ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τρέχει οὖν καί ἔρχεται πρός Σίμωνα Πέτρον καί πρός τόν ἄλλον μαθητήν ὅν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς, καί λέγει αὐτοῖς· ἦραν τόν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καί οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Δέν χάνει καιρόν, ἀλλά μέ βῆμα πολύ ταχύ ἐπιστρέφει εἰς τά Ἱεροσόλυμα καί κατευθύνεται εἰς τό σπίτι ὅπου ἔμενεν ὁ Πέτρος καί πρός τόν ἄλλον μαθητήν, τόν ὁποῖον ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, καί τούς λέγει· ἐπῆραν τόν Κύριον ἀπό τό μνημεῖον καί δέν γνωρίζομεν ποῦ τόν ἔβαλαν.”
ΣΧΟΛΙΟ
“Ἀποτέλεσμα τῆς ἀδυνάτου πίστεως τῆς μυροφόρου εἰς τήν ἀνάστασιν του Κυρίου εἶναι ἡ ἀνήσυχος σκέψις της ὅτι: «ἦραν τόν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καί οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν». Τόν ἐπῆραν, τόν ἐσήκωσαν τόν Κύριον ἀπό τό μνημεῖον καί εἶναι ἄγνωστον πού τόν ἐτοποθέτησαν. Ἀλλά ποῖοι τόν ἐσήκωσαν; Ποῖοι ἐπῆραν τό ἅγιον Σῶμα καί ποῦ τό ἐπῆγαν; Ἦσαν αὐτοί ἀπό τό στρατόπεδον τῶν φίλων του ἤ τῶν ἐχθρῶν του; Ἐάν ἦσαν ἐκ τῶν φίλων του, θά εἶχαν τέτοιο θάρρος νά τό κάμουν, ἀφοῦ τόσην δειλίαν ἔδειξαν κατά τά δραματικά γεγονότα τῆς σταυρώσεως; Καί θά ἠμποροῦσαν νά προβοῦν εἰς μίαν τοιαύτην πρᾶξιν χωρίς οἱ τά πρῶτα ἔχοντες μαθηταί νά ἔχουν τήν ἐλαχίστην ἰδέαν περί αὐτοῦ; Ἀλλά ἀνῆκαν εἰς τήν τάξιν τῶν ἐχθρῶν του; Ποῖος ὅμως ἀπ’ αὐτούς θά ἠσχολεῖτο μέ μίαν ὑπόθεσιν τοιαύτης φύσεως; Οἱ Ἰουδαῖοι; Ἀλλ’ αὐτοί ἑώρταζον Πάσχα καί ἐπ’ οὐδενί λόγῳ θά ἐπέτρεπον εἰς τόν ἑαυτόν των νά μολυνθοῦν ἐπισκεπτόμενοι νεκροταφεῖον καί ἐγγίζοντες νεκρόν. Ἀλλά θά ἦσαν Ρωμαῖοι; Ἐκεῖνοι ὅμως ἔδειξαν, ὅτι ἀνάμιξις εἰς τά ζητήματα, ὡσάν αὐτό πού τούς ἀπησχόλησε, τούς ἦτο κατ’ ἐξοχήν δυσάρεστος. Ποιός λοιπόν θά προέβαινεν εἰς τήν κλοπήν τοῦ σώματος; Ἀλλά ἄς μή ἀδικήσωμεν τήν ἀφιερωμένην μαθήτριαν. Ὅλαι αὗται αἱ ὑποθέσεις, αἱ ὁποῖαι τόσον τήν ἐταλαιπώρησαν, ἦσαν μέν ἀποτέλεσμα τοῦ ὅτι δέν εἶχε πιστεύσει εἰς τήν βεβαίωσιν τοῦ Κυρίου, ὅτι θά ἀναστηθῆ, ἀπεδείκνυαν ὅμως τήν τελείαν πρός τόν Κύριον λατρείαν της. Ὤ! Μέ ποῖον σπαραγμόν ψυχῆς θά ἀνήγγειλεν εἰς τούς μαθητάς τήν τόσον δυσάρεστον εἴδησιν! Πόσα δάκρυα θά συνώδευσαν τήν θλιβεράν ἀνακοίνωσιν! Νά μή εὑρεθῆ τό Σῶμα τοῦ Διδασκάλου; Αὐτό τῆς εἶναι ἀδύνατον νά τό φαντασθῆ. Πόση εἶναι, ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη της πρός τόν Κύριον!
Τί ἔκαμαν ὅμως οἱ δύο μαθηταί, ὅταν ἤκουσαν ἀπό τήν Μαρίαν τήν εἴδησιν; (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου» Κεφ. Ὑποθέσεις ἀβάσιμοι. σελ. 45, Ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
