Σάββατο 29 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Λέγει αὐτῷ Φίλιππος• Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν• Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; Ὁ ἑωρακώς ἐμέ ἑώρακε τὸν Πατέρα• καὶ πῶς σύ λέγεις• δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα; Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ• ὁ δὲ Πατὴρ ὁ ἐν ἐμοί μένων αὐτός ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί• εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτά πιστεύετέ μοι"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξε μᾶς δι’ ἀποκαλυπτικῆς ὀπτασίας τὸν Πατέρα καὶ τὴν μεγαλοπρεπῆ δόξαν του… καὶ μᾶς εἶναι ἀρκετόν τοῦτο. Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τόσον καιρὸν εἶμαι μαζή σας, Φίλιππε, καὶ δὲν μὲ ἐγνώρισες ἀκόμη ποῖος εἶμαι κατὰ τὴν θείαν μου φύσιν; Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἴδει ἐμέ καὶ ἐξετίμησε πρεπόντως τὴν ἀλήθειαν τῆς διδασκαλίας μου καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς μου καὶ τὴν θαυματουργικὴν δρᾶσιν μου, εἶδε καὶ τὸν Πατέρα, διότι ἐγώ εἶμαι ὁ φυσικὸς Υἱός του καὶ ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει μου ἐκλάμπει ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἁγιότης τοῦ Πατρός μου. Καὶ πῶς σὺ λέγεις· δεῖξε μας τὸν Πατέρα; Δὲν πιστεύεις, ὅτι ἐγώ εἶμαι ἀχώριστα συνηνωμένος μὲ τὸν Πατέρα, ὥστε ἐγώ νὰ εἶμαι καὶ νὰ μένω μέσα εἰς τὸν Πατέρα καὶ ὁ Πατὴρ νὰ εἶναι καὶ νὰ μένη μέσα εἰς ἐμέ; Εἶμαι δὲ τόσον πολὺ ἡνωμένος μὲ τὸν Πατέρα μου, ὥστε τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα σᾶς λέγω καὶ σᾶς διδάσκω, δὲν τὰ λέγω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου. Ἀλλ’ ὁ Πατὴρ ποὺ μένει μέσα μου, αὐτὸς ἐνεργεῖ τὰ ὑπερφυσικὰ ἔργα καὶ ἐπιβεβαιοῖ δι’ αὐτῶν, ὅτι εἴμεθα ἀχώριστοι καὶ ὅτι ἡ διδασκαλία, τὴν ὁποίαν διδάσκω, δὲν εἶναι ἰδική μου, ἀλλά προέρχεται ἐκ τῆς σοφίας τοῦ Πατρός μου. Νὰ πιστεύετε εἰς ἐμέ, ὅταν σᾶς λέγω, ὅτι ἐγώ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ εἶναι ἐν ἐμοί, ὥστε ἐγώ καὶ Ἐκεῖνος, μολονότι διακρινόμεθα εἰς ξεχωριστὰ πρόσωπα, ἀποτελοῦμεν συγχρόνως ἕνα Θεόν. Εἰ δ’ ἄλλως καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τοὺς λόγους μου αὐτούς, τουλάχιστον πιστεύσατέ με διὰ τὰ ὑπερφυσικὰ αὐτὰ ἔργα, ποὺ ἐνεργῶ.
