ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ Πατήρ μου, ἵνα καρπόν πολύν φέρητε, καί γενήσεσθε ἐμοί μαθηταί»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἀκριβῶς διά τούτου ὁ Πατήρ μου θά δοξασθῇ πραγματικῶς, ἐάν φέρετε πολύν καρπόν ἀρετῆς καί γίνετε τέλειοι μαθηταί μου» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
«Μέ τήν ζωήν, τήν ὁποίαν θά κάμη ὁ πιστός, τήν ζωήν τήν ἁγίαν καί ἐμπνεομένην ἀπό ἐμέ, θά γίνεται ἀφορμή, ὥστε νά δοξασθῆ πραγματικῶς ὁ Πατήρ μου. Ὁ πολύς καρπός τόν ὁποῖον θά φέρετε θά εἶναι δόξα διά τόν Πατέρα μου. Καί σεῖς θά εἶσθε τότε τέλειοι μαθηταί μου.
Ἐδῶ ἡ τιμή τῆς ὁποίας ἀξιοῦται ὁ πιστός εἶναι ὁμολογουμένως μεγίστη. Γίνεται ἀφορμή ὁ ἀκολουθῶν τόν Κύριον καί μένων ἐν τῷ Κυρίῳ νά δοξάζεται ὁ οὐράνιος Πατήρ. Ἀλλ’ ἄς ἴδωμεν βαθύτερον τήν ἔννοιαν τοῦ χωρίου.
Ἤδη ἀπό τήν Π. Διαθήκην ἐτονίζετο ἡ ἀλήθεια, ὅτι ἡ ζωή τῶν πιστῶν δούλων τοῦ Θεοῦ ἦτο δόξα τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ὁ προφήτης Ἡσαῒας βεβαιώνει, ὅτι «οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ κληθήσονται γενεαί δικαιοσύνης, φύτευμα Κυρίου εἰς δόξαν» (Ἡσ. ξα’ 3). Δηλαδή οἱ δοῦλοι, πού ἀκολουθοῦν τόν Κύριον, θά ἀποτελέσουν γενεάς ἀνθρώπων δικαίων καί θά ὁμοιάζουν πρός ὡραῖον καί καταπράσινον περιβόλι, τό ὁποῖον εἶναι δόξα δι’ ἐκεῖνον, πού τό ἔχει καί τό καλλιεργεῖ καί τόσον πολύ τό περιποιεῖται. Ἔτσι καί οἱ πιστοί, πού σάν περιβόλι καλλιεργοῦνται ἀπό τόν Θεόν καί παρουσιάζουν καρποφορίαν πνευματικήν, θά γίνωνται αἰτία νά δοξάζεται ὁ Θεός ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, θά δοξολογοῦν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος τοιούτους ἀνθρώπους πνευματικούς κατορθώνει μέ τόν νόμον Του νά μορφώνη καί νά διαπλάσση. Ἀλλά καί ὁ Κύριος ἡμῶν ρητῶς εἶπεν εἰς τούς μαθητάς Του, ὅτι ἡ ζωή των ἡ συνεπής καί φωτισμένη θά εἶναι δόξα διά τόν Θεόν. Καθώρισε δέ τόν σκοπόν, διά τόν ὁποῖον πρέπει νά ἐπιμελοῦνται τῆς πνευματικῆς των ζωῆς καί νά ἐργάζωνται ἔργα ἀγαθά, μέ αὐτά τά λόγια: «Ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν (οἱ ἄνθρωποι) τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε’ 16).
Ποία κλῆσις, ἀλλά καί ποία εὐθύνη! Μία τοιαύτη δέ ζωή ποιός ἀμφιβάλλει, ὅτι θά ὑψώση τόν Χριστιανόν εἰς τήν θέσιν τοῦ πραγματικοῦ μαθητοῦ; Καυχῶνται πολλοί, ὅτι ἐχρημάτισαν μαθηταί διασήμων καί ὀνομαστῶν διδασκάλων καί καθηγητῶν. Καί ἄλλοι ὅτι εἶχαν τήν εὐτυχίαν νά συνεργασθοῦν μέ κορυφάς ἐπιστημονικάς καί νά εἰσέλθουν εἰς τόν τρόπον τῆς σκέψεώς των. Ποία ὅμως σύγκρισις ὑπάρχει μεταξύ αὐτῆς τῆς μαθητείας καί τῆς μαθητείας τοῦ πιστοῦ κοντά εἰς τόν αἰώνιον καί θεῖον Διδάσκαλον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν; Κοντά εἰς Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ἐβεβαίωσε μέ τό θεῖον Του κῦρος, ὅτι «ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι»; (Ματθ. κδ’ 35).» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Τά θαυμαστά ἀποτελέσματα τῆς μετά τοῦ Κυρίου ἑνώσεως. σελ. 97, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
