Μάρκ. ιστ΄7 Κυριακή 8 Μαῒου 2011

ΚΕΙΜΕΝΟ

" Ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπον ὑμῖν"

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

     "Ἀλλά πηγαίνετε, εἴπατε εἰς τούς μαθητάς του καί ἰδιαιτέρως εἰς τόν Πέτρον, πού ἔχει ἀνάγκην παρηγορίας καί βεβαιώσεως ὅτι συνεχωρήθη διά τήν ἄρνησίν του, ὅτι πηγαίνει προτήτερα ἀπό σᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ θά τόν  ἰδῆτε, καθώς σᾶς εἶπε, προτοῦ νά σταυρωθῆ" ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)

ΣΧΟΛΙΟ

      «Εἴπατε   τοῖς  μαθηταῖς  αὐτοῦ   καί  τῷ  Πέτρῳ». Μόνος ὁ  Εὐαγγελιστής Μᾶρκος μᾶς διέσωσε τήν παραγγελίαν   τοῦ   ἀγγέλου   νά  μεταδώσουν  αἱ  μυροφόροι ἰδιαιτέρως εἰς τόν Πέτρον τήν παραγγελίαν, ὅτι καί ἐκεῖνον μαζί μέ τούς ἄλλους μαθητάς τόν περιμένει εἰς τήν Γαλιλαίαν. Διότι ὁ Πέτρος τόν ἠρνήθη. Τόν ἠρνήθη  μεθ’ ὅρκου μάλιστα.  Καί ναί μέν, ὅταν συνησθάνθη  τό ἁμάρτημά του, ἔπειτα ἀπό τήν πονεμένην ἐκείνην ματιάν πού τοῦ ἔρριψεν ὁ Διδάσκαλος, «ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς» (Ματθ.  κστ’ 75). Ὅμως μέσα εἰς τήν καρδίαν του ἦτο φυσικόν νά δημιουργηθῆ ἡ ἀμφιβολία· ἆραγε μέ συνεχώρησεν ὁ Ἰησοῦς; Ἆραγε ἐδέχθη τήν μετάνοιάν μου καί τά δάκρυά μου; Ἆραγε ὑπολογίζει καί ἐμέ μεταξύ τῶν μαθητῶν του ἤ  μέ διέγραψεν  ἀπό  τόν  κατάλογον τῶν ἀγαπητῶν  του; Εἶμαι λοιπόν ἐγώ μέλος τῆς  ὁμάδος  ἐκείνων,   διά  τούς  ὁποίους εἶπε πρό τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου:   «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστε»; Αὐταί αἱ σκέψεις ἦτο φυσικόν νά βασανίζουν τόν μαθητήν.  Ἀλλ’  ὁ  σπλαγχνικός,  ὁ  πονετικός  Διδάσκαλος δέν θέλει νά τόν ἀφήση περισσότε¬ρον εἰς τό πέλαγος τῆς ἀμφιβολίας. Ἐπιθυμεῖ νά τοῦ προσφέρη τάς πρώτας ἐνδείξεις τῆς ἀγάπης του· νά τόν βεβαιώση, ὅτι ὄχι ἁπλῶς τόν συνεχώρησεν,  ἀλλ’ ὅτι  καί  δέν τόν  ξεχωρίζει  ἀπό τόν  κύκλον τῶν λοιπῶν μαθητῶν.  Πόσον ἀγαθός, ἀλήθεια, εἶναι ὁ  Κύριος!   Καί πόσον συγκαταβατικός εἰς τάς ἀδυναμίας  μας, ὅταν ἀληθῶς μετανοήσωμεν  καί  ζητήσωμεν τό ἔλεός  Του! Ἐκτιμῶμεν ἆραγε  τό   μέγεθος  τῆς  ἀγάπης  του   καί   μᾶς κινεῖ αὐτή   εἰς τήν συνεχῆ  προσπάθειαν  νά   μένωμεν  διαρκῶς ἡνωμένοι μαζή Του;" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου» Κεφ. Ἰδιαιτέρως εἰς τόν Πέτρον, σελ. 29, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).