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
"Ἐγώ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί…. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγώ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί". Πάλιν καὶ πολλάκις ὅ Κύριος τόσον κατὰ τὴν ὁμιλίαν τῆς Μ. Πέμπτης, ὅσον καὶ εἰς ἄλλας περιστάσεις ἐβεαίωσε τὴν μεγάλην ἀλήθειαν, ὅτι εὑρίσκεται ἀχωρίστως ἡνωμένος μὲ τὸν Πατέρα. Ὁ Πατὴρ εἶναι τελείως ἡνωμένος μὲ τὸν Υἱόν καὶ ὁ Υἱὸς τελείως ἡνωμένος μὲ τὸν Πατέρα. Ἡ πίστις αὐτή, ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα, ἀπετέλεσε τὴν σιδηρᾶν καὶ ἀσάλευτον πίστιν τῆς Ἐκκλησίας ὁλοκλήρου. Ἐπάνω εἰς αὐτὴν στηρίζεται ὁλόκληρον τὸ οἰκοδόμημα τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας. Δι΄ αὐτὴν τὴν πίστιν ἔγιναν ἀγῶνες πολλοὶ καὶ μεγάλοι. Δι’ αὐτὴν ἠγωνίσθησαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μάλιστα ὁ ἥρως τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Δι’ αὐτὴν ἐδιώχθη, ἐξωρίσθη, ἐκακουχήθη τὰ μέγιστα. Διά νὰ εἶναι διὰ κάθε ἐποχήν ἡ πίστις αὐτὴ τὸ ἄστρον τὸ φωτεινόν, τὸ ὁποῖον θὰ καθοδηγῆ τοὺς πιστοὺς ὄχι μόνον εἰς τὸ νὰ πιστεύουν ὀρθοδόξως, ἀλλά καὶ νὰ ζοῦν τὴν ἁγίαν ἐν Χριστῷ ζωήν. Διότι ἀπαραίτητος προυπόθεσις τῆς ὀρθῆς ζωῆς εἶναι ἡ ὀρθὴ πίστις. Αὐτὴν τὴν πίστιν πρέπει νὰ τὴν κρατήσωμεν ἀνόθευτον καὶ καθαράν. Καὶ τοσούτῳ μᾶλλον χρειάζεται ἐμμονή εἰς αὐτήν, ὅσῳ ποικίλαι αἱρέσεις καὶ πλάναι καὶ παραχαράξεις τῆς ὀρθῆς πίστεως ἔχουν παρουσιασθῆ. Πλεῖστοι δὲ καὶ πολυώνυμοι αἱρετικοὶ καὶ κακόδοξοι κηρύττουν πίστιν ξένην πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν μας. Πρὸς ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν κίνδυνον μέγαν καὶ θρησκευτικὸν καὶ ἐθνικόν, πρέπει μετὰ θάρρους καὶ παρρησίας νὰ προβάλλωμεν τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μας, χάριν τῆς ὁποίας νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι καὶ νὰ πάθωμεν καὶ νὰ θυσιασθῶμεν ἀκόμη.
"Τὰ ρήματα, ἃ ἐγώ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ. Ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοί μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα". Ἰδοὺ καὶ ἄλλη ἀπόδειξις, ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι ἐν τῷ Πατρί. Τὰ λόγια, τὴν διδασκαλίαν του, δὲν τὰ λέγει ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, ἀλλά ὁ Πατὴρ ἐνεργεῖ τὰ ὑπερφυσικὰ ἔργα. Πλειστάκις ἐβεβαίωσε τὴν ἀλήθειαν αὐτήν. "Ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ’ ὁ πέμψας μὲ πατήρ, αὐτὸς μοι ἐντολήν ἔδωκε τί εἴπω καὶ τί λαλήσω". "Καθὼς εἴρηκέ μοι ὁ πατήρ, οὕτω λαλῶ". Καὶ "καθὼς ἐδίδαξε με ὁ πατήρ μου, ταῦτα λαλῶ" (Ἰωάν. ιδ΄ 49, 50, η΄28). Τὸ θέλημα, λοιπόν, τοῦ Πατρὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ὁ Υἱὸς νὰ μεταδώση. Καὶ τὸ μετέδωκε. Καὶ "ἔξηγήσατο" "ὁ ὤν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς" (Ἰωάν. α΄ 18), καὶ ἀπεκάλυψεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους "τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον" (Ρωμ. ιδ΄ 2). Τοιοῦτον θέλημα ἅγιον καὶ τέλειον ἔχομεν ἀποκεκαλυμμένον, τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, τὸ ὁποῖον μᾶς ἀπεκάλυψεν ἡ ἐνυπόστατος σοφία του, ὁ Υἱὸς τοῦ ὁ Μονογενής. Τοῦ θελήματος αὐτοῦ ἡ ἐφαρμογὴ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν ἐπιτυχίαν μὲν τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, εἰς τὴν αἰώνιαν δὲ ἐν οὐρανοῖς ἀποκατάστασίν του. Δὲν εἶναι λοιπὸν συμφέρον μας μέγιστον αὐτὸ τὸ πανάγιον τοῦ Κυρίου θέλημα, τὸ ὁποῖον εἶναι γραμμένον εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, νὰ τὸ ἐφαρμόζωμεν μὲ κάθε προσοχήν; Ἀφοῦ αὐτὸ δίδει ζωὴν καὶ ὅδηγεῖ εἰς τὴν ζωήν, δὲν θὰ εἶναι μέγα ἀτύχημα νὰ μὴ μᾶς εὕρη ὁ Θεός ἀκολουθοῦντας αὐτὸ πιστῶς; Κανεὶς ἀπό τούς πιστοὺς ἂς μὴ εὑρεθῆ εἰς τὴν θέσιν αὐτήν. Ἀλλά βίωμα ὅλων ἂς εἶναι, ὅτι ἐν τῇ ἐφαρμογῇ του καὶ τῇ ἐκτελέσει του εὑρίσκεται ἡ ζωή." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
