ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διά τόν λόγον ὅν λελάληκα ὑμῖν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Σεῖς δέ τώρα εἶσθε καθαροί. Καί σᾶς ἔχει καθαρίσει ὀ λόγος τῆς ἀληθείας, τόν ὁποῖον σᾶς ἔχω εἴπει καί διδάξει. Εἶσθε λοιπόν πνευματικά κλήματα, καθαρισμένα καί ἑτοιμασμένα, διά νά παραγάγετε καρπόν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
Σᾶς εἶπον, ὅτι ὁ Πατήρ μου κάθε κλῆμα πού δέν κάνει καρπόν τό κόπτει. Μή θορυβηθῆτε, θέτοντες κατά νοῦν, ὅτι εἶναι δυνατόν νά εἶσθε καί σεῖς μεταξύ ἐκείνων τῶν κλημάτων. Ὄχι. Σεῖς δέν εἶσθε ἄκαρπα κλήματα. Σεῖς εἶσθε καθαροί. Καί σᾶς ἐκαθάρισεν ὁ λόγος τῆς ἀληθείας, τόν ὁποῖον σᾶς ἔχω εἰπεῖ καί σᾶς ἔχω διδάξει. Καί ἑπομένως εἶσθε ἕτοιμοι νά παραγάγετε καρπόν.
«Ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε». Εἰσθε καθαροί. Καί σᾶς ἐκαθάρισεν ὁ λόγος, τόν ὁποῖον σᾶς ἐδίδαξα. Μέγιστον καί ἐξόχως θαυμαστόν δίδαγμα κρύπτεται εἰς τήν διαβεβαίωσιν αὐτήν τοῦ Κυρίου. Ὁ λόγος Του, ἡ διδασκαλιά Του, πού διά τούς μή πιστεύοντας εἶναι λόγος χωρίς ἰδιαιτέραν ἀξίαν, διά τούς ἰδικούς Του ἔχει δύναμιν καθαρτικήν. Καθαρίζει καί ἁγιάζει τάς ψυχάς, ὅπως ἡ φωτιά καθαρίζει τόν χρυσόν ἀπό τό χῶμα καί τήν σκωρίαν. Τό ἐσκέφθης ἆραγε, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα; Ἐσκέφθης, ὅτι, μελετῶν μέ ταπείνωσιν καί ἀπόφασιν νά ὠφεληθῆς τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιον, καθαρίζεσαι ψυχικῶς; Ἐσκέφθης, ὅτι εἶναι παντοδύναμος ὁ θεῖος λόγος καί ἄφθαστος εἰς ἀποτελέσματα; Μελετᾶ, λοιπόν, μελετᾶ ταπεινά, μελετᾶ μέ διάθεσιν νά ὠφεληθῆς καί ἔσο βέβαιος, ὅτι μέ τόν τρόπον αὐτον εἰσάγεις πλούσιον φῶς εἰς τήν ψυχήν σου καί ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, ἡ ὁποία συνοδεύει τόν θεῖον λόγον, θά καθαρίζη τήν ψυχήν σου καί θά σοῦ χαρίζη πλουσίους καί εὐχύμους καρπούς πνευματικῆς καί ἁγίας ζωῆς.
Ἀλλά ἄς σημειώσωμεν ἐδῶ καί τοῦτο τό ἄξιον ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Εἶπεν ὁ Κύριος προηγουμένως, ὅτι ὁ Πατήρ του εἶναι ὁ γεωργός. Καί ἴσως ἐνόμισε κανείς, ὅτι ὁ Υἱός δέν μετέχει τῆς τοιαύτης καλλιέργειας. Ἰδού ὅμως, ὅπως σημειώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι καί ὁ Υἱός καλλιεργεῖ. «Ὁρᾶς, λέγει, πῶς ἑαυτοῦ εἰσάγει ἐπιμελούμενον τῶν κλημάτων; Ἐγώ γάρ ὑμᾶς ἐκάθηρα, φησι. Καίτοι γε ἀνωτέρω δείκνυσι τόν Πατέρα τοῦτο ποιοῦντα, ἀλλ’ οὐδέν μέσον Πατρός καί Υἱοῦ». «Οὐδέν μέσον». Δηλαδή καμμία διαφορά. Ὅ,τι εἶναι ὁ Πατήρ εἶναι καί ὁ Υἱός. Γεωργός ὁ Πατήρ. Γεωργός καί ὁ Υἱός. Εἶναι ἡ ρίζα, διά τήν ὁποίαν καμμία ἐπιμέλεια δέν χρειάζεται. Ἀλλά εἶναι συγχρόνως καί καλλιεργητής, πού μαζῆ μέ τόν Πατέρα καλλιεργεῖ τούς κλάδους. Κοινή λοιπόν ἡ ἐνέργεια καί τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καί ὅπως ὡραῖα σημειώνουν οἱ Πατε¬ρες, «ὁρᾶς, ὅτι, εἴ καί ἄμπελός ἐστιν, ἀλλά καί γεωργός; Κοινή γάρ ἡ τοιαύτη γεωργία καί τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ». Καί ἀφοῦ τοιαῦτα θαυμαστά ἀποτελέσματα ἔχει ἡ μετά τοῦ Κυρίου ἕνωσις, δι’ αὐτό συνιστᾶ ὁ Σωτήρ εἰς τούς μαθητάς:» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Ὁ λόγος πού καθαίρει σελ. 90, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
