ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμῖν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Πηγαίνετε, εἴπατε εἰς τούς μαθητάς Του καί ἰδιαιτέρως εἰς τόν Πέτρον, ὅτι πηγαίνει προτήτερα ἀπό σᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ θά τόν ἴδητε, καθώς σᾶς εἶπε προτοῦ νά σταυρωθῆ. Αὐτολεξεί σχεδόν καί ὁ Ματθαῖος μᾶς διεφύλαξε τούς λόγους τοῦ ἀγγέλου πρός τάς μυροφόρους, μέ μόνην τήν διαφοράν, ὅτι δέν κάμνει εἰδικόν λόγον τῆς παραγγελίας πρός τόν Πέτρον."
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἀλλ’ εἶναι ἄξιον προσοχῆς, ὅτι ἡ συνάντησις μέ τούς μαθητάς θά ἐγίνετο εἰς τήν Γαλιλαίαν. Αὐτήν τήν ἐντολήν ἔδωκεν ὁ ἄγγελος εἰς τάς γυναῖκας νά τούς μεταδώσουν. Καί αὐτό εἶχε προείπει καί ὁ ἴδιος εἰς τούς ἀγαπητούς του. «Μετά δέ τό ἐγερθῆναι με, προάξω ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν» (Ματθ. κστ’ 32). Διατί ὅμως εἰς τήν Γαλιλαίαν θά ἐγίνετο ἡ συνάντησις; Δέν θά ἦτο φυσικώτερον νά γίνη κάπου εἰς τήν Ἰουδαίαν, εἰς κάποιον τόπον πλησιέστερον καί ὄχι εἰς τήν μακρυνήν Γαλιλαίαν; Τίποτε χωρίς λόγον δέν ἔκαμνεν ὁ Κύριος. Καί ἐδῶ λόγος σοβαρός ἐπέβαλε τήν εἰς τήν Γαλιλαίαν συνάντησιν. Καί ὁ λόγος ἦτο ἡ ἀσφάλεια τῶν μαθητῶν. Ἡ Ἰουδαία μέ πρωτεύουσαν τά Ἱεροσόλυμα ἦτο τόπος ἐπικίνδυνος διά μίαν τοιαύτην συνάντησιν. Ἐκεῖ ἥδρευον αἱ ἀρχαί. Ἐκεῖ ὑπῆρχον αἱ δυνάμεις τῆς κατοχῆς εἰς τήν διάθεσιν τοῦ Ρωμαίου ἡγεμόνος. Οἱ ἄρχοντες ἔπειτα οἱ θρησκευτικοί μέ τά ὄργανά των ἤλεγχον τήν περιοχήν καί ἦτο φυσικόν νά φθάση εἰς τά αὐτιά των μία τοιαύτη συνάντησις καί νά εὑρεθοῦν εἰς ἄμεσον κίνδυνον οἱ μαθηταί, ἔπειτα μάλιστα ἀπό τά τελευταῖα δραματικά γεγονότα, τά ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς θάνατον τόν Διδάσκαλον. Πόσον στοργικός εἶναι ὁ Κύριος! Καί πόσον ἐνδιαφέρεται διά τήν ἀσφάλειαν τῶν ἰδικῶν του! Ὄχι μόνον τῶν τότε μαθητῶν του τήν ἀσφάλειαν ἤθελε, ἀλλά καί τῶν πάσης ἐποχῆς τοιούτων. Τό σκεπτόμεθα ἆραγε ὅσον πρέπει αὐτό;
Ἴσως ὅμως θά προβληθῆ ἡ ἀπορία: Ὁ ἀναστάς ἐπραγματοποίησε καί εἰς τήν Ἰουδαίαν, καί μάλιστα εἰς αὐτά τά Ἱεροσόλυμα, συναντήσεις μέ τούς μαθητάς του. Πῶς λοιπόν καί ὑπόσχεται ὁ ἴδιος καί παραγγέλλει μέ τάς γυναῖκας, ὅτι εἰς τήν Γαλιλαίαν θά τούς ἰδῆ, καί μάλιστα ὁ ἴδιος θά προπορευθῆ ἐκεῖ καί θά τούς περιμένη; Ἐνεφανίσθη βεβαίως καί εἰς τά Ἱεροσόλυμα, τόσον εἰς μεμονωμένους μαθητάς, ἤ μικράς ὁμάδας ἐξ αὐτῶν, ὅσον καί εἰς τό σύνολον τῶν μαθητῶν ἐπανειλημμένως. Ἀλλ’ αἱ ἐμφανίσεις αὐταί ἦσαν μᾶλλον σύντομοι. Καί εἶχαν σκοπόν νά ἐνισχύσουν τούς μαθητάς ἔπειτα ἀπό τόν φόβον καί τήν ψυχικήν κατάθλιψιν πού ἐδοκίμασαν μέ τά τρομερά γεγονότα τῆς σταυρώσεως. Ἔπρεπεν ὅμως νά τούς ἰδῆ ἐπί μακρότερον χρονικόν διάστημα, νά τούς δώση ὁδηγίας διά τό ἔργον των, νά τούς ἐξηγήση ὡρισμένα πράγματα, τά ὁποῖα δέν τούς εἶχεν εἴπει μέχρι τότε. Νά τούς λύση ἀπορίας· νά τούς ὁμιλήση ὁ ἴδιος, νά ἀκούση ὅμως καί τούς ἰδίους νά τόν ἐρωτοῦν. Ὅλα ὅμως αὐτά ἐχρειάζοντο ἀφ’ ἑνός μέν κάποιαν ἄνεσιν, ἀφ’ ἕτερου δέ τόπον ἀσφαλῆ. Ἰδού πῶς συμβιβάζονται τά πράγματα." (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου» Κεφ. Διατί εἰς τήν Γαλιλαίαν; σελ. 27, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
