ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· 6 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἀποκριθείς δέ ὁ ἄγγελος εἶπεν εἰς τάς γυναῖκας· Μή φοβεῖσθε σεῖς· διότι γνωρίζω, ὅτι ζητεῖτε μέ πόθον καί εὐλάβειαν τόν Ἰησοῦν τόν Ἐσταυρωμένον. Δέν εἶναι ἐδῶ. Διότι ἀνέστη, ὅπως εἶπεν· Ἐλᾶτε καί ἴδετε τόν τόπον, ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ῎εκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Λόγους ἐνθαρρυντικούς ἀπευθύνουν οἱ ἄγγελοι πρός τάς εὐλαβεῖς γυναίκας. Τάς προτρέπουν νά μή φοβοῦνται, ἀλλά καί δικαιολογοῦν διατί δέν πρέπει νά φοβοῦνται. Διότι ὁ σκοπός τῆς ἐπισκέψεως τοῦ τάφου ἦτο σκοπός σπουδαῖος· νά ἀναζητήσουν τό νεκρόν σῶμα τοῦ Διδασκάλου. Καί ἀφοῦ τόσον ἀνώτερος ἦτο ὁ σκοπός των, ἀφοῦ κανέν ἄλλο ἐλατήριον δέν τάς ὡδήγησεν ἕως ἐκεῖ, παρά μόνον ἡ θερμή ἀγάπη πρός τόν Κύριον, διατί νά φοβοῦνται; Ἀλλ’ αὐτός ὁ λόγος τοῦ ἀγγέλου «μή φοβεῖσθε ὑμεῖς» πρέπει εὐκρινῶς νά ἀκούεται ἀπό πάντα πιστόν ἀκόλουθον τοῦ Ἐσταυρωμένου, ὁ ὁποῖος ἐν τή ἐκτελέσει τοῦ ἱεραποστολικοῦ του ἔργου εἶναι φυσικόν νά συναντᾶ δυσκολίας, νά εὑρίσκεται συχνά ἐνώπιον ἀντιδράσεων, νά ἀντιμετωπίζη ἴσως καί κινδύνους. Διότι ὁ κόσμος τῆς κακίας, τῆς ἀπιστίας καί πονηρίας δέν ἠμπορεῖ, παρά μέ κάθε μέσον νά ζητῆ νά παρεμβάλλη προσκόμματα καί νά ματαιώνη κάθε καλήν προσπάθειαν τῶν εὐγενῶν τέκνων τῆς ἀνθρωπότητος, πού ἔταξαν ἑαυτούς εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν τοῦ ὑψηλοῦ σκοποῦ νά εὐαγγελίζωνται τήν ἀλήθειαν καί νά ἀγωνίζωνται νά ὁδηγήσουν τόν κόσμον ἀπό τήν ἄγνοιαν εἰς τήν γνῶσιν καί ἀπό τό σκότος εἰς τό φῶς, νά γνωρίσουν εἰς τούς ἀνθρώπους «τόν Χριστόν καί τήν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλιπ. γ’ 10). Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπό τοιαύτας εὐγενεῖς προσπαθείας τῶν πιστῶν, ἀλλά καί ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς κακίας καί ἁμαρτίας. Εἰς τάς περιστάσεις αὐτάς, πού ἡ ἀνθρωπίνη ἀδυναμία εἶναι τόσον φυσικόν νά ἐκδηλώνεται, ἄς ἀκούεται ἔντονος ἡ φωνή τοῦ ἀγγέλου ἀπό τούς πνευματικούς ἐργάτας· «μή φοβεῖσθε ὑμεῖς». Ἔχετε θάρρος. Ἀφοῦ πλησίον σας εἶναι ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς ἕτοιμος νά σᾶς βοηθήση, διατί νά φοβῆσθε; Ἀφοῦ «Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον» ζητεῖτε νά κηρύξετε εἰς τόν λαόν, πού μέ τήν δύναμιν τῆς θεότητός Του ἀνέστη καί ἐξεμηδένισε τούς ἐχθρούς του, διατί νά φοβῆσθε;
«Οἶδα, ὅτι Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε». Ἀλλά δέν ἐγνώριζον αἱ γυναῖκες διατί ἔκαμαν τήν πρωινήν ἐπίσκεψιν; Καί ἦτο ἀνάγκη νά τούς τό ὑπενθυμίση ὁ ἄγγελος; Ἐγνώριζον ἀσφαλῶς. Ἦτο ὅμως τόσον φυσικόν ἡ παρουσία τοῦ ἀγγέλου νά τάς κάμη νά σαστίσουν, νά ζαλισθοῦν, νά τά χάσουν. Εἶναι, λοιπόν, ὡσάν νά τούς λέγη ὁ ἄγγελος· συνέλθετε ἀπό τήν κατάπληξιν, ἡ ὁποία σᾶς ἐδημιουργήθη καί ἐνθυμηθῆτε, ὅτι ὁ σκοπός σας, διά τόν ὁποῖον ἤλθετε, εἶναι νά ἰδῆτε τόν Ἰησοῦν τόν Ἐσταυρωμένον. Ἐφαντάζεσθε, ὅτι θά τόν ἐβλέπατε νεκρόν μέσα εἰς τό μνημεῖον. Ἀλλά «οὐκ ἔστιν ὧδε». Δέν εἶναι τώρα πλέον ἐδῶ. Ἀνεστήθη. Ἀνεστήθη, ὅπως πολλάκις τό εἶχε προείπει καί βεβαιώσει εἰς τούς μαθητάς του. Διά νά πεισθῆτε, πλησιάσατε νά ἴδετε μέ τά ἴδια τά μάτια σας. Ρίψατε τό βλέμμα σας εἰς τό ἐσωτερικόν τοῦ μνημείου. Κυττάξετε τόν τόπον «ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος». Εἶναι ὅμως τώρα κενός ὁ τάφος, καί ὁ τόπος πού ἐναπετέθη τό νεκρόν σῶμα εἶναι καί αὐτός κενός. Πρέπει νά φοβῆσθε λοιπόν δι’ ὅλα αὐτά τά κατ’ ἐξοχήν χαρμόσυνα γεγονότα, ἤ νά χαίρετε χαράν μεγάλην;" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου» Κεφ. Λόγοι ἐνθαρρυντικοί, σ.22, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
