Περὶ τῶν χρόνων καὶ τῶν ἐποχῶν (μέρος β΄)
Ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως σᾶς τὸ ἔχω πεῖ πολλὲς φορές, θὰ εἶναι αἰφνίδια. «Ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδίν τὴ ἐν γαστρί ἐχού-σῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν» (Α’ Θε. 5, 3). Κανεὶς δὲν θὰ ἀποφύγει τὴν μέλλουσα κρίση. «Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστε ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβη· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτὸς ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας, οὐκ ἐσμεν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλά γρηγορῶμεν καὶ νή-φωμεν. οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσι, καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτός μεθύουσιν» (Α’ Θε. 5, 4-7).
Ἐμεῖς βαπτιστήκαμε τὸ ἅγιο βάπτισμα, πιστέψαμε στὸν Χριστό, τὸν ἀγαπήσαμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας. Τὸν ἀκολουθοῦμε καὶ προσπαθοῦμε νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές του. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Ἀνέσπερο Φῶς ποὺ φωτίζει ὅλους ποὺ τὸν ἀγαπᾶνε. Δὲν εἴμαστε μαζὶ μ’ κείνους τοὺς δυστυχισμένους ἀνθρώπους ποὺ δὲν τὸν γνωρίζουν, ποὺ κολυμπᾶνε στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀκαθαρσία. Νὰ μὴν κοιμόμαστε ὅπως οἱ ἄλλοι, νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι. Κοιμᾶται ὕπνο βαθὺ ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων, κοιμᾶται ἡ ψυχή τους. Δὲν τὴν σκέφτονται ποτὲ τὴν ψυχή τους. Κοιμοῦνται βαθιά. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
