ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου· ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἐγώ ὅμως ἔχω στηριγμένην τήν ἐλπίδα μου εἰς τό ἔλεός σου. Καί ἄν αὐτοί χαίρουν τώρα, διότι περιμένουν τήν πτῶσιν μου, ἔχω ἀκλόνητον πεποίθησιν καί ἐγώ, ὅτι ἡ καρδία μου θά γεμίσῃ ἀγαλλίασιν, διότι σύ θά μέ σώσῃς. Ἄσματα εὐγνωμοσύνης θά τονίσω εἰς τόν Κύριον, πού μέ εὐηργέτησε, καί ὕμνους δοξολογίας θά ψάλω εἰς τό ὄνομα Κυρίου τοῦ Ὑψίστου” ( Ἀπό τήν “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τόμος 10ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ Β΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Ἡ ἀχαριστία ὅμως ἐκδηλώνεται ἀκόμη περισσότερο στὴ σχέσι μας πρὸς τὸν Θεό. Ἀλήθεια, γιατί νὰ κατηγοροῦμε τοὺς Ἑβραίους, τὴ στιγμὴ ποὺ καὶ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἀχαριστία δείχνουμε πρὸς τὸν Δημιουργό μας; Ἐκεῖνοι γόγγυζαν, ἐνῶ τοὺς ἔτρεφε μὲ τὸ μάννα, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς γογγύζουμε, τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ ἀπολαμβάνουμε ἀσυγκρίτως ἀνώτερες δωρεὲς μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἀξιωνόμαστε νὰ κοινωνοῦμε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι σπάνιο πρᾶγμα στὴν ἐποχή μας νὰ ἀκούσῃ κανεὶς ἕνα ¨δόξα σοι ὁ Θεός¨. Καὶ γι’ αὐτὸ ὅλο παράπονα, γκρίνιες καὶ γογγυσμοὶ γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῆς ζωῆς, γιὰ τὸ πετρέλαιο, τὸ κυκλοφοριακὸ πρόβλημα στὶς πόλεις, τὸν ἄστατο καιρό, τὴν κρατικὴ διαφθορὰ καὶ τόσα ἄλλα γεμίζουν τὶς καθημερινές μας συζητήσεις. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, δὲν εἶναι μόνον ὅτι ἐκδηλώνουμε ἀχαριστία πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες του, εἶναι καὶ τὸ ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ χαροῦμε τὴ ζωή μας καὶ τὶς εὐεργεσίες ποὺ καθημερινὰ μᾶς χαρίζει ἁπλόχερα ὁ Κύριος.
Τὸ ἀκόμη χειρότερο εἶναι αὐτὸ ποὺ σημειώνει τὸ ἄρθρο γιὰ τὸ φοβερὸ ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας. Ὑπάρχουν Χριστιανοὶ (;) οἱ ὁποῖοι μὲ ἀπίστευτη θρασύτητα βλασφημοῦν. Καὶ γιατί βλασφημοῦν; Οἱ περισσότεροι ὄχι ἀπὸ συνειδητὴ ἀσέβεια ἀλλὰ ἀπὸ κακὴ συνήθεια. Τί κάνεις, ἄνθρωπε; ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Τὸν εὐεργέτη καὶ Σωτῆρα καὶ προστάτη καὶ κηδεμόνα σου βλασφημεῖς; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι βαδίζεις σὲ γκρεμό καὶ ρίχνεις τὸν ἑαυτό σου σὲ καταστροφικὸ βάραθρο;
Ὁ ἅγιος ἔχει δίκαιο. Ὅπως καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ποὺ λέγει ὅτι ἡ ἀχαριστία εἶναι φοβερὸ πρᾶγμα: «Δεινόν μοι ἡ ἀχαριστία καταφαίνεται· δεινόν μοι καὶ πάνδεινον» (Ἱερὰ Παράλληλα, P.G. 95, 1229).
Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάστασι τῆς ἀχαριστίας.
