Περὶ τῶν Γαλιλαίων, ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξε μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν (μέρος β΄)
Ὅταν βλέπετε κάποιον συνάνθρωπό σας νὰ δυστυχεῖ νὰ μὴν τὸν περιγελᾶτε καὶ νὰ μὴν χαίρεστε ἐπειδὴ αὐτὸν τιμώρησε ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἐσᾶς. Ἀντίθετα, μὲ φόβο βάλτε τὸν ἑξῆς λογισμό· εἶμαι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπ’ αὐτόν, τότε γιατί αὐτὸν καὶ ὄχι ἐμένα πλήγωσε ὁ Θεός; Καὶ νὰ μετανοεῖτε ὅταν βλέπετε τὴν συμφορὰ τοῦ πλησίον σας διότι λέει ὁ Κύριος· ἐάν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε.
«Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται» (Μθ. 3, 10). Ὁ Κύριος περιμένει τὴν μετάνοιά μας, ὅμως ἡ ἀξίνα εἶναι ἤδη ἕτοιμη καὶ τὸ δένδρο τῆς ζωῆς μας μπορεῖ νὰ κοπεῖ ἂν δὲν μετανοήσουμε. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι πολὺ περιορισμένος καὶ δὲν γνωρίζουμε πόσες μέρες μᾶς ἔμειναν ἀκόμα. Ὁ θάνατος βρίσκεται ἐπὶ θύρας, ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ἡ ἀξίνα ποὺ θὰ κόψει τὸ δένδρο τῆς ζωῆς μας μπορεῖ νὰ ἐνεργοποιηθεῖ.
Μετὰ τὸ λόγο του γιὰ τὸν πύργο στὸ Σιλωὰμ ὁ Κύριος εἶπε τὴν παραβολὴ τῆς ἄκαρπης συκιᾶς, ἡ ὀποία τρία χρόνια δὲν ἔδινε καρπούς. Ὁ κύριος τοῦ ἀμπελιοῦ εἶπε στὸν ἀμπελουργὸ νὰ τὴν κόψει. Ἐκεῖνος ὅμως ἐπειδὴ ἦταν ἄνθρωπος σπλαχνικὸς λυπήθηκε τὴν συκιὰ καὶ παρακάλεσε τὸν κύριό του νὰ τὴν ἀφήσει ἀκόμα γιὰ ἕνα χρόνο. «Κύριε, ἄφες αὐτὴν καί τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κοπρίαν, κἄν μὲν ποιήσῃ καρπὸν εἰ δὲ μήγε, εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν» (Λκ. 13, 8-9). Ὑπάρχουν καὶ μεταξύ μας ἄνθρωποι ποὺ μοιάζουν αὐτὴ τὴν ἄκαρπη συκιά. Καὶ ἡ ζωὴ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ἀνά πᾶσα στιγμὴ μπορεῖ νὰ κοπεῖ.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι γιὰ μᾶς πολυεύσπλαχνη μητέρα, ἡ ὁποία ἱκετεύει τὸν Θεό, καὶ Τὸν παρακαλεῖ νὰ εἶναι μακρόθυμος μέ μᾶς. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ σταματήσει αὐτοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν δρόμο τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν ὁδὸ τῆς μετάνοιας. Νὰ θυμόμαστε πάντα ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι πολὺ σύντομη, ὅτι ὅλοι μας κουβαλᾶμε ἐπάνω μας τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἄλλοι μικρότερο καὶ ἄλλοι μεγαλύτερο, καὶ ὅτι εἴμαστε ἄκαρπη συκιὰ καὶ ὅτι ὁ Κύριος περιμένει ἀπό μᾶς τοὺς ἀγαθοὺς καρποὺς τῆς δικαιοσύνης.
Νὰ θυμόμαστε ὅτι ἡ ἀξίνα πάντα βρίσκεται στὴ ρίζα τοῦ δένδρου τῆς ζωῆς μας καὶ νὰ μὴν χάνουμε οὔτε μία στιγμὴ γιὰ νὰ προλάβουμε νὰ μετανοήσουμε πρὶν ἡ ἀξίνα αὐτή μᾶς χτυπήσει. Ἀμήν. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
