ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἀπό δέ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καί ἐγένοντο ὡσεί νεκροί"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἀπό τόν φόβον δέ, τόν ὁποῖον ἡ ἐμφάνισίς του προεκάλεσε, συνεκλονίσθησαν οἱ φρουροί καί ἔγιναν σαν νεκροί"
ΣΧΟΛΙΟ
«Ἀπό δέ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καί ἐγένοντο ὡσεί νεκροί». Τίποτε, οὔτε μίαν λέξιν δέν εἶπεν ὁ ἄγγελος εἰς τούς φρουρούς-στρατιώτας. Οὔτε ἔδειξε καμμίαν διάθεσιν νά τούς ἐλέγξη ἤ νά τούς τιμωρήση. Ἁπλῶς ἐνεφανίσθη καί ἐκάθησεν ἐπάνω εἰς τήν πέτραν τοῦ τάφου. Τίποτε δέ τό φοβερόν δέν εἶχεν ἡ Ὄψιςτου. Ἀπ’ ἐναντίας ἦτο ὄψις φωτεινή καί γλυκεῖα. Καί ὅμως ἐδημιούργησεν ὄχι ἁπλῶς φόβον, ἀλλά φόβον θανάτου εἰς τούς στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν κάτω σάν νεκροί. Τί συγκλονιστικόν γεγονός! Δέν ἦσαν οὔτε ἕνας, οὔτε δύο οἱ στρατιῶται. Ἦτο ὁλόκληρος κουστωδία. Ἦσαν ἄνδρες τοῦ ἀηττήτου ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἦσαν ὡπλισμένοι καί δυνατοί. Καί ὅμως εἰς τήν ἐμφάνισιν τοῦ ἀγγέλου καί εἰς τόν σεισμόν πέφτουν κάτω, νεκροί ἀπό τόν φόβον των. Ὤ! Εἶναι τόσον μικρός, τόσον ἀδύνατος ὁ ἄνθρωπος ἐμπρός εἰς τόν Δυνατόν! Καί ἀποδεικνύεται κυριολεκτικῶς κάλαμος σαλευόμενος, ὅταν ὁ Θεός θελήση νά δείξη ἕνα ἀπειροελάχιστον μέρος τῆς δυνάμεώς του. Ὅταν ὁ Θεός μακροθυμῆ, εἶναι δυνατόν ὁ μικρός ἄνθρωπος νά ὑψώνη τό ἀνάστημά του, νά περιφρονῆ τόν ἠθικόν νόμον, νά ἀντιστρατεύεται καί κατ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως κάποιο σημεῖον θείας δυνάμεως παρουσιασθῆ, ὅταν κάποια θεομηνία ἤ ἄλλη ἐκδήλωσίς τῆς ἀπεριορίστου θείας δυνάμεως ἀπειλήση νά μεταβάλη εἰς τάφον καί σύντριμμα τόν τόπον ὅπου εὑρίσκεται, τότε ἀποδεικνύεται ἀδύνατος, δειλός καί ἀπό τόν φόβον του μένει ὡσάν νεκρός. Ὁ πιστός ὅμως καί εὐσεβής, ὁ φοβούμενος τόν Θεόν καί ζῶν κατά τό πανάγιον θέλημά του, καί εἰς τάς ὥρας αὐτάς μένει ἤρεμος, εἰρηνικός, σταθερός. Ἐνθυμεῖται τόν λόγον τοῦ προφήτου «οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράττεσθαι τήν γῆν καί μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν» (Ψαλμ. με΄ 2)· ἀναθέτει ἑαυτόν καί τά ἑαυτοῦ εἰς τόν Θεόν καί περιμένει ἐν ἡσυχίᾳ τό τέλος, πιστεύων, ὅτι δι’ ὅλων, καί τῶν εὐχαρίστων καί τῶν δυσαρέστων καί λυπηρῶν, μᾶς παιδαγωγεῖ ὁ Θεός «εἰς τό μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ» (Ἑβρ. ιβ΄ 10).
Ἀλλ’ αἱ γυναῖκες δέν σταματοῦν εἰς τόν τόπον πού ἦσαν, ὅταν ἀντελήφθησαν, ὅτι ὁ τάφος δέν φράσσεται ἀπό τόν βαρύν λίθον. Ὅπως ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής ἐκθέτει, προχωροῦν καί εἰσέρχονται εἰς τό μνημεῖον. Ἐκεῖ ὅμως πράγματα θαυμαστά τάς ἀναμένουν. Μέ πολλήν λιτότητα ὁ ἱερός Μᾶρκος ἐκθέτει τό πρᾶγμα." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου», σ. 18, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
