ΚΕΙΜΕΝΟ
«Πορευομένων δέ αὐτῶν, ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τήν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τά γενόμενα»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐνῶ δηλαδή αἱ μυροφόροι ἐπήγαιναν νά ἀναγγείλουν τά λόγια πού τούς εἶπεν ὁ ἀναστάς Κύριος εἰς τούς μαθητάς, μερικοί ἀπό τούς φρουρούς ἦλθον εἰς τήν πόλιν καί ἀπήγγειλαν εἰς τούς ἀρχιερεῖς ὅλα ὅσα εἶχον γίνει.»
ΣΧΟΛΙΟ
«Ἐλθόντες… ἀπήγγειλαν… ἅπαντα…». Τά συνταρακτικά γεγονότα τοῦ τάφου· ὁ σεισμός, ἡ ἀπόκυλισίς τοῦ λίθου ἀπό τήν εἴσοδον τοῦ μνημείου· ὁ φωτεινός ἄγγελος· ἡ ἐξαφάνισις τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ ἦσαν διά τούς φρουρούς γεγονότα, πού τούς ἐδημιούργησαν ὄχι ἁπλῶς ἰσχυρόν φόβον, ἀλλά καί ἀνησυχίαν πολλήν. Εἶχαν τοποθετηθῆ ἐκεῖ μέ τήν ρητήν ἐντολήν νά φυλάξουν ἐπιμελῶς τόν τάφον, μήπως τυχόν οἱ μαθηταί τοῦ σταυρωθέντος κατά τήν διάρκειαν τῆς νυκτός κλέψουν τό σῶμα. Ἴσως δέ καί ἀπειλάς νά ἤκουσαν ἀπό τούς ἀρχιερεῖς, ὅτι, ἐάν ἀπό ἀπροσεξίαν σας κάτι τέτοιον συμβῆ, ἡ τιμωρία, πού θά ὑποστῆτε, θά εἶναι παραδειγματική. Καί τώρα, πού ὅλα ἐκεῖ εἰς τόν τάφον ἔγιναν ἄνω-κάτω καί τό σῶμα ἐξηφανίσθη, τί νά ἀπολογηθοῦν; Τό τοιοῦτον πολύ τούς ἀνησυχεῖ καί τούς ταράσσει. Σπεύδουν, λοιπόν, καί ἀνακοινώνουν εἰς τούς ἀρχιερεῖς, πού τούς ἐτοποθέτησαν ἐκεῖ, μέ τελείαν ἀντικειμενικότητα ὅλα ὅσα ἔγιναν. Ἀσφαλῶς ὁ φόβος καί ἡ ταραχή θά ἦσαν ζωγραφισμένα εἰς τά πρόσωπά των καί ἡ ἐσωτερική των συγκίνησις θά προέδιδεν ἕνα ἰδιαίτερον τόνον εἰς τήν διήγησίν των. Ἡ πειστικότης δέ τῶν ἐπιχειρημάτων των δέν ἀφῆκεν ἀσφαλῶς καμμίαν ἀμφιβολίαν εἰς τούς ἀρχιερεῖς, ὅτι τά πράγματα ἔγιναν ἔτσι, ὅπως τά περιγράφουν. Δέν ἀποκλείεται δέ τά περιστατικά αὐτά νά ἡτοίμασαν τήν καρδίαν των, ὥστε ἀργότερον καί ἐκεῖνοι νά προσχωρήσουν εἰς τό στρατόπεδον τοῦ ἀναστάντος. Δέν πρόκειται ὅμως τώρα περί αὐτοῦ. Ἐδῶ θά ὑπογραμμίσωμεν ἄλλο σημεῖον ἄξιον ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Ὅτι δηλαδή χωρίς νά τό καταλάβουν οἱ στρατιῶται γίνονται μάρτυρες καί κήρυκες τῆς ἀναστάσεως, μεταδίδοντες τό μέγα γεγονός ὄχι εἰς τυχαίους ἀνθρώπους, ἀλλά εἰς αὐτούς τούς ἀρχιερεῖς. Καί ἔτσι εἰς τήν παράταξιν τῶν μαρτύρων τῆς ἀναστάσεως προστίθενται ἄνθρωποι ἀνήκοντες εἰς τούς ἐχθρούς του. Αὐτοί πού ἐτάχθησαν νά φυλάσσουν τό νεκρόν σῶμα, αὐτοί γίνονται τώρα κήρυκες καί μάρτυρες τῆς ἀναστάσεώς Του, καί μάλιστα ἐνώπιον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι τούς ἐτοποθέτησαν φύλακας καί φρουρούς. Πόσον θαυμαστά εἶναι τά ἔργα τοῦ Κυρίου! Καί πόσον μικροί εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἀπέναντι τῆς ἰδικῆς Του δυνάμεως καί παντοδυνάμου ἐνεργείας! Ἀλλά καί πόσον ἀνόητοι καί ἔξω τῆς λογικῆς ἀποδεικνύονται οἱ ἄνθρωποι, πού προσπαθοῦν νά ἀντιτάξουν τήν ἰδικήν των ἀδυναμίαν ἀπέναντι τῆς δυνάμεως τοῦ Παντοδυνάμου!
Ἀλλά καί τοῦτο ἄς προστεθῆ. Ἡ εἴδησις πού ἔφεραν οἱ σκοποί πρός τούς ἀρχιερεῖς, ἔπρεπε νά τούς ἐμβάλη εἰς σκέψεις σοβαράς. Νά εἴπουν· Τί ἐκάμαμεν; Ἐδῶ τά πράγματα φωνάζουν, ὅτι Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖον ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν, ἀπεδείχθη Νικητής τοῦ θανάτου. Λοιπόν, θά συνεχίσωμεν ἀκόμη νά τιθέμεθα ἀντιμέτωποι καί συκοφάνται Του; Ἔτσι ἔπρεπε νά σκεφθοῦν. Τό ἐσκέφθησαν ὅμως; Δυστυχῶς ὄχι. Ὄχι ἁπλῶς δέν συνησθάνθησαν τό ἁμάρτημά των, ἀλλά τά ἴδια συστήματα συνεχίζοντες, ἑτοιμάζονται νά συκοφαντήσουν τήν ἀνάστασιν.» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου», Ἡ ἀναγγελία τῶν συμβάντων εἰς τούς ἄρχοντας, σ.59 Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
