ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἠκούσατε ὅτι ἐγώ εἶπον ὑμῖν ὑπάγω καί ἔρχομαι πρός ὑμᾶς· Εἰ ἠγαπᾶτέ με, ἐχάρητε ἄν, ὅτι εἶπον ὑμῖν· Πορεύομαι πρός τόν πατέρα, ὅτι ὁ πατήρ μου μείζων μού ἐστι».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὄχι μόνο δέν πρέπει νά ταράσσεσθε, ἀλλά μᾶλλον θά ἔπρεπε νά χαίρετε. Ἠκούσατε ὅτι ἐγώ σᾶς εἶπον, πηγαίνω πρός τόβ Πατέρα καί ἐντός ὀλίγου θά ἔλθω πάλιν πρός σᾶς. Ἐάν μέ ἠγαπᾶτε, θά εἴχατε καταληφθῇ ἀπό χαράν, διότι σᾶς εἶπα• Πηγαίνω πρός τόν Πατέρα• διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλύτερος ἀπό ἐμέ. Καί εἶναι μεγαλύτερος, διότι ἐγώ φέρω τώρα δούλου μορφήν, διά τῆς ἐπανόδου ὅμως εἰς τόν Πατέρα πρόκειται καί ὡς ἄνθρωπος νά ὑψωθῶ καί νά δοξασθῶ, ὑψώνων καί δοξάζων τήν ὄλην ἀνθρωπίνην φύσιν, συνεπῶς δέ καί σᾶς καί ὄλους ἐν γένει τούς πιστούς. Δι᾽αὐτό ἔπρεπε νά χαρῆτε. Ἀλλά ἐσεῖς ἐλυπήθητε» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ὅπως ὁ στοργικός καί γεμᾶτος ἀγάπην πρός τά παιδιά του πατέρας διά πολλῶν λόγων καί ἐκ διαφόρων ἀφορμῶν ξεκινᾶ διά νά ἐνισχύση καί ἐνδυναμώση τά παιδιά του εἰς τάς δυσκολίας των, ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ Κύριος ζητεῖ νά ἐνισχύση καί ἐνδυναμώση τούς μαθητάς Του. Τήν ἁγίαν Του σκέψιν κατέχει τό γεγονός τῆς ἐξόδου Του ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, τοῦ ἀποχωρισμοῦ Του ἀπό τούς μαθητάς Του καί τῶν λυπηρῶν συναισθημάτων, τά ὁποῖα θά τούς δημιουργηθοῦν ἀπό τόν χωρισμόν. Ὄχι, λοιπόν, ἐπανέρχεται λέγων ὁ Κύριος. Δέν δικαιολογεῖται εἰς σᾶς καμμία λύπη. Ἀπ’ ἐναντίας χαρά ἀνέκφραστος πρέπει νά πλημμυρίση τήν ψυχήν σας. Δέν σᾶς μεταδίδω λυπηράν εἴδησιν, ἀλλά ἐξόχως εὐχάριστον. Εἰς τόν Πατέρα μου πηγαίνω. Εἰς τόν Πατέρα μου, πού εἶναι μεγαλύτερός μου. Σᾶς λείπει ὅμως ἀγάπη. Δι’ αὐτό ἀρχίζετε νά λυπῆσθε. Ἐάν μέ ἀγαπούσατε ὅσον ἔπρεπε, ἀντί λύπης, θά ἠσθάνεσθε χαράν.
Εὐγενής, ἀλλά καί θετικός ἔλεγχος εἶναι διά τούς μαθητάς τό «ἐάν ἠγαπᾶτε με, ἐχάρητε ἄν». Πόσας φοράς ὁ Κύριος δέν ἀπευθύνεται καί εἰς ἡμᾶς καί δέν μᾶς λέγει: «Δέν μέ ἀγαπᾶς ὅσον πρέπει, ὅσον ἐπιβάλλει ἡ ἀγάπη, τήν ὁποίαν ἐγώ σοῦ ἔδειξα. Εἶχες καθῆκον νά μέ ἀγαπήσης περισσότερον, ἀφοῦ ἐγώ πρῶτος σέ ἠγάπησα. Δέν μέ ἀγαπᾶς ὅσον πρέπει, δι’ αὐτό καί δέν εἰμπορεῖς νά αἰσθανθῆς τήν χαράν, τήν ὁποίαν ἐπιφυλάσσω εἰς ὅσους μέ ἀγαποῦν μέ ὅλην τήν δύναμίν των. Κάτι περισσότερον «τήν ἀγάπην σου τήν πρώτην ἀφῆκας» (Ἀποκ. β’ 4).» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Ἄς ἐμπιστευώμεθα εἰς τόν Κύριον.σελ.76, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
