ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί συναχθέντες μετά τῶν πρεσβυτέρων, συμβούλιόν τε λαβόντες, ἀργύρια ἱκανά ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταί αὐτοῦ νυκτός ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτόν ἡμῶν κοιμωμένων. καί ἐάν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπί τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτόν καί ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἀφοῦ συνεκεντρώθησαν μαζῆ μέ τούς προεστούς καί ἔκαμαν σύσκεψιν, ἔδωκαν μεγάλο ποσόν ἀργυρῶν νομισμάτων εἰς τούς στρατιώτας καί τούς εἶπαν· Εἴπατε, ὅτι οἱ μαθηταί Του ἦλθαν ἐν καιρῷ νυκτός καί ἔκλεψαν αὐτόν, ἐνῶ ἡμεῖς ἐκοιμώμεθα. Καί ἐάν καταγγελθῆ αὐτό ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς θά τόν πείσωμεν καί θά σᾶς ἀπαλλάξωμεν ἀπό κάθε ἀνησυχίαν.»
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ἡ νευρικότης, ἡ δωροδοκία καί ἡ συκοφαντία προβάλλουν κατά τρόπον τόσον ἔκδηλον διά μέσου τῶν στίχων αὐτῶν τοῦ ἱεροῦ κειμένου. Τόν σκοτισμόν δέ καί τήν ἀχαρακτήριστον κακίαν καί δολιότητα εἰς ὅλην των τήν ἔκτασιν δεικνύουν αἱ ἐνέργειαί των. Σαφῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἔκλεισαν ἑρμητικῶς τά μάτια τῆς ψυχῆς των, ὥστε οὔτε μία ἀκτίς τοῦ θείου φωτισμοῦ νά μή διαπεράση τό πυκνόν σκότος, τό ὁποῖον τά πάντα εἶχε καλύψει εἰς τό ἐσωτερικόν των, διά νά ἰδοῦν πόσον σφαλερός ἦτο ὁ δρόμος, τόν ὁποῖον ἠκολούθουν.
Εὐθύς ὡς ἤκουσαν ἀπό τό στόμα τῶν φρουρῶν τήν τρομακτικήν εἴδησιν, ἀντελήφθησαν τήν σοβαρότητα τοῦ ζητήματος. Εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν μίαν κατάστασιν. Καί ἔπρεπε νά τήν ἀντιμετωπίσουν ἐπειγόντως καί ἀποτελεσματικούς. Διαφορετικά ἡ θέσις των θά ἦταν πολύ δύσκολος. Τί νά κάμουν λοιπόν; Τό φυσικώτερον θά ἦτο νά συγκαλέσουν τό Συνέδριον· νά θέσουν ὑπ’ ὄψιν του τό πελώριον θέμα· νά ἀκούσουν τήν γνώμην τῶν βουλευτῶν καί ἀναλόγως νά πράξουν. Ἡ σκοτισμένη των ὅμως διάνοια καί τό ἐπεῖγον τοῦ θέματος δέν τούς ἀφίνει περιθώρια χρόνου διά τοιαύτην σοβαράν ἐνέργειαν. Ἡ εἰδοποίησις τῶν συνέδρων— δέν ἦσαν καί ὀλίγοι, ἑπτά δεκάδες ἦσαν—ἡ ἐφαρμογή τῶν τυπικῶν διατάξεων, πού ἀπητοῦντο διά μίαν ἐπίσημον, νόμιμον συνεδρίαν, ἐχρειάζετο χρόνον πολύν. Ἐκεῖνοι ὅμως ἔπρεπε νά ἐνεργήσουν μέ πολλήν ταχύτητα, διά νά μή δημιουργηθοῦν ἐντυπώσεις. Ἐκ τῶν πλέον πλησιεστέρων λοιπόν προεστῶν συγκροτοῦν ἕνα πρόχειρον συμβούλιον καί ἐσπευσμένως συσκέπτονται περί τοῦ πρακτέου. Ἔθεσαν ὑπ’ ὄψιν τῶν συνελθόντων τά στοιχεῖα καί τάς πληροφορίας, τάς ὁποίας τούς μετέδωκαν οἱ στρατιῶται καί ἐζήτησαν τήν γνώμην των ἐπί τοῦ πρακτέου» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου», Ἡ ἀπίστευτος συκοφαντία, σ. 61, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
