Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Ἄλλοι μακαρισμοί, εἴκοσι κεφάλαια (δ)
"Ἄν μισήσεις τά γήινα, καταφρονώντας τά προσωρινά, ἀγαπητέ, τότε θά μπορέσεις νά πάρεις, σάν γενναῖος πολεμιστής, τό βραβεῖο τῆς νίκης. Ἐπειδή δηλαδή τά γήινα πράγματα ἕλκουν τόν ἄνθρωπο πρός τά κάτω, πρός τόν ἑαυτό τους, καί ἐπειδή τά πάθη σκοτίζουν στόν πόλεμο τά μάτια τῆς καρδιᾶς, γι’ αὐτό τό λόγο μας νικᾶ στόν πόλεμο ὁ Πονηρός, ἐμᾶς τούς γήινους, πού εἴμαστε γεμάτοι μέριμνα, καί μέ τή μέριμνα τῶν γήινων πραγμάτων εἴμαστε ὑποδουλωμένοι στά πάθη. Διότι σήμερα ὅλοι μας χωρίς ἐξαίρεση ἀγαποῦμε, ἀγαπητοί, τά γήινα πράγματα, καί προσηλώνεται ὁ νοῦς μας στή γῆ ἐξαιτίας τῆς χαλαρότητάς μας. Ἡ μέρα τελειώνει πιά καί πλησίασε τό βράδυ. Πέρασε ὁ καιρός μας, καί μεῖς ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας μας νομίζουμε ὅτι εἶναι πρωί. Ἰδού, ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι πολύ κοντά, ἀλλά ἐμεῖς ποτέ δέ θέλουμε νά ἀκοῦμε γιά τά σημεῖα καί τά τέρατα πού ὁ Κύριος ἔλεγε γι’ αὐτήν. Ἔχουν γίνει λοιμοί, σεισμοί, ἀπειλές καί πόλεμοι καί ἡ μετακίνηση τῶν ἐθνῶν ὅλα αὐτά νομίζουμε ὅτι τά διηγούμαστε μεταξύ μας, σάν ὄνειρο• καί δέ μᾶς φοβίζει τό ἄκουσμά τους, οὔτε ἡ ἴδια ἡ παρουσία τους. Οἱ ἐκλεκτοί συγκεντρώνονται πρίν ἀπό τή θλίψη, γιά νά μή δοῦν τή σύγχυση καί τή μεγάλη θλίψη πού ἔρχεται στόν ἄδικο κόσμο. Τά σπαρτά ἔγιναν πιά γιά θέρισμα· τελειώνει αὐτή ἡ ζωή• καί οἱ Ἄγγελοι κρατοῦν τά δρεπάνια καί περιμένουν τό νεῦμα.
Ἄς φοβηθοῦμε, ἀγαπητοί. Εἶναι ἑνδέκατη ὥρα τῆς μέρας, καί τό μάκρος τοῦ δρόμου εἶναι μεγάλο. Ἄς φροντίσουμε νά βρεθοῦμε πορευόμενοι στό δρόμο. Ἄς γίνουμε ἄγρυπνοι καί ἄς φυλάξουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό τόν ὕπνο, ὅπως οἱ ἄυπνοι. Δέ γνωρίζουμε ποιά ὥρα πρόκειται νά ἔρθει ὁ Δεσπότης ὅλης της γῆς. Ἄς ἐλαφρύνουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό τό βάρος καί τή μέριμνα τῶν γήινων πραγμάτων. «Μή μεριμνᾶτε ἐντελῶς, ἐπάνω στή γῆ», μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Τό νά ἀγαπᾶμε ὅλους χωρίς ἐξαίρεση, ἔδωσε ἐντολή σ’ ἐμᾶς, ἐμεῖς ὅμως μᾶλλον διώξαμε τήν ἀγάπη, καί αὐτή ἔφυγε ἀπό τή γῆ. Οἱ ἁμαρτίες πληθύνουν ἡ ἀδικία κάλυψε ὅλους χωρίς ἐξαίρεση• ὁ καθένας ζητᾶ μέ πόθο τά γήινα, καταφρονεῖ τά οὐράνια• κανείς ἀπό μᾶς δέν ἀγαπᾶ τά μέλλοντα. Ποθεῖς νά γίνεις οὐράνιος ἄνθρωπος; Τότε, μίσησε πάντοτε καί δεῖξε ἀποστροφή γι’ αὐτά πού εἶναι ἐπάνω στή γῆ, καί ἀγωνίσου, ὡς τέλειος, καί πόθησε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μή συλλογίζεσαι ἔτσι, μοναχέ, λέγοντας ὅτι «εἶναι πολύς ὁ κόπος τῆς ἀσκήσεως καί ἐγώ εἶμαι ἀνίκανος καί ἀδύνατος, καί δέν μπορῶ νά κοπιάσω». Ἄκουσε μέ προσοχή τά λόγια τῆς ὡραίας καί καλῆς συμβουλῆς μου• μάθε καλά, ὅσα λέω, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ καί φιλόχριστε. Ἄν θελήσεις νά ἀναχωρήσεις σέ ἄλλη μακρινή χώρα καί πατρίδα, δέν μπορεῖς νά διανύσεις τήν ἀπόσταση ὅλου τοῦ δρόμου σέ μία στιγμή, ἀλλά κάθε μέρα μέ κανόνικο βάδισμα ἀναχωρεῖς ἀπό σταθμό σέ σταθμό, καί μετά ἀπό καιρό καί κόπο φθάνεις στή χώρα πού ζητᾶς. Ἔτσι εἶναι ἡ ἐπουράνια βασιλεία καί ὁ παράδεισος τῆς τρυφῆς. Ὁ καθένας φθάνει ἐκεῖ μέ νηστεῖες, μέ ἐγκράτεια, μέ ἀγρυπνίες. Ἡ ἐγκράτεια καί τά δάκρυα καί ἡ προσευχή, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ ἀγάπη, αὐτοί εἶναι οἱ σταθμοί πού ὁδηγοῦν στόν οὐρανό. Μή φοβηθεῖς νά βάλεις καλή ἀρχή τοῦ καλοῦ δρόμου πού φέρνει στή ζωή. Ἄς θελήσεις μόνο νά βαδίσεις τό δρόμο καί ἄς βρεθεῖς ὁλοπρόθυμος, καί ἀμέσως αὐτός ὁ δρόμος γίνεται ἴσιος μπροστά στά πόδια σου. Καί βαδίζοντας μέ χαρά κάνεις σταθμούς στό δρόμο μέ εὐχαρίστηση. Δυναμώνουν καθημερινά τά βήματα τῆς ψυχῆς σου στόν κάθε σταθμό. Δέ θά βρεῖς δυσκολία στό δρόμο πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό• ὁ οὐράνιος Κύριος ὁ ἴδιος ἔγινε διά μέσου τοῦ ἑαυτοῦ του δρόμος τῆς ζωή γιά ὅσους θέλουν νά ἀναχωρήσουν καί νά ἔρθουν μέ χαρά στόν Πατέρα τῶν φώτων." (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας)
