ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν. καθώς τό κλῆμα οὐ δύναται καρπόν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐάν μή μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδέ ὑμεῖς, ἐάν μή ἐν ἐμοί μείνητε. ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα, ὁ μένων ἐν ἐ¬μοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μείνατε ἑνωμένοι μέ ἐμέ, διά νά μείνω καί ἐγώ ἑνωμένος μέ σᾶς. Καθώς τό κλῆμα δέν ἠμπορεῖ νά φέρῃ ἀπό τόν ἑαυτόν του καρπόν, ἐάν δέν μείνῃ προσκολλημένον εἰς τήν κληματαριάν, ἔτσι οὔτε καί σεῖς δέν θά καρποφορήσετε ἔργα ἀρετῆς καί ἀγιότητος, ἐάν δέν μείνετε ἑνωμένοι μέ ἐμέ» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ (β)
«Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Βαρυσήμαντος ἡ διαβεβαίωσις αὐτή τοῦ Κυρίου. Χωρίς ἐμέ, χωρίς ὀργανικόν μετ’ ἐμοῦ σύνδεσμον δέν ἠμπορεῖτε νά κάμετε τίποτε. Δέν θά κατορθώσετε νά πραγματοποιήσετε καμμίαν ἀρετήν.
Πολλοί διετύπωσαν τήν γνώμην, ὅτι καί ἔξω τοῦ Χριστοῦ, μακράν ἀπό τόν Χριστόν ὑπάρχει ἀρετή, καί μάλιστα ἀρετή πολλή. Καί ὅμως ὁ Κύριος σαφῶς βεβαιώνει, ὅτι χωρίς τήν δύναμιν τήν ἰδικήν του εἶναι ἀδύνατον νά πραγματοποιηθῆ τίποτε εἰς τήν ἠθικήν καί πνευματικήν ζωήν. Καί εἶναι ὁ λογος Του ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐπαληθεύεται ὄχι μόνον ἀπό τήν σχέσιν πού ὑπάρχει μεταξύ τῆς ρίζης καί τῶν κλάδων, ἀλλά καί ἀπό τήν καθημερινήν πραγματικότητα. Ἐφ’ ὅσον ὁ Χριστός εἶναι ἡ ρίζα, μέ τήν ρίζαν δέ δέν ἔχουν σχέσιν οἱ κλάδοι, πού πρόκειται νά καρποφορήσουν, πῶς εἶναι δυνατόν νά δώσουν καρπούς; Πῶς χωρίς ρίζαν ἡ ζωτική δύναμις, πού κρύπτεται εἰς αὐτήν, θά διοχετευθῆ εἰς τούς κλάδους; Πῶς χωρίς τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ θά καθαρθῆ ἡ διάνοια ἀπό φρονήματα ἐγκόσμια καί ἁμαρτωλά; Ἀπό σκέψεις πονηράς καί ἐνόχους; Πῶς θά καθαρθῆ ἡ καρδία ἀπό αἰσθήματα ξένα πρός τήν καθαρότητα καί τήν ἁγιότητα, ἀπό ἐπιθυμίας ἁμαρτωλάς καί σαρκικάς, ἀπό ἀντιπαθείας καί ἐκδικήσεις καί μίση καί φθόνους, πού ὅταν τήν καταλάβουν, τήν κατατρώγουν; Καί πῶς θά ἐνδυναμωθῆ ἡ θέλησις, ὥστε νά μή ἐπηρεάζεται ἀπό ὅ,τι εἶναι ἀλλότριον τοῦ Θεοῦ καί νά δίδη τήν δύναμιν της εἰς ὅ,τι εἶναι κάλον καί εὐσεβές καί ἅγιον; Πῶς θά ἐργάζεται «ὅσά ἐστιν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα»; (Φιλιπ. δ’ 8). Ὅπως, ἐάν διακοπῆ ἡ τροφοδοσία τοῦ κλάδου, ξηραιίνεται αὐτός, ἔτσι καί ὁ Χριστιανός, πού ἀπεκόπη ἀπό τόν Χριστόν. Χάνει τόν προσανατολισμόν του. Χάνει τήν δύναμιν, μέ τήν ὁποίαν ἠγωνίζετο, προσαρμόζεται πρός τόν κόσμον καί θυσιάζει εἰς αὐτόν ἔξοχα προσόντα καί χαρίσματα, τά ὁποῖα ἐάν τά ἐχρησιμοποίει ἐν τῷ Χριστῷ, θά τόν ἀνεδείκνυον σπουδαῖον παράγοντα εἰς τήν κοινωνίαν.
