Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Ἄλλοι μακαρισμοί, εἴκοσι κεφάλαια (β)
"Μακάριος αὐτός πού βρῆκε τό οὐράνιο ἐκλεκτό μαργαριτάρι καί, ἀφοῦ πούλησε ὅλα ὅσα εἶχε στή γῆ, ἀγόρασε μόνο αὐτό.
Μακάριος αὐτός πού βρῆκε τό θησαυρό κρυμμένο στόν ἀγρό καί μέ χαρά τά περιφρόνησε ὅλα καί ἀπόκτησε μόνο αὐτόν.
Μακάριος αὐτός πού ἔχει συνεχῶς στή μνήμη του τή μέρα τοῦ θανάτου καί φροντίζει νά βρεθεῖ ἐκείνη τήν ὥρα ὁλοπρόθυμος καί ἄφοβος.
Μακάριος αὐτός πού βρῆκε παρρησία κατά τήν ὥρα τοῦ χωρισμοῦ, ὅταν χωρίζεται ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα μέ φόβο καί μέ λύπη• διότι ἔρχονται οἱ Ἄγγελοι νά πάρουν τήν ψυχή καί νά τήν χωρίσουν ἀπό τό σῶμα καί νά τήν παρουσιάσουν στό βῆμα τοῦ ἀθάνατου καί φοβεροῦ δικαστηρίου.
Μεγάλος φόβος, ἀδελφοί, θά μᾶς κυριεύσει τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ὅταν ἡ ψυχή χωρίζεται ἀπό τό σῶμα μέ φόβο καί ὀδυρμό. Διότι τήν ὥρα τοῦ χωρισμοῦ εἶναι παρόντα μπροστά στήν ψυχή τά ἔργα της, ὅσα ἔκανε μέρα καί νύχτα, ἀγαθά καί πονηρά, καί οἱ Ἄγγελοι σπεύδουν βιαστικά νά τήν βγάλουν ἔξω ἀπό τό σῶμα• ἀλλά ἡ ψυχή παρατηρώντας τά ἔργα της φοβᾶται νά βγεῖ. Ἡ ψυχή μάλιστα τοῦ ἁμαρτωλοῦ μέ φόβο χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, καί μέ τρόμο ἀναχωρεῖ γιά νά παρουσιαστεῖ στό ἀθάνατο δικαστήριο• καί καθώς ἀναγκάζεται νά βγεῖ ἀπό τό σῶμα καί βλέπει τά ἔργα της, λέει σ’ αὐτά μέ φόβο• «Δῶστε μου προθεσμία μία ὥρα, νά βγῶ ἀπό τό σῶμα». Ἀλλά τά ἔργα της ἀπαντοῦν ὅλα μαζί στήν ψυχή• «Ἐσύ μᾶς ἔκανες• γι’ αὐτό ἄς πᾶμε στόν Θεό μαζί μ’ ἐσένα».
Ἄς μισήσουμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτή τή μάταια ζωή. Ἄς ποθήσουμε μόνο τόν Χριστό, τόν ἅγιο καί λυτρωτή τῶν ψυχῶν μας. Δέν ξέρουμε, ἀδελφοί, σέ ποιά ὥρα θά συμβεῖ ὁ θάνατός μας· οὔτε γνωρίζει κανείς τή μέρα καί τήν ὥρα τοῦ χωρισμοῦ. Ξαφνικά, καθώς ἐμεῖς βαδίζουμε καί χαιρόμαστε ἀμέριμνα τίς ἀπολαύσεις στή γῆ, ἔρχεται ἡ φοβερή προσταγή, νά πάρουν τήν ψυχή ἀπό τό σῶμα• καί ἀναχωρεῖ ὁ ἁμαρτωλός ἀπ’ αὐτό τόν κόσμο τήν ὥρα καί τή μέρα πού δέν τό περιμένει, ἐνῶ ἡ ψυχή του εἶναι γεμάτη ἁμαρτίες καί δέν ἔχει ἀπολογία. Γι’ αὐτό παρακαλῶ, ἀγαπητοί, ἄς γίνουμε ἐλεύθεροι καί ἄς μή διατηρήσουμε τή δουλεία αὐτῆς τῆς μάταιας καί πρόσκαιρης ζωῆς. Ἡ ζωή αὐτή εἶναι γεμάτη ἀπό σκάνδαλα καί παγίδες τοῦ θανάτου· ἄς δώσουμε φτερά στήν ψυχή μας,γιά νά πετάξει μακριά ἀπό τίς παγίδες καί τά σκάνδαλα. Κάθε μέρα ὁ Πονηρός κρύβει τίς παγίδες του μπροστά στήν ψυχή μας, ὥστε, ἀφοῦ πρῶτα τήν σκανδαλίσει, νά τήν παρασύρει μέ τίς παγίδες του στήν αἰώνια κόλαση. Βαδίζουμε ἀνάμεσα σέ σκάνδαλα, ἀγαπητοί• ἄς προσέχουμε λοιπόν τούς ἑαυτούς μας νά μήν πέσουμε μέσα σέ παγίδες θανάτου. Εἶναι γεμάτες γλυκύτητα οἱ παγίδες τοῦ θανάτου τίς ὁποῖες στήνει ὁ Πονηρός. Ἄς μή χαλαρώσει ἡ ψυχή μας στή γλυκύτητα τῶν παγίδων του. Ἡ γλυκύτητα τῶν παγίδων του εἶναι ἡ μέριμνα γιά τά γήινα πράγματα καί γιά τά χρήματα καί τούς λογισμούς καί τίς πονηρές πράξεις. Μή γλυκαθεῖς ἐσύ, ἀδελφέ, μέ τή γλυκύτητα τῆς παγίδας τοῦ θανάτου. Μή χαλαρώσεις τόν ἑαυτό σου καί παραδοθεῖς στή μελέτη τῶν πονηρῶν λογισμῶν. Ἄν ὁ πονηρός λογισμός βρεῖ εἴσοδο νά μπεῖ μέσα στήν ψυχή, τήν κάνει νά νιώσει γλυκύτητα μέ τήν πονηρή μελέτη, γιά νά τήν θανατώσει, καί γίνεται ὁ πονηρός λογισμός σάν μία παγίδα μέσα στήν ψυχή, ἄν συμβεῖ νά μή διωχθεῖ αὐτός, ὄχι μέ κάτι ἄλλο, παρά μέ προσευχή καί δάκρυα καί ἐγκράτεια καί ἀγρυπνία. Γίνε μάλιστα ἄγρυπνος καί ἐλεύθερος ἀπό ὅλα τά γήινα πράγματα, γιά νά γλυτώσεις ἀπό τίς παγίδες καί τούς λογισμούς καί τίς πονηρές πράξεις. Μή χαλαρώσεις τόν ἑαυτό σου οὔτε στιγμή στή μελέτη τοῦ πονηροῦ λογισμοῦ. Ἄς μήν παρατείνει ὁ πονηρός λογισμός τήν παραμονή του στήν ψυχή σου, ἀδελφέ. Νά καταφεύγεις πάντοτε στόν Θεό μέ προσευχή καί νηστεία καί δάκρυα, γιά νά γλυτώσεις ἀπό ὅλες τίς παγίδες καί τά σκάνδαλα καί τά πάθη." (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας)
