ἀλήθεια πρέπει νὰ ρυθμίζη τὰς σχέσεις μας πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους, καὶ ἀληθὴς πάντοτε νὰ εἶναι ἡ μαρτυρία μας. Διότι, ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ λόγος τοῦ Θεοῦ, τιμωρία μεγάλη περιμένει τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος λέγει τὸ ψεῦδος. Καὶ ἐὰν δὲν μετανοήση καὶ δὲν ζητήση τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, θὰ κατακριθῆ. Πρὸς Ἐκεῖνον δὲ ποὺ ἐβεβαίωσεν, ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια ἂς καταφεύγωμεν καὶ ἂς τὸν παρακαλουῦμεν νὰ μᾶς κατευθύνη πάντοτε εἰς τὴν ὁδόν τῆς ἀληθείας." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
