“Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα… Φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν” (μέρος γ΄)
Ὅταν ἡ ψυχή καὶ τὸ πνεῦμα μας ἀλλάζουν, ὅταν ἀποκτοῦμε περισσότερη σοφία καὶ γινόμαστε πιὸ στοχαστικοί, τότε ἀλλάζει καὶ ἡ ἐξωτερική μας ἐμφάνιση. Ἀρχίζουμε νὰ κοιτᾶμε διαφορετικά, διαφορετικὰ νὰ βαδίζουμε, διαφορετικὰ νὰ κρατᾶμε τὸ κεφάλι μας, ἀρχίζουμε δηλαδὴ νὰ ἀλλάζουμε καὶ ἐξωτερικά.
Τὶς ἀλλαγὲς αὐτὲς τὶς κάνει τὸ πνεῦμα μας, διότι οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἔχουμε στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή μας ἀμέσως φαίνονται καὶ στὸ σῶμα μας. Γι’ αὐτὸ οὔτε μία τρίχα δὲν μπορεῖ νὰ πέσει ἀπό μόνη της, διότι ὅλα μέσα μας εἶναι ἁρμονικὰ συνδεδεμένα, καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχή καὶ τὸ πνεῦμα καὶ ὅλος ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατοικητήριο τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει ἀλλαγὲς στὴν ψυχή μας. Γι’ αὐτὸ τὰ παραπάνω λόγια τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ὑπερβολή, ὅπως νομίζουν κάποιοι, ἀλλὰ εἶναι ἀληθινά.
Πρέπει νὰ σταθῶ καὶ σὲ ἕνα ἄλλο λόγο τοῦ Χριστοῦ· «Καὶ πᾶς ὅς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται» (Λκ. 12, 10). Μερικοὶ λένε πὼς δὲν καταλαβαίνουν αὐτὰ τὰ λόγια καὶ μὲ ρωτᾶνε τί σημαίνουν αὐτά. Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ τὰ ἐξηγήσουμε. Γιατί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς αὐτοπροσδιοριζόταν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου; Σχεδὸν ποτὲ δὲν χρησιμοποιοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὴν προσωνυμία Χριστός, καὶ στοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἤξεραν ποιὸς εἶναι, ἀπαγόρευε νὰ τὸν καλοῦνε ἔτσι. Ἀκόμα καὶ στοὺς δαίμονες, τοὺς ὁποίους ἔδιωχνε, ἀπαγόρευε νὰ λένε πὼς εἶναι ὁ Υἷός του Θεοῦ.
Ἔλεγε ταπεινὰ πὼς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου. Καὶ ἦταν Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου κατὰ τὴν ἀνθρωπότητά του. Ὅταν ἔλαβε σάρκα ἀπό τὴν Ὑπεραγία Παρθένο Μαρία ἔγινε Πρῶτος μεταξὺ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἔλεγε πάντα πὼς εἶναι Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου. Σχεδὸν ποτὲ καὶ σὲ κανέναν δὲν μίλησε γιὰ τὴν θεότητά του, μόνο σὲ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις. Λέει λοιπὸν ὁ Χριστὸς ὅτι ὅποιος θὰ πεῖ λόγο προσβλητικὸ ἐναντίον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἤ δὲν πιστέψει σ’ Αὐτὸν θὰ συγχωρηθεῖ, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση βέβαια ὅτι θὰ μετανοήσει εἰλικρινά.
Θὰ συγχωρηθοῦν οἱ σύγχρονοί του Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι δὲν γνώριζαν ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καὶ Τὸν βλασφημοῦσαν ἐπειδὴ Τὸν ἔβλεπαν μόνο σὰν ἄνθρωπο. Οἱ βλασφημίες ὅμως κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν θὰ συγχωρηθοῦν οὔτε σ’ αὐτὸ τὸν αἰώνα οὔτε στὸν μέλλοντα. Πραγματικὰ αὐτὸ εἶναι πολὺ τρομερό! Πῶς νὰ θρηνήσουμε τοὺς δυστυχισμένους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι βλασφημοῦν τὸν Θεὸ καὶ κοροϊδεύουν τὴν πίστη μας, κοροἱδεύουν τὴν θρησκεία! Αὐτὴ ἡ βλασφημία δὲν θὰ τοὺς ἀφεθεῖ οὔτε σ’ αὐτὸ τὸν αἰώνα οὔτε στὸν μέλλοντα.
Νὰ θυμόμαστε πάντα ὅτι ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ βλασφημοῦμε τὸν Θεὸ ἀλλὰ πρέπει μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας νὰ τὸν ἀγαπᾶμε. Πρέπει μὲ μεγάλη ταπείνωση καὶ ἀγάπη νὰ ἀκολουθοῦμε ἐκείνη τὴν ὁδό πού μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Πρέπει μὲ ὑπομονὴ νὰ σηκώνουμε τὸ σταυρό μας, νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό, ὑπομένοντας τὶς θλίψεις, ποὺ πάντα ὑπάρχουν στὴν ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ. Κανείς νὰ μὴν φοβᾶται αὐτὴ τὴν ὁδό τῶν θλίψεων καὶ τοῦ μαρτυρίου καὶ νὰ μὴν φοβᾶται νὰ ὁμολογεῖ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους τὴν πίστη του στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.Ἀμήν. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
