Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Μακαρισμοί, πενήντα πέντε κεφάλαια (α)
"Μακάριος αὐτός πού ἔγινε ἐν Κυρίῳ ἐντελῶς ἐλεύθερος ἀπό ὅλα τά γήινα πράγματα αὐτοῦ τοῦ μάταιου βίου καί ἀγάπησε μόνο τόν ἀγαθό καί εὔσπλαχνο Θεό.
Μακάριος αὐτός πού ἔγινε ἀροτριαστής τῶν ἀρετῶν καί ὕψωσε μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου τή θημωνιά τῶν καρπῶν τῆς ζωῆς, ὅπως ἕνα χωράφι εὔφορο, πού δίνει πολύ σιτάρι.
Μακάριος αὐτός πού ἔγινε καλός γεωργός τῶν ἀρετῶν, καί πού φύτευσε πνευματικό ἀμπέλι, καί ἀφοῦ τό τρύγησε, γέμισε τά πατητήρια του μέ καρπούς ζωῆς ἐν Κυρίῳ.
Μακάριος αὐτός πού πρόσφερε στούς συνδούλους του πνευματική εὐφροσύνη ἀπό τόν καρπό τῶν ἀρετῶν, τίς ὁποῖες μέ κόπους φύτευσε, γιά νά δώσουν καρπό ζωῆς ἐν Κυρίῳ.
Μακάριος αὐτός πού στέκεται στή λατρευτική σύναξη καί στήν προσευχή σάν οὐράνιος ἄγγελος, ἔχοντας κάθε μέρα ἁγνούς τούς λογισμούς του, καί πού δέν ἄφησε δίοδο στόν Πονηρό, γιά νά πάρει αἰχμάλωτη τήν ψυχή του μακριά ἀπό τόν Σωτήρα Θεό.
Μακάριος αὐτός πού μέ σύνεση πόθησε τό κλάμα καί ἔχυσε μέ κατάνυξη στή γῆ σταγόνες τά δάκρυα, σάν καλά μαργαριτάρια μπροστά στόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού ἀγαπᾶ τόν ἁγιασμό του, ὅπως ἀγαπᾶ τό φῶς, καί πού δέ μόλυνε τό σῶμα του μέ τά σκοτεινά ἔργα τοῦ Πονηροῦ, μπροστά στόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού φυλάγει τό σῶμα του στόν ἁγιασμό, γιά τόν Σωτήρα, καί δέν ντρόπιασε τήν ψυχή του σέ ἁμαρτωλά ἔργα, ἄλλα παρέμεινε εὐάρεστος στόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού μίσησε τήν αἰσχρότητα, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη ἀπό ντροπή, καί πού πρόσφερε τόν ἑαυτό τοῦ θυσία ζωντανή, εὐάρεστη στόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού ἔχει πάντοτε μέσα του τή μνήμη τοῦ Θεοῦ· διότι θά εἶναι ὁλόκληρος σάν οὐράνιος ἄγγελος, ἐπάνω στή γῆ, πού ὑπηρετεῖ μέ φόβο καί ἀγάπη τόν Κύριο.
Μακάριος αὐτός πού ἀγαπᾶ τή μετάνοια, ἡ ὁποία σῴζει τούς ἁμαρτωλούς, καί πού δέ σκέφθηκε στή συνέχεια νά κάνει κάτι ἁμαρτωλό, σάν ἀχάριστος, μπροστά στόν Σωτήρα μας Θεό." (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας)
