Σάββατο 11 Ἰουνίου 2011 Ψαλ. ιζ΄ 5-16

ΚΕΙΜΕΝΟ

“Καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων. ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.  καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ Κύριος, καὶ ὁ  Ὕψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ” (στ.12-14) 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

Σέ σκο­τά­δι μυ­στη­ρί­ου κρύ­φτη­κε τό ἀ­προ­σπέ­λα­στο με­γα­λεῖ­ο του. Τρι­γύ­ρω του ἐ­ξα­πλώ­θη­κε ἡ σκη­νή του, ὄ­χι ἀ­πό ὑ­φά­σμα­τα καί δέρ­μα­τα, ὅ­πως οἱ ἀν­θρώ­πι­νες σκη­νές, ἀλ­λά ἀ­πό σκο­τει­νά καί γε­μά­τα νε­ρό σύν­νε­φα, πού ὑ­ψώ­νον­ται με­τέ­ω­ρα στόν ἀ­έ­ρα καί με­τα­φέ­ρον­ται ἀ­πό τούς ἀ­νέ­μους πού πνέ­ουν. Ἀ­πό τήν ἐ­κτυ­φλω­τι­κή καί παν­τα­χοῦ ἀ­πα­στρά­πτου­σα λαμ­πρό­τη­τα τῆς πα­ρου­σί­ας του πέ­ρα­σαν κα­τα­κόκ­κι­να τά σύν­νε­φα καί ἐ­ξα­πο­λύ­θη­καν χά­λα­ζα καί ἀ­ναμ­μέ­να κάρ­βου­να γιά τόν ἐ­ξα­φα­νι­σμό τῶν ἐ­χθρῶν του. Καί ὁ Κύ­ριος βρόν­τη­σε ἀ­πό τόν οὐ­ρα­νό καί ὁ Ὕ­ψι­στος ἄ­φη­σε τήν τρο­με­ρή φω­νή του. 

ΣΧΟΛΙΟ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο) 

Σήμερα θά δοῦμε μέ ποιὸν τρόπο ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας; Ἐπεμβαίνει ἐντυπωσιακὰ καὶ μὲ θόρυβο ἢ μὲ τρόπους μυστικοὺς καὶ ἄγνωστους; Ἐπεμβαίνει ἀναμφιβόλως πάντοτε καίρια καὶ δραστικά, τὶς περισσότερες ὅμως φορὲς αὐτὸ τὸ κάνει ἀφανῶς. Χρησιμοποιεῖ δηλαδὴ μυστικοὺς καὶ παράδοξους τρόπους γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ. Στὸ ἄρθρο βέβαια εἴδαμε νὰ περιγράφῃ ὁ προφήτης Δαβὶδ τὴν ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ μὲ συνταρακτικὲς εἰκόνες. Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πράγματι ὁ Θεὸς ἐπενέβη μὲ τέτοιο ἐντυπωσιακὸ τρόπο. Ἁπλῶς ὁ προφήτης ἤθελε μὲ τὶς εἰκόνες αὐτὲς νὰ φανερώσῃ παραστατικώτατα τὴν ἄμεση, δραστικὴ καὶ καίρια ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς του, στὶς ὁποῖες κατέφυγε μὲ πίστι κοντά Του. Καὶ αὐτὴ πραγματικὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἐκδηλώνεται τόσο δραστικὰ καὶ δυνατὰ ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ στὶς δύσκολες καὶ ἀδιέξοδες περιστάσεις, ὥστε εἶναι σὰν νὰ γίνεται σεισμὸς καὶ νὰ συγκλονίζωνται τὰ πάντα. Σὰν βροντή, σὰν σεισμός, σὰν θύελλα εἶναι δραστικὴ ἡ ἐπέμβασί του^ καὶ ὅμως τὶς περισσότερες φορὲς αὐτὴ ἡ θεϊκὴ θύελλα οὐσιαστικὰ δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. «Ἐν χειρὶ κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος», μὲ τρόπο μυστικὸ καὶ ἀόρατο πολεμεῖ ὁ Κύριος (Ἐξ. ιζ΄ 16), μᾶς βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μὲ ἀφορμὴ τὸ περιστατικὸ ἐκεῖνο, ὅπου οἱ Ἑβραῖοι ἐνίκησαν τοὺς Ἀμαληκῖτες μὲ τὴν μυστικὴ βοήθεια ποὺ τοὺς ἔδινε ἡ προσευχὴ τοῦ Μωυσῆ, ποὺ ὅσο εἶχε ὑψωμένα τὰ χέρια του, οἱ Ἑβραῖοι νικοῦσαν, ἐνῶ ὑποχωροῦσαν, ὅταν κουρασμένος τὰ κατέβαζε. Γι’ αὐτὸ τοῦ τὰ ἐβάσταζαν ὑψωμένα ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ, ἕως ὅτου ἐβασίλευσε ὁ ἥλιος καὶ ὡλοκληρώθηκε ἡ νίκη.

Τὸ συμπέρασμα ἐδῶ εἶναι ὅτι ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ Κύριος ἐπεμβαίνῃ μυστικῶς, δὲν πρέπει νὰ περνάῃ ἀπαρατήρητη ἀπὸ μᾶς ἡ δραστικὴ ἐπέμβασί Του.