“Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα… Φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν” (μέρος β΄)
Στὴν καρδιά μας πρέπει πάντα νὰ ὑπάρχει ζωντανὴ ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ὅταν μέσα στὴν καρδιὰ ξεσπάει ἡ καταιγίδα τῶν παθῶν καὶ δὲν ἔχουμε δύναμη νὰ ἀντισταθοῦμε· ὅταν βλέπουμε πὼς τὸ πάθος μᾶς ἀπομακρύνει ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μᾶς κάνει νὰ ἐναντιωνόμαστε στὸ θέλημά του· ὅταν τὸ πάθος γίνεται τὸ πᾶν καὶ τὸ ἀγαπᾶμε πιὸ πολὺ ἀπό τὴν ἴδια τὴν ζωὴ μας· ὅταν προτιμοῦμε νὰ πεθάνουμε παρὰ νὰ ἀφήσουμε τὸ πάθος· τότε πρέπει νὰ θυμηθοῦμε αὐτὸ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ.
Νὰ ξέρουμε ὅτι μόνο τότε ποὺ θὰ διώξουμε τὸ πάθος θὰ μπορέσουμε νὰ ἀποφύγουμε τὰ βάσανα ποὺ προκαλεῖ ἡ παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Χριστοῦ. Ἂν συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἐξαιτίας τοῦ πάθους κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὴν αἰώνια ζωή, ὅτι μᾶς ἀπειλεῖ θάνατος αἰώνιος, ὁ ὁποῖος εἶναι πολὺ πιὸ φοβερός, χιλιάδες φορὲς φοβερότερος ἀπό τὸν πρῶτο θάνατο, τότε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ θὰ συντρίψει τὴ δύναμη τοῦ πάθους.
Ἴσως θὰ μὲ ρωτήσετε· τί εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Ἴσως θὰ πεῖτε πὼς δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε τὸν Θεὸ διότι δὲν εἶναι κάποιος τρομερὸς δεσπότης. Ὁ Θεός μας, ὁ Θεὸς ποὺ πιστεύουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, δὲν εἶναι σὰν τοὺς θεοὺς τῶν ἐθνικῶν. Ἐμεῖς δὲν βλέπουμε τὸν Θεό μας ὅπως τὸν ἔβλεπαν οἱ Ἑβραῖοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Γιαχβὲ ὑπῆρχε φοβερὸς κριτὴς καὶ ἐκδικητής.
Ἂν μὲ ρωτήσετε γιὰ ποιὸ λόγο νὰ φοβόμαστε τὸν Θεὸ ἂν Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας μας καὶ μᾶς ἀγαπάει θὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς· ἂν κάποιον ἄνθρωπο τὸν ἀγαπᾶτε πάρα πολύ, τὸν θαυμάζετε ἐπειδὴ εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, θαυμάζετε τὶς ἀρετές του, δὲν αἰσθάνεστε δέος στὴν καρδιά σας ὅταν τὸν πλησιάζετε; Μὲ φόβο καὶ δέος τὸν πλησιάζετε καὶ θεωρεῖτε τὸν ἑαυτό σας ἀνάξιο νὰ βρίσκεστε κοντά του. Ἡ καρδιά σας τρέμει ἀπό τὸ δέος καὶ τὸν σεβασμὸ ποὺ αἰσθάνεστε γι’ αὐτόν.
Ὅπως βλέπετε, καὶ ὅταν πρόκειται γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ τοὺς σεβόμαστε, δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν αἰσθανόμαστε φόβο μπροστά τους. Ἀκόμα καὶ τὰ παιδιά, ποὺ ἀγαπᾶνε τὸν πατέρα τους, τὸν φοβοῦνται. Τότε πῶς νὰ μὴν ἔχουμε φόβο μπροστὰ στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι Μεγάλος καὶ Παντοδύναμος;
Ναί, Τὸν φοβόμαστε ἂν καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἡ Ἀγάπη. Εἶναι ἡ Ἀγάπη ἀλλά εἶναι καὶ δίκαιος. Καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ πρέπει νὰ Τὸν φοβόμαστε. Ναί, νὰ Τὸν ἀγαπᾶμε καὶ ταυτόχρονα νὰ Τὸν φοβόμαστε. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεό. Εἶναι ὁ φόβος ποὺ αἰσθάνεται ὅλη ἡ κτίση μπροστὰ στὸ Δημιουργό της, μπροστὰ στὸν Ποιητὴ τῶν πάντων, ὁ ὁποῖος ὡς δίκαιος μπορεῖ καὶ νὰ μᾶς τιμωρήσει γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.
Πῶς μποροῦμε νὰ μὴν ἔχουμε φόβο μπροστὰ στὸ Θεό; Ὄχι μόνο νὰ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας τὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν φοβόμαστε, διότι ἀπ’ Αὐτὸν ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ ζωή μας. Κοιτάξτε τί λέει ὁ Χριστός· «Οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἐν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεου· ἀλλά καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. μὴ οὖν φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε» (Λκ. 12, 6-7).
Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Κύριος ὅτι καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς μας εἶναι μετρημένες μπορεῖ νὰ φαίνεται κάπως ὑπερβολικό. Ὅμως δὲν εἶναι. Ὅλα ποὺ συμβαίνουν στὴ ζωή μας γίνονται κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμα καὶ οἱ ἐλάχιστες ἀλλαγὲς στὸ σῶμα μας καὶ αὐτὲς δὲν γίνονται χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὰ μαλλιά μας δὲν πέφτουν χωρὶς τὸ θέλημά Του. Οἱ ἐξωτερικὲς ἀλλαγὲς ποὺ παρατηροῦμε στὸ σῶμα μας δείχνουν τὶς ἀλλαγὲς ποὺ γίνονται μέσα μας, στὴν ψυχή μας·(Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
