ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἦν δέ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπή καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡς χιών. Ἀπό δε τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καί ἐγένοντο ὡσεί νεκροί"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Τό ἐξωτερικόν του δηλαδή σχῆμα καί τό πρόσωπόν του ἦτο λαμπρόν σαν ἀστραπή καί ἄσπρο σαν τό χιόνι τό φόρεμά του. Ἀπό τόν φόβον δέ, τόν ὁποῖον ἡ ἐμφάνισίς του προεκάλεσε, συνεκλονίσθησαν οἱ φρουροί καί ἔγιναν σαν νεκροί"
ΣΧΟΛΙΟ
"Δύο εἰκόνας χρησιμοποιεῖ ὁ θεόπνευστος συγγραφεύς διά νά περιγραφῆ τό ἀπαστράπτον τοῦ ἀγγέλου· τήν ἀστραπήν καί τό χιόνι. Ποιός δέν ἔχει ἰδεῖ ἀστραπήν, πού κατά τήν διάρκειαν σκοτεινῆς νυκτός διασχίζει τόν ὁρίζοντα καί φωτίζει μέ ἕνα λαμπρότατον καί ἰσχυρότατον φῶς; Καί ποῖος δέν θαυμάζει τήν λευκότητα τοῦ χιονιοῦ, πού ὅταν ἐμφανισθῆ κατά τάς χειμερινάς ἡμέρας μεταβάλλει τά πάντα εἰς ἕν ἀπαστράπτον ἀπό καλλονήν καί ὡραιότητα σύνολον; Ἔτσι πάντοτε εἰς τήν σκέψιν καί τήν φαντασίαν τῶν ἀνθρώπων εἶναι οἱ ἄγγελοι· λευκοί, ἀστραπηβόλοι. Καί εἶναι ἡ λευκότης, μέ τήν ὁποίαν ἐμφανίζονται, σύμβολον τῆς ἁγνότητος καί καθαρότητος, πού εἶναι τό γνώρισμά των. Διότι οἱ ἄγγελοι, ἀφοῦ ἔκαμαν καλήν χρῆσιν τοῦ αὐτεξουσίου, μέ τό ὁποῖον τούς ἐπροίκισεν ὁ Θεός, ἔμειναν καθαροί, πνεύματα ἅγια καί ἀμέτοχα τῆς ἁμαρτίας, εἰς τήν ὁποίαν ὑπέπεσαν οἱ δαίμονες καί παρεσύρθησαν οἱ ἄνθρωποι. Ἀλλά τό σπουδαῖον εἶναι τοῦτο· ὅτι δηλαδή καί οἱ ἄνθρωποι μέ τήν βοήθειαν καί τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ὅταν συνεχῶς ἀγωνίζωνται διά νά νεκρώσουν τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί νά ἀναγεννῶνται πνευματικῶς, θά ἔλθη καιρός κατά τόν ὁποῖον εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ θά εἶναι «ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐραν·» (Ματθ. κβ’ 30). Δέν ἀξίζει, λοιπόν, νά ἀγωνιζώμεθα ἐναντίον τῶν ἐκδηλώσεων τῆς ἁμαρτίας καί νά καθαρίζωμεν ἑαυτούς «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος» (Β’ Κορινθ. ζ’ 1), διά νά φθάσωμεν εἰς τήν ζηλευτήν αὐτήν καί ἔνδοξον καί λαμπράν κατάστασιν τῶν ἀγγέλων;" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου», σ. 17, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
