Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Μακαρισμοί, πενήντα πέντε κεφάλαια (γ)
"Μακάριος αὐτός πού γέμισε μέ καρπούς ἐν Κυρίῳ, γιά νά ἔχει φύλακες τούς ἁγίους Ἀγγέλους, ὅπως τό δέντρο, πού εἶναι γεμάτο καρπούς, ἔχει φύλακα τόν ἴδιο τό γεωργό.
Μακάριος αὐτός πού ἀγαπᾶ τήν πραότητα μέ πνευματική σύνεση καί δέν ἐξαπατήθηκε ἀπό τόν πονηρό Ὄφη, ἐπειδή ἔχει ὡς ἐλπίδα τόν Κύριο, τόν ἀγαθό καί εὔσπλαχνο.
Μακάριος αὐτός πού τιμᾶ τούς Ἁγίους καί ἀγαπᾶ τόν πλησίον του, καί πού ἀπομάκρυνε ἀπό τήν ψυχή του τό φθόνο, ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου ὁ Κάϊν ἔγινε ἀδελφοκτόνος.
Μακάριος αὐτός πού μέ τά ἔργα του νίκησε τόν τύραννο καί δέ φοβήθηκε ἀπό τήν παρουσία τῆς φλόγας τῶν, ἡδονῶν διότι ἡ ψυχή του θά δροσιστεῖ μέ τή δροσιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μακάριος αὐτός πού τό σκοτεινό καί διαβολικό νέφος δέν μπόρεσε νά ἁπλωθεῖ στό νοῦ του καί νά τοῦ στερήσει τό γλυκό φῶς καί τή χαρά τῶν δικαίων.
Μακάριος αὐτός πού φωτίσθηκαν τά μάτια τῆς καρδιᾶς του, καί πού βλέπει πάντοτε, σάν μέσα σέ καθρέφτη, τόν Κύριο• διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος βρῆκε ἀνακούφιση ἀπό τά πάθη καί τούς πονηρούς λογισμούς.
Μακάριος αὐτός πού ἀγαπᾶ τίς καλές καί ἀγαθές συμβουλές καί μισεῖ τά αἰσχρά καί βλαπτικά λόγια, διότι δέ θά γίνει αἰχμάλωτος τοῦ Πονηροῦ.
Μακάριος αὐτός πού νουθετεῖ τόν πλησίον του μέ τό φόβο τοῦ Θεοῦ καί δέν ὁδήγησε σέ πλάνη τήν ψυχή του, φοβούμενος κάθε μέρα τό σιδερένιο ραβδί τοῦ μεγάλου Ποιμένα.
Μακάριος αὐτός πού ὑπακούει στόν πλησίον του, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί πού ὑπομένει τίς θλίψεις μέ εὐχαριστία· διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά στεφανωθεῖ, ἐπειδή ἔγινε ὁμολογητής ἐν Κυρίῳ.
Μακάριος αὐτός πού δέν κυριεύθηκε ἀπό τό πάθος τῆς ἀκηδίας, σάν ἄνανδρος, ἄλλα ἀγάπησε τήν τέλεια ὑπομονή μέ τήν ὁποία ὅλοι οἱ Ἅγιοι πῆραν τά στεφάνια τῆς νίκης.
Μακάριος αὐτός πού ἀγαπᾶ τήν ἐγκράτεια, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί δέν κατακρίθηκε γιά χάρη τῆς γαστριμαργίας, σάν φιλήδονος καί ρυπαρός• διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά δοξασθεῖ ἐν Κυρίῳ.
Μακάριος αὐτός πού δέ μέθυσε μέ κρασί, σάν ἄσωτος, ἀλλά πού εὐφραίνεται κάθε μέρα, ἔχοντας στό νοῦ τοῦ τόν Κύριο, μέ τόν ὅποιο ὅλοι οἱ Ἅγιοι εὐφραίνονται συνεχῶς.
Μακάριος αὐτός πού διαχειρίζεται τά ὑπάρχοντά του, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί δέν κατακρίθηκε ἀπό τόν Θεό τόν Σωτήρα μας σάν φιλάργυρος καί ἄσπλαχνος στόν πλησίον του.
Μακάριος αὐτός πού ἄγρυπνα στίς προσευχές καί στίς ἀναγνώσεις καί στό ἀγαθό ἔργο· ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά φωτισθεῖ, ὥστε νά μήν ἀποκοιμηθεῖ καί τόν βρεῖ ὁ θάνατος.
Μακάριος αὐτός πού ἔγινε καλό πνευματικό δίχτυ καί ψάρεψε πολλούς γιά τόν καλό Δεσπότη· διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά ἐπαινεθεῖ πάρα πολύ ἐν Κυρίῳ.
Μακάριος αὐτός πού ἔγινε καλό παράδειγμα γιά τόν πλησίον του, καί δέν πλήγωσε τή συνείδηση τοῦ συνδούλου του, κάνοντας ἄνομες πράξεις• διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά πάρει πολλή εὐλογία ἀπό τόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού ἔγινε μακρόθυμος καί σπλαχνικός, καί δέν ὑποδουλώθηκε στόν βάρβαρο, ἐννοῶ τό θυμό καί τήν πονηρή ὀργή• διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θά ὑψωθεῖ ἀπό τόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού ὑψώθηκε στήν ἀγάπη καί ἔγινε σάν μία πόλη πού εἶναι κτισμένη ἐπάνω σέ βουνό• αὐτή τήν πόλη μόλις τήν εἶδε ὁ ἐχθρός, ἀπομακρύνθηκε μέ φόβο, ἐπειδή φοβήθηκε τήν προστασία της ἀπό τόν Κύριο." (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας)
