ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί συναχθέντες μετά τῶν πρεσβυτέρων, συμβούλιόν τε λαβόντες, ἀργύρια ἱκανά ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταί αὐτοῦ νυκτός ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτόν ἡμῶν κοιμωμένων. καί ἐάν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπί τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτόν καί ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἀφοῦ συνεκεντρώθησαν μαζῆ μέ τούς προεστούς καί ἔκαμαν σύσκεψιν, ἔδωκαν μεγάλο ποσόν ἀργυρῶν νομισμάτων εἰς τούς στρατιώτας καί τούς εἶπαν· Εἴπατε, ὅτι οἱ μαθηταί Του ἦλθαν ἐν καιρῷ νυκτός καί ἔκλεψαν αὐτόν, ἐνῶ ἡμεῖς ἐκοιμώμεθα. Καί ἐάν καταγγελθῆ αὐτό ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς θά τόν πείσωμεν καί θά σᾶς ἀπαλλάξωμεν ἀπό κάθε ἀνησυχίαν.»
ΣΧΟΛΙΟ (β)
«Ποία ἦτο ἡ ἀπόφασίς του προχείρου ἐκείνου Συμβουλίου; Θλιβερά, ἀπίστευτος. Νά δωροδοκήσωμεν τούς στρατιώτας διά νά εἴπουν ψέμματα. «Ἀργύρια ἱκανά ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις».
Ἀλλ’ εἶναι τό θέμα ἐκτάκτως σοβαρόν· χρειάζεται ἐπιμελῶς νά ψηλαφηθῆ. Ἀρχιερεῖς καί πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, ἄνθρωποι δηλαδή ὄχι τυχαῖοι, ἀλλά ἡγέται τοῦ Ἰουδαϊσμου, ἀσχολούμενοι μέ τόν Νόμον καί προσέχοντες νά τηροῦνται οἱ διατάξεις του, νά συνιστοῦν εἰς εἰδωλολάτρας στρατιώτας νά ψευσθοῦν καί νά θέσουν εἰς κυκλοφορίαν ψεῦδος, προκειμένου νά ὠφεληθοῦν μερικά χρήματα, εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἀποκαρδιωτικόν, ἀλλά ἀποδεικνύει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καμμίαν ἀπολύτως ἐκτίμησιν δέν εἶχαν εἰς τόν νόμον καί κανένα σεβασμόν πρός τήν ἀλήθειαν, τήν ὁποίαν τόσον καταφώρως καταπατοῦν. Τί τά θέλετε; Ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀναγεννηθῆ ψυχικῶς, δέν πρόκειται νά ὠφεληθῆ ἀπό τήν ἐνασχόλησίν του καί μέ τά ἁγιώτερα πράγματα. Ὅλα γίνονται κατά τρόπον ἐπαγγελματικόν καί ἡ θεία ἀλήθεια δέν ἐπιδρᾶ εἰς τήν ψυχήν. Δέν τήν ἀφίνει ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἰδιοτέλεια νά ἐπιδράση. Τί τήν ὠφέλησαν λοιπόν αἱ περί τά θρησκευτικά ἐνασχολήσεις;
Ἀλλά προξενεῖ κατάπληξιν καί τοῦτο τό γεγονός· κανείς ἀπό αὐτούς πού συνεσκέφθησαν δέν εὑρέθη νά ἀντισταθῆ εἰς μίαν ἀχαρακτήριστον ἐνέργειαν; Κανείς δέν ὕψωσε φωνήν διαμαρτυρίας; Κανείς ἐπί τέλους δέν εὑρέθη λογικός νά εἴπη· Ποῦ πηγαίνομεν; Τί εἶναι αὐτά πού σχεδιάζομεν; Θά ἐκτεθῶμεν ἀνεπανορθώτως αὔριον. Τίποτε ἀπό αὐτά. Τό πάθος κατά τοῦ Δικαίου τούς εἶχεν ὅλους σκοτίσει καί κανείς δέν κατώρθωσε νά διακρίνη τόν κατήφορον, πρός τόν ὁποῖον ὁλοταχῶς ἐφέροντο.
Ἰδία πάντοτε τακτική.
Ἀλλ’ ἄς μή παραθεωρήσωμεν καί τοῦτο τό σημεῖον· μέ χρήματα ζητοῦν νά ἐξαγοράσουν τούς στρατιώτας. Μέ χρήματα ἐξηγόρασαν τόν προδότην μαθητήν, τόν Ἰούδαν. Μέ χρήματα, πού δίδουν τώρα εἰς τούς στρατιώτας, ζητοῦν νά ἐξαγοράσουν καί αὐτούς. Καί τό κατορθώνουν. Διότι ἔχει μεγάλην δύναμιν τό χρῆμα. Ἀλλοίμονον εἰς τόν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος θά κυριευθῆ ἀπό τήν ἀγάπην πρός τό χρῆμα. Πεῖρα αἰώνων μαρτυρεῖ, ὅτι ὅποιος ἐνικήθη ἀπό τό χρῆμα, δέν ἐδίστασε νά πωλήση καί νά ἀπεμπολήση τά τιμιώτερα καί ἁγιώτερα. Πόσην προσοχήν χρειάζεται νά ἔχουν οἱ πιστοί εἰς τό σημεῖον αὐτό! Ὁ θεῖος Παῦλος κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου μέ ὅσα λέγει: «Ρίζα πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὄρεγομενσι ἀπεπλανήθησαν ἀπό τῆς πίστεως καί ἑαυτούς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς» (Α’ Τιμόθ. στ’ 10). Τήν πεῖραν τῶν αἰώνων δέν τήν ἐπιβεβαιώνει καί ἡ σημερινή πεῖρα μέ πλῆθος περιστατικῶν;» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου», Κατάντημα πνευματικῶν ἡγετῶν, σ. 62, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
