ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καθώς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγώ ἠγάπησα ὑμᾶς• μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. Ἐάν τάς ἐντολάς μουῦ τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθώς ἐγώ τάς ἐντολάς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καί μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρά ἡ ἐμή ἐν ὑμῖν μείνῃ καί ἡ χαρά ὑμῶν πληρωθῆ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὁ σύνδεσμος δέ πού μᾶς ἑνώνει σάν κλήματα μέ τήν κληματαριάν, εἶναι σύνδεσμος ἀγάπης. Πράγματι. καθώς μέ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, ὅταν ἔγινα ἄνθρωπος καί ἔδειξα ὑπακοήν εἰς αὐτόν, ἔτσι καί ἐγώ σᾶς ἠγάπησα. Ἐξκακολουθήσατε νά μένετε εἰς τήν ἀγάπην μου δεικνυόμενοι ἄξιοι αὐτῆς. Θά μείνετε δέ εἰς τήν ἀγάπην πού σᾶς ἔχω, ἐάν φυλάξετε τάς ἐντολάς μου, καώς καί ἐγώ, ἀφ᾽ ὄτου ἔγινα καί ἄνθρωπος, ἔχω τηρήσει τάς ἐντολάς τοῦ Πατρός μου καί μένω εἰς τήν ἀγάπην του, ἐξακολουθῶν πάντοτε νά τοῦ εἶμαι ἀγαπητός, χωρίς ποτέ ἡ πρός ἐμέ ἀγάπη του νά ὀλιγοστεύῃ. Σᾶς τά εἶπα αὐτά, ἵνα ἡ χαρά τήν ὀποίαν ἔχω ἐγώ αἰσθανόμενος, ὄτι εἶμαι ἀγαπητός ἀπό τόν Πατέρα, μεταδοθῇ καί εἰς σᾶς καί μείνῃ μέσα σας. καί οὕτω ἡ χαρά σας θά γίνῃ πλήρης καί τελεία, διότι ὅπως ἐγώ, ἔτσι καί σεῖς, πού θά εἶσθε ἑνωμένοι μέ ἐμέ, θά αἰσθάνεσθε, ὅτι εἶσθε ἀγαπητοί ἀπό τόν Πατέρα, καί θά χαίρετε, ὅπως καί ἐγώ» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Καθώς ἠγάπησέ με ὁ Πατήρ, κἀγώ ἠγάπησα ὑμᾶς». Τί συγκινητική φράσις! Μέ τήν ἰδίαν ἀγάπην, τήν ὁποίαν ἔδειξεν ὁ οὐράνιος Πατήρ εἰς τόν Υἱόν του, ἠγάπησεν ὁ Κύριος τούς μαθητάς Του. Ἠγάπησε τούς δώδεκα κατά πρῶτον λόγον, ἀλλά καί ὅλους τούς ἀνά τούς αἰῶνας μαθητάς. Καί ὁ μέν Κύριος ἦτο τόσον ἄξιος τῆς ἀγάπης τοῦ Πατρός. Διότι πλήρως καί τελείως ὑπετάχθη εἰς τό πανάγιον θέλημά Του καί μέλημά Του καθημερινόν ἦτο τό νά μή κάμνη καί νά μή ἐργάζεται τό θέλημα τό ἰδικόν του, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τόν ἔστειλεν εἰς τόν κόσμον. Διότι Αὐτός τήν ἐντολήν, πού ὁ Πατήρ τοῦ ἔδωκεν, ἔφερεν εἰς πέρας. Δι’ αὐτό ἐβεβαίωσεν ὁ οὐράνιος Πατήρ κατά τήν βάπτισιν τοῦ Υἱοῦ, ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός Του ὁ ἀγαπητός, εἰς ὅν ηὐδόκησεν (Μάρκ. α’ 11). Δηλαδή ἐπάνω εἰς τόν ὁποῖον συνεκεντρώθη ὁλόκληρος ἡ πατρική Του ἀγάπη. Τόσον λοιπόν φυσικόν ἦτο νά ἀγαπήση ὁ Πατήρ τόν Υἱόν Του μέ τοιαύτην ἀγάπην. Ἀλλά νά ἀγαπᾶ ὁ Κύριος, ὁ σαρκωθείς Θεός ἡμᾶς μέ αὐτήν τήν ἀγάπην, μέ τήν ὁποίαν τόν ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, δέν εἶναι αὐτό ἐκπληκτικόν; Διότι τί προσφέρομεν ἡμεῖς εἰς τόν Κύριον διά νά μᾶς ἀγαπᾶ μέ μίαν τόσον μεγάλην ἀγάπην; Προσφέρομεν τελείαν καί ἀπροφάσιστον ὑποταγήν εἰς τό πανάγιον θέλημά Του; Προσφέρομεν «καρδίαν συντετριμμένην» (Ψαλμ. ν’ 19) ; Προσφέρομεν τήν θέλησίν μας καί τοῦ λέγομεν κάθε στιγμήν: Πατέρα μου, «μή τό θέλημά μου, ἀλλά τό σόν γινέσθω»; (Λουκ. κδ’ 42), Προσφέρομεν τόν ἑαυτόν μας ὁλόκληρον νά τόν κατευθύνη Ἐκεῖνος;Ἤ μήπως «τήν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦμεν στῆσαι»; (Ρωμ. ι’ 3). Δυστυχῶς πολλάκις αὐτό συμβαίνει. Καί παρουσιαζόμεθα λοιπόν ἀνάξιοι τῆς ἀγάπης Του καί ἄξιοι ὄχι νά ἐκχύση ἐπάνω μας τούς θησαυρούς της, ἀλλά τῆς δικαιοσύνης Του τούς μύδρους. Καί ὅμως μᾶς ἀγαπᾶ. Ἐξακολουθεῖ νά μᾶς ἀγαπᾶ. Καί νά μᾶς ἐπαναλαμβάνη «μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ». Μή ἀποχωρίζεσθε ἀπό τήν ἀγάπην μου. Ποῦ θά ὑπάγητε, ἐάν φύγετε ἀπό τήν ἀγάπην μου; «Σύντριμμα καί ταλαιπωρία» σᾶς περιμένει. «Σκότος καί ὀλίσθημα» θά συναντήσετε. Ὁ θάνατος εὑρίσκεται μακράν ἀπό τήν ἀγάπην τήν ἰδικήν μου. Δέν βλέπετε ποῦ βαδίζει ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος δέν κατώρθωσε νά σταθῆ καί νά ἀνταποκριθῆ εἰς τήν ἀγάπην μου;» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Ἡ θαυμαστή ἀγάπη τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς σ. 100, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