Ἀλλά καί ἡ πεῖρα τοῦτο μαρτυρεῖ. Κανείς μακράν ἀπό τόν Χριστόν καί χωρίς τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν συνεχῆ τροφοδοσίαν διά τῶν μυστήριων δέν κατόρθωσε νά ἀναδειχθῆ ὁλοκληρωμένη πνευματική προσωπικότης. Ἠμπορεῖ βεβαίως νά παρουσίασαν τοιοῦτοι ἄνθρωποι ὡρισμένας ἀρετάς. Ἀλλ’ αἱ ἀρεταί αὐταί εἶναι μεμονωμέναι. Εἶναι κλαάσματα καί κομματάκια τοῦ θαυμαστοῦ ἀγάλματος, πού λεέγεται ὁλοκληρωμένη πνευματική ζωή, ἡ ὁποία συνίσταται εἰς τήν ἀπόκτησιν τῶν καρπῶν τοῦ Πνεύματος, τούς ὁποίους καθορίζει ὁ θεῖος Παῦλος εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν του, ὅταν λέγη: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (ε’ 22-23). Κομματάκια, τά ὁποῖα μαρτυροῦν, ὅτι τό τέλειον εὑρίσκεται ἐκεῖ μόνον πού πνέει τό Πνεῦμα καί ἐμπνέει ὁ Κύριος. Αὐτός ἐβεβαίωσε, ὅτι πρέπει καί ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσιν ὁ ἄνθρωπος νά τείνη διαρκῶς πρός τήν τελειότητα ἕως ὅτου κατορθώση νά φθάση εἰς τό μέτρον, πού καθώρισε μέ τούς ἑξῆς λόγους του ὁ ὕψιστος τῆς Καινῆς Διαθήκης νομοθέτης: «Ἔσεσθε ὑμεῖς τεέλειοι, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι» Ματθ. ε’ 48). Μή, λοιπόν, δίδωμεν ἐμπιστοσύνην εἰς ἀνεύθυνα λόγια ἀνθρώπων, ὅτι δῆθεν εἶναι δυνατόν νά ἀναπτυχθῆ ζωή ἠθική καί πνευματική μακράν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ἄς ἀγωνιζώμεθα νά καλλιεργῶμεν τόν ἑαυτόν μας καί νά τόν ἀναδεικνύωμεν κατά τό δυνατόν τελειότερον. Ἄς καταστέλλωμεν μέ τήν δύναμιν καί τήν βοήθειαν τοῦ Ἰησοῦ πάθη καί ἐλαττώματα. Ἄς ξερριζώνωμεν ἐγωϊσμούς. Καί ἄς καλλιεργῶμεν ἄνθη εὐώδη ἀρετῆς καί ἁγιότητος. Καί ὅλα αὐτά ὄχι μόνον διότι μέγιστον θά εἶναι τό πνευματικόν μας κέρδος, ἀλλά καί διότι τό ἐναντίον θά ἔχη συνεπείας λυπηράς. Αὐτάς τάς συνεπείας διατυπώνει ὁ Κύριος εἰς τόν ἀμέσως ἑπόμενον στίχον.» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Ἀδύνατος χωρίς Χριστόν ἡ πνευματική ζωή. σελ. 93, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
