Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Λέγει αὐτῷ Φίλιππος• Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν• Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; Ὁ ἑωρακώς ἐμέ ἑώρακε τὸν Πατέρα• καὶ πῶς σύ λέγεις• δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα; Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ• ὁ δὲ Πατὴρ ὁ ἐν ἐμοί μένων αὐτός ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί• εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτά πιστεύετέ μοι"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξε μᾶς δι’ ἀποκαλυπτικῆς ὀπτασίας τὸν Πατέρα καὶ τὴν μεγαλοπρεπῆ δόξαν του… καὶ μᾶς εἶναι ἀρκετόν τοῦτο. Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τόσον καιρὸν εἶμαι μαζή σας, Φίλιππε, καὶ δὲν μὲ ἐγνώρισες ἀκόμη ποῖος εἶμαι κατὰ τὴν θείαν μου φύσιν; Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἴδει ἐμέ καὶ ἐξετίμησε πρεπόντως τὴν ἀλήθειαν τῆς διδασκαλίας μου καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς μου καὶ τὴν θαυματουργικὴν δρᾶσιν μου, εἶδε καὶ τὸν Πατέρα, διότι ἐγώ εἶμαι ὁ φυσικὸς Υἱός του καὶ ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει μου ἐκλάμπει ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἁγιότης τοῦ Πατρός μου. Καὶ πῶς σὺ λέγεις· δεῖξε μας τὸν Πατέρα; Δὲν πιστεύεις, ὅτι ἐγώ εἶμαι ἀχώριστα συνηνωμένος μὲ τὸν Πατέρα, ὥστε ἐγώ νὰ εἶμαι καὶ νὰ μένω μέσα εἰς τὸν Πατέρα καὶ ὁ Πατὴρ νὰ εἶναι καὶ νὰ μένη μέσα εἰς ἐμέ; Εἶμαι δὲ τόσον πολὺ ἡνωμένος μὲ τὸν Πατέρα μου, ὥστε τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα σᾶς λέγω καὶ σᾶς διδάσκω, δὲν τὰ λέγω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου. Ἀλλ’ ὁ Πατὴρ ποὺ μένει μέσα μου, αὐτὸς ἐνεργεῖ τὰ ὑπερφυσικὰ ἔργα καὶ ἐπιβεβαιοῖ δι’ αὐτῶν, ὅτι εἴμεθα ἀχώριστοι καὶ ὅτι ἡ διδασκαλία, τὴν ὁποίαν διδάσκω, δὲν εἶναι ἰδική μου, ἀλλά προέρχεται ἐκ τῆς σοφίας τοῦ Πατρός μου. Νὰ πιστεύετε εἰς ἐμέ, ὅταν σᾶς λέγω, ὅτι ἐγώ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ εἶναι ἐν ἐμοί, ὥστε ἐγώ καὶ Ἐκεῖνος, μολονότι διακρινόμεθα εἰς ξεχωριστὰ πρόσωπα, ἀποτελοῦμεν συγχρόνως ἕνα Θεόν. Εἰ δ’ ἄλλως καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τοὺς λόγους μου αὐτούς, τουλάχιστον πιστεύσατέ με διὰ τὰ ὑπερφυσικὰ αὐτὰ ἔργα, ποὺ ἐνεργῶ.
