ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεί λῆρος τά ρήματα αὐτῶν, καί ἠπίστουν αὐταῖς»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐφάνησαν εἰς τούς μαθητάς ὡσάν φλυαρία οἱ λόγοι τῶν γυναικῶν αὐτῶν καί δέν τάς ἐπίστευσαν»
ΣΧΟΛΙΟ (β)
«Δέν πρέπει τό γεγονός νά μᾶς ἐκπλήξη. Ὅταν σκεφθῶμεν, ὅτι οἱ μαθηταί εὑρίσκοντο ἀκόμη εἰς τήν φυσικήν των κατάστασιν, ὅτι ἀκόμη τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, πού, καθώς τούς εἶχε προείπει ὁ Κύριος, θά τούς ὡδήγει «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», δέν εἶχεν ἔλθει ἀκόμη, διατί ἀποροῦμεν, ἐάν οἱ μαθηταί κατ’ αὐτόν τόν τρόπον σκέπτωνται; Δέν θά τούς ἀφήση ὅμως ὁ Διδάσκαλος εἰς τήν κατάστασιν αὐτήν, θά ἐμφανισθῆ τήν ἰδίαν αὐτήν ἡμέραν ἐμπρός των, θά τούς βεβαιώση, ὅτι «πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει, καθώς ἐμέ θεωρεῖτε ἔχοντα» (Λουκ. κδ’ 39), καί θά πεισθοῦν τότε ἀπολύτως περί τῆς ἀναστάσεώς Του. Καί ὅταν ἀργότερον ὁ Παράκλητος τούς ἐπισκεφθῆ, θά τούς πληροφορήση καί Ἐκεῖνος σαφέστερον διά τήν ἀνάστασιν, πού θά ἀποτελέση τό κέντρον τοῦ κηρύγματός των. Καί ἐκεῖνοι, τελείως πεπεισμένοι δι’ αὐτήν, θά τήν μεταδώσουν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης, διά νά πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι εἰς τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Κύριον καί νά ὁδηγηθοῦν εἰς τήν σωτηρίαν.
Ἀλλά καί τοῦτο ἄς προστεθῆ: Ὅπως καί εἰς ἄλλας περιστάσεις, ἔτσι καί ἐδῶ, ἐδείχθησαν δύσπιστοι καί δύσκολοι νά παραδεχθοῦν τήν ἀνάστασιν οἱ μαθηταί, κατά θείαν πάντως οἰκονομίαν, διά νά μή ἔχη κανείς ποτέ νά ἀντείπη, ὅτι τό εὐκολόπιστον τῶν μαθητῶν εἰς τά λόγια τῶν γυναικῶν ἐξησφάλισεν εἰς τήν ἀνθρωπότητα ἕνα ἀναστάντα Θεόν.» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Πρό τῆς Θυσίας» Κεφ. Τοῦ φαινομένου ἡ ἐξήγησις. σ.36, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