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἀλλά καὶ τοῦτο εἶναι ἀκόμη ἄξιον προσοχῆς. Ὅταν ὁ Φίλιππος πρώτην φορὰν συνηντήθη μὲ τὸν Κύριον καὶ τὸν ἐκάλεσεν Ἐκεῖνος νὰ τὸν ἀκολουθήση καὶ νὰ γίνη Ἀπόστολός του, ἡ μικρὰ μετὰ τοῦ Κυρίου ἀναστροφὴ τὸν ἔπεισεν, ὅτι πράγματι Ἐκεῖνος εἶναι "ὅν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται" (Ἰωάν. α΄ 46). Δὲν τοῦ ἔμεινεν ἡ παραμικρὰ ἀμφιβολία περὶ αὐτοῦ. Τὸ διεκήρυξε δὲ μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του πρὸς τὸν Ναθαναήλ. Καὶ ὅμως ἡ τόσον μακρὰ ἔκτοτε μετὰ τοῦ Κυρίου ἀναστροφὴ δὲν ἦτο ἀρκετὴ νὰ τὸν κάμη νὰ γνωρίση βαθύτερον τὸν Κύριον. Δι’ αὐτὸ καὶ ἐλαφρῶς ἐπιτιμᾶται ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου. "Τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε;" τοῦ λέγει· "ὁ ἑωρακώς ἐμέ ἑώρακε τὸν πατέρα". Τρία σχεδὸν χρόνια διδάσκω τὰς ἀληθείας αὐτάς καὶ ἰδιαιτέρως ἐπιλύω τὰς ἀπορίας σας. Τόσον λοιπὸν ὀλίγον μὲ ἐγνώρισες, Φίλιππε; Δὲν ἐκατάλαβες ἀκόμη ἔπειτα ἀπὸ τόσα πού ἤκουσες, ὅτι ἐγώ καὶ ὁ Πατέρας εἴμεθα ἕν; Καὶ ὅποιος βλέπει ἐμέ βλέπει τὸν Πατέρα; Ἐὰν αὐτὸ τὸ εἶχες ἀντιληφθῆ, ἦτο δυνατὸν νὰ ἔχης τώρα αὐτὴν τὴν ἀπαίτησιν: "Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα";
Ἀλήθεια. Πόσον δύσκολον εἶναι νὰ ἐμβαθύνη ὁ ἄνθρωπος εἰς τὰς θρησκευτικὸς ἀληθείας! Ἠμπορεῖ χρόνια μακρὰ νὰ θρησκεύη, καί ὅμως νὰ μὴ ἔχη παρὰ ἐλάχιστα εἰσχωρήσει εἰς τὰ πνευματικὰ νοήματα. Νὰ ἔχουν μὲν προχωρήσει τὰ χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα μαθητεύει κοντὰ εἰς τὸν Χριστόν, νὰ μένη ὅμως μὲ τὰς αὐτάς στοιχειώδεις περὶ Χριστοῦ γνώσεις, τὰς ὁποίας ἀπέκτησε κατὰ τὰς πρώτας ἡμέρας τῆς μετ’ αὐτοῦ γνωριμίας. Στενωτέρα γνωριμία μετὰ τοῦ Κυρίου διὰ νὰ ἐπιτευχθῆ χρειάζεται ἐνδιαφέρον καὶ ζῆλος καὶ προσπάθεια διαρκῆς, καὶ ἀγών κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, καὶ μαθητεία καὶ ἐνασχόλησις σοβαρά. Διαφορετικά, καμμία ἤ μικρὰ πρόοδος θὰ συντελῆται.
Δὲν εἶναι ἀπίθανον πολλοὶ νὰ ἀσχολοῦνται καὶ μὲ τὴν μελέτην τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἑρμηνεύσουν καὶ νὰ τὴν ἀναλύσουν, ἴσως καὶ νὰ τὴν διδάξουν καὶ εἰς ἄλλους. Οἱ ἴδιοι ὅμως τόσον ὀλίγον γνωρίζουν τὸν Χριστὸν καὶ συνδέονται μαζή του. Δι’ αὐτοὺς θὰ εἰπῆ ἴσως κάποτε ὁ Κύριος• "Τόσα χρόνια μὲ μελετᾶς. Τόσον ὀλίγον λοιπὸν μὲ ἐγνώρισες;". Ὁ Χριστός—ἄς τὸ ἐννοήσωμεν καλῶς—δέν εἶναι ἀντικείμενον γνώσεως, ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὸν νοῦν μόνον καὶ τὴν διάνοιαν. Ἀλλά περισσότερον μὲ τὴν καρδίαν. Διά νὰ γνωρίσωμεν τὸν Ἰησοῦν πρέπει νὰ τὸν αἰσθανθῶμεν μὲ τὴν καρδίαν μας. Νὰ τὸν αἰσθανθῶμεν ὡς Σωτῆρα καὶ Λυτρωτήν. Νὰ τὸν ἀγαπήσωμεν. Νὰ τὸν λατρεύσωμεν μὲ ὅλας τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας. Νὰ τὸν κάμωμεν ὑπόδειγμα καὶ ὑπογραμμόν μας διὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσωμεν. Ἔτσι τὸν ἐγνώρισαν οἱ ἅγιοι. Καὶ μὲ τὴν συνεχῆ καὶ διαρκῶς αὐξανόμενην αὐτὴν γνῶσιν ἔφθασαν εἰς τὰς ὑψηλοτέρας κορυφάς τῆς δόξης. Καὶ ἡ δόξα αὐτὴ τοὺς παρηκολούθησε μὲν καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ἐκορυφώθη ὅμως εἰς τὴν μέλλουσαν." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